Lesbók Morgunblaðsins - 25.09.1949, Blaðsíða 14

LESBOK MORGUNBLAÐS1NS
íslenskir íþróttamenn
f4l0
drógu hann á ráðhúsið á nóttunni,
var þó ekki sektaður nema einu
sinni fyrir ógætileg orð, og er sú
saga þannig: „Lögreglumeistari
Thorn kærði hann fyrir það, að
hann hefði ráðist á fjóra nætur-
verði og brotið þrjár morgunstjörn-
ur (gaddakylfur). Skúli svarar:
„Þó það hefði verið fjórir lögreglu-
meistarar hefði átt að brjóta þær
allar. Það er heiður fyrir fslend-
inga að hafa farið þannig með
lögreglumennina, sem ráðast á ó-
kunnuga menn, er sitja saman við
drykkju, innan luktra dyra, af
þeirri einni ástæðu að kl. er hálf
tólf. Það er yfirsjón mín, að jeg
ekki þegar í stað stakk 2 rd. í lóf-
ann á næturverðinum". Etatsráð
Thorn segir: „Láttu undir eins 2
rd. og farðu svo“. Skúli lætur þeg-
ar peningana og spyr hvort hann
megi koma aftur. Lögreglumeistar-
inn segir: „Mjer líst svo á þig, sem
þú munir ekki koma hingað aft-
ur“.
Þegar Skúli fór frá Kaupmanna-
höfn, orti hann þetta:
Þótt jeg Hafnar fái ei fund
framar en gæfan Ijeði,
ljúft er hrós fyrir liðna stund.
hfð’ eg í Höfn með gleði
7.
Faðir sjera Einars var hinn nafn-
kunni prestur Skúh Magnússon í
Goðdölum í Skagafirði. Móðir
Benedikts lögmanns Þorsteinsson-
ar, Halldóra Erlendsdóttir, sagði
mjer að hún hefði sjeð hann í ung-
dæmi sínu ug að hann hefði verið
stórbokki. Ti' 'æmis þegar einhver
mætti honum á förnum vegi, þá
sagði hann: „Víktu úr vegi, barn
mitt, því að hjer ríður prófastur-
inn í Goðdölum“ (Ath. ÆtU jeg
hefði hlaupið fyrir þig út í foröð-
in, faðir sæll!) Afgömul sóknar-
börn hans, sem voru á lííi 1779 (þá
var Skúli sýslumaður á Ökrum),
voru svo djörf að þau sögðu við
í SUMAR hafa íslenskir íþrótta-
menn getið sjer mikinn frama í
kepni við annara þjóða menn, og
sjerstaklega nú síðast í kepninni
gegn Svíum. Þar urðu þrír íslend-
ingar fræknastir í einni íþrótta-
grein, og er því að vonum fagnað
hjer heima. Þykir nú sýnt að í-
þróttamönnum vorum sje að fara
mjög fram.
En þó skeði samskonar atburður
vestur í Ameríku fyrir 61 ári og
er sagt frá honum í „Lögbergi“.
— í Winnipeg var háð kappganga
og keptu þar 4 innlendir menn og
3 íslendingar. Veður var óhag-
stætt, rigning fyrst og vond færð
og síðan steikjandi hiti. Einn af
hinum innlendu mönnum var al-
vanur kappgöngumaður og hafði
mig: „Hann sjera Skúli okkar sæli
er uppnuminn til himins“ Jeg
gat ekki að mjer gert að hlæja og
spyr: „Hvernig bar það til?“ —
„Hann varð uppnuminn af fjallinu
Goðdalakistu“, sögðu þau. „Var þó
ekki lík hans kistulagt og grafið
undir altarinu í Goðdölum?“ segi
jeg. „Það getur verið“, sögðu þau,
„en við erum viss um, að hann
hafði umgengi með guði og guð
tók hann, hvað sem þeir hafa graf-
ið í Goðdölum“. Mjer þótti óþarft
að trufla fólk þetta með nánari
eftirgrenslan, enda varð jeg að
játa, að þetta* voru útvalin guðs
börn, sem töluðu í hjartans ein-
lægni. „Okkur þykir vænt um hann
Skúla sýslumann okkar og látum
hann njóta nafns, en fellur illa að
hann er ekki líkur honum sjera
Skúla okkar í guðrækni", sögðu
bau, _ _
oft unnið verðlaun. En nú fór svo
að íslendingarnir sigruðu hann
íslendingarnir voru Þórarinn
Jónsson, Magnús Markússon (síð-
ar kunnur fyrir skáldskap sinn) og
Jón Hörðdal, 17 ára piltur úr Dala-
sýslu.
Leikslokin urðu þau, að allir
þrír íslendingarnir gengu hina af
sjer og hlutu öll verðlaunin. Hæstu
verðlaun fjekk Jón Hörðdal, 88
dollara 35 cent; hann gekk nokkuð
yfir 101 mílu. Þórarinn gekk 97
mílur en Magnús 86. Var það þá
talið dæmalaust að nokkur sjer-
stakur þjóðflokkur í Ameríku hafi
borið svo algjöran sigur úr být-
um við slík tækifæri. —
Eins og sjá má á þessu hefir
keppninni verið hagað þannig að
vita hver gæti gengið lengst á ein-
hverjum tilteknum tíma, en ekki
hvað menn geta gengið ákveðna
vegalengd á stystum tíma, eins og
nú er.
Þessa atburðar er skylt að minn-
ast í íþróttasögu landsins, vegna
hinna glæsilegu afreka íslending-
anna þriggja og þeim til maklegs
.lofs, og eins vegna þess að þetta
mun hafa verið í fyrsta skifti að
íslendingar keptu á íþróttamóti \ið
annara þjóða menn.
AÐ UNDANFÖRNU hefur maður
heyrt mikið talað um met, einstak-
lingsmet, íslandsmet og heimsmet
í íþróttum. En mörg met hafa ver-
ið sett, önnur en þau, sem fá stað-
festingu íþróttasambandanna. Skal
hier minst á nokkur.

' *jí’ * ;.-4