Lesbók Morgunblaðsins - 02.10.1949, Blaðsíða 1

36. tölublað.
XXIV. árgangur.
JNtfBnnMfifr 0 In0
Sunnudagur 2. október 1949.
Ernst Pollatschek:
\
BAK VIÐ JÁRNTJAL
DIÐ
Sannleik'urinn um „Sæluríki*'
hinna vinnandi stjetta
I. KAFLI
Kommúnisminn á ylirborði og
í alvöru.
VORIÐ 1917 hvarf Lenin frá Sviss,
þar sem hann hafði átt griðland.
Hann var fluttur þaðan í bryn-
vörðum járnbrautarvagni, sem
Ludendorf hershöfðingi lagði hon-
um til, og ferðaðist yfir Þýskaland,
sem þá átti í stríði við Rússland,
og komst alla leið til Petrógrad.
En um leið og hann fór frá Sviss
skrifaði hann „Kveðjubrjef til sviss
neskra verkamanna“. í þessu brjefi
lofaði hann því, að bolsivikaflokk-
urinn mundi þegar í stað kapp-
kosta að bjarga öllum þjóðum úr
ánauð.
Hvað átti hann við með þessu,
að „bjarga þjóðum úr ánauð“? Þeg-
ar á árinu 1905 hafði hann birt
frelsisstefnuskrá sína. í henni var
aðallega krafist: fullkomins at-
hafnafrelsis, að þjóðir skyldu kjósa
sjer löggjafarþing með almennum
kosningarjetti, að þjóðabrot fengi
fullkomið jafnrjetti við aðra, að
átta stunda vinnudagur yrði lög-
leiddur, að bændur fengi yfirráð
allra jarða.
En hvernig hafa nú kommúnist-
ar fylgt þessari stefnuskrá Lenins?
Þessa spurningu verða allir að
leggja fyrir sig ef þeir vilja bera
saman afrek og áróður kommún-
ista, til þess að sjá hvað fyrir þeim
vakir.
Sannanirnar fýrir því, hvernig
kommúnistar eru og hvað þeir
vilja, finnum vjer í hinum opinberu
flokksritum þeirra og þá sjerstak-
lega í ritum þeirra Lenins og Stal-
ins. Og alls staðar rekum vjer oss
þá á það að höfuðmarkmið hinna
vinnandi stjetta sje að koma á al-
ræði öreiganna. En alræði er eigi
aðeins andstætt frelsi og lýðræði,
það upphefur lög og rjett. Alræðið
skipar, það beitir ofbeldi, og of-
beldi og rjettlæti fer aldrei saman.
Þar sem alræði er höfuðmarkmið
kommúnistaf lokksins, þá vita menn
jafnharðan að þar er kveðið niður
allt, sem áunnist hefir með lýðræði,
svo sem ritfrelsi, skoðanafrelsi, mál
frelsi, kosningarjettur og þingræði.
Nú heyrast þó oft yfirlýsingar um
það frá kommúnistum, að þeir vilji
halda þingræði. Vjer skulum þá
aðeins líta á hver er hin opinbera
afstaða kommúnistaflokksins til
þingræðis og frjálsra kosninga:
„Bolsivikar“, sagði Lenin, „eru
ekki einangrunarsinnar hvernig
sem á stendur. Meðan vopnuð upp-
reisn er í algleymingi eiga þeir að
snúa baki við borgaralegu þingi,
til þess að halda athygli og áhuga
fjöldans við uppreisnar baráttuna.
En ef eitthvert hlje verður á bylt-
ingunni, ef hin vopnaða uppreisn er
ekki það sem allt veltur á, þá getur
flokkur öreiganna notað borgara-
lega stjórn eins og hvert annað bar-
áttumeðal“.
Af þessu sjest tvent: í fyrsta lagi
það að aldrei má vænta þess að
kommúnistar starfi heiðarlega á