Lesbók Morgunblaðsins - 04.09.1949, Side 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSTNS
383
NOTT
i.
Myrkrið eyrað gleggra gerir,
glæðir innri sjón og minni.
— Eyðist móða, opnast svæði
cins og hlið á myndasviði.
Út úr dökkvans diúpa þykkm
drífa að menn og framhjá rennur
þrotlaust mannkyns furðufljótið
fram í djúp, er sorti hjúpar.
Undarlega er einhæf myndin
eins og hringist sviðið kringum.
Sömu andlit sífellt komi,
sömu menn þar skeiðið renni;
sama glæsta sigurhreystin
sömu herja, er löndin verja,
sömu manna, er borgir brenna,
börn og mæður, í grimmdaræði.
II.
Fram á sviðið Kristur kemur,
klæði ber hann tatæks manus.
llrjáðir, veikir, hryggir, snau^ir
hlusta' á gleðiboðskap hans:
Miskunn Guðs og mínar óskir
megna að ljetta hverri braut.
Einn er Guð, vor allra faðir,
eilíft líf vor' sigurbraut.
Bræður, systur, börn míns fóður.
byggið riki Guðs á jörð.
Föstuhald og fórnareldur
fyrir það ei i’eynast gjörð.
Formin köld þau íalla úr giidi.
Felið hjartans mannúð stjórn.
Máttka þrái jeg, mælti Drotunn,
„miskunnsemi, en ekki fórn1'.
III
Frelsisbjarmi íögnuð vekur,
fyrirheitna landið skín.
Fögrum vagni um veröld ekur
von og kveikir ljósin sín.
Trú á Guð í mannsins mætti,
miskunnsemi og bræðralag,
— hjartakuldans bölið bætti —
bendir fram á nýjan dag. —
IV.
Kirkjurnar rísa og voldugar visa
vegmóðum þjóðum á guðríkisleið.
Klukkurnar hljóma í kristninnar
licma,
kallandi alla og boðandi frið.
kallandi alla og boðandi trið. —
V.
Skin og myrkur sktytast á.
Skuggavöld um veröld ná.
Fyrir kærleik kristins m .nns
kemur svipa harðstjórans.
Byltast riki, bresía völd,
borga eigin syndagjöld.
Önnur ný með sr.ma svip
sverðið kjósa að verndargrip.
Kenning mörg er kennd og skýrð.
Kveikt er mikil Ijósadýrð.
Inn á þetta bjarta bál
böðulshendur kasta sál. —
Meðan skortir mannsins stiórn
miskunnsemi, og heimtar fórn,
ber hún íeigð í sjáliri sjer.
— Svipir reika í myrkri hjer. —
Maríus Ólafsson.
V 4 V ^
l’RENTVILLUPÚKINN
gerði skömm af sjer í seinustu Les-
bók, hafði hausavíxl á tveimur línum.
Undir greininni um gosullina átti að
standa: (Myndirnar tók Ól. K. Magn-
ússon). En nafn Friðrikku Thorolfsson
átti að standa undir mynd hennar i
næsta dálki.
V V V
UNG stúlka kom upp í troðfullan
strætisvagn. í sama bili stóð ungur
maður á fætur og bauð henni sæti
sitt. Hún brosti yndislega og sagði:
— Fyrir engan mun — jeg krefst
þess að þjer sitjið kyr.
— Mjer er sama hvers þjer krefj-
ist, en hjer fer jeg út hvað sem
þjer segið, sagði hann og ruddist
fram hjá henni.
Barnah|ul
Kennarinn ljet böinin skrifa
sin um moourma. r-eaar hann
Kom meo su.a.ut i.ajsur uag,
sagoi hunn vio ao..:>„;
iiveinig. SvCiiuu' á þ\ í að
sliilum pnm er nán\æmifc0o cí.is
og nans Uia oiooui plas.'
— PaO er ai pvi „o vm ejgum
baóir souíu mommuna.
Presturinn va. ao koma í iieim-
sókn a oonuabæ. r sarna bi.i num
öveniki litir, sonur hjonanna,
uian ar tunr nieo stora aauoa
1 ouu.
— Mamma, raamma, kailaði
itann hau, þu þa.n eivivi ao veia
hræad, íouan er u„uó. Vio kost-
uoum steim í hana, böiðum í
hausinn á henni og stöppuöum á
neruu — — —
Þa sá hann prestinn og bætti
viO:
— — þangað til guð lók sál
hennar tn sin!
*
Mamma var rerð. Hún Jiafði
sjeð iingraför á siotuhuroinm.
— Heiir þú ianð svona íneð
liuiðina, tíigga? spurði hún.
— Nei, þaú geiur ekkr verið,
sagði Sigga. Jeg tek aldrei i
huröina, jeg sparka í hana.
-k
Stina: — Mamma, liaía lögreglu-
þjonarnir nokkurn tíma Vt-nð
mil bórn?
Mamma: — Já, góða mín!
Stina: — Það er skritið. Aldrei
heii jeg sjeð barn, sem er lög-
regiuþjónn.
★
Villi kom háskæiandi hgim og
sagði pabba sínum að strákur
helði barið sig.
— Gastu ekki launað honum
það? spurði pabbi.
— Hei, jeg var buinn að launa
honum það áður.
★
— Jeg er hræddur um að jeg
geti ekki leikið mjer með ykkur
í kvöld, sagði Pjesi við skólafje-
laga sína. Jeg hef lofað pabba því
að vera heima og hjálpa honum
að reikna dæmin mín.