Lesbók Morgunblaðsins - 16.10.1949, Blaðsíða 10

454
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
J}ón Cju dm u n cliáon,
HELGA
HARALDSDÓTTIR
Litið yfir
Saga Helgu Haraldsdóttur
helgar þessa fögru bygð.
Móðurást og manndómsþróttur
mótuðu hennar skíru dygð
Hvert mun fegri sveigur sóttur,
sem að prýðir konu trygð?
Hjer má sjá úr Helguskarði
hetjudáð og níðingslund.
Hún, sem börn sín vörgum varði
vinum fjarri og móðurgrund,
hlýtur að eiga í allra garði
æðstu minna dýrmætt pund.
Sækir á með sárum trega,
sögu vorrar þyngsta smán:
Aldrei börn menn vildu vega,
vel þó fjelli morð og rán.
Hjer hafa verið vissulega
verstu bleyður sæmdar án.
Hörmuleg er Harðar saga,
Helga verka mest hans galt.
Fólskan mann til frama að draga
flestum reynist þungt og valt. —
Um hann næddi alla daga
illrar móður þelið kalt.
Um hans gæfu altaf börðust
ástir Helgu og voða spá.
Illra vætta oki mörðust
Hvalfjörð
afrek, snild og framaþrá.
Dísir ljóssins djörft þar vörðust,
dauðanum þó ei bægðu frá.
Hjer er sem mjer hljómi í sinni:
„Hvar er dauðans brodd að sjá?“
Hún, sem átti í útlegðinni
altaf sömu fórnarþrá,
hrein um sagna og himinkynni
Herði aldrei víkur frá.
Sárt er þegar Loki lætur
lífsins þokað björtu dís.
Oftast fást þar engar bætur
eins og skammsýnn maður kýs.
Samt mun þverra sorti nætur.
Sól að morgni úr hafi rís.
Glöggt hefir sýnt hin göfga kona
guðum skylda hetjulund,
þegar lífi sinna sona
sjálf hún barg úr níðingsmund.
Ljúfir geislar lífs og vona
ljóma strá um Helgusund.
Nú eru allar illspár þrotnar,
aðeins þær til grafar ná.
Sínum eigin örvum skotnar
Jón Guðmundsson.
aftur heim þær snúa þá. —
Fögur ást í framtíð drotnar
friðarlandsins ströndum á.
Fyrir Helgu fremd og magni
feimið stendur mannlegt vit.
Orðin koma að engu gagni,
altaf skortir blæ og lit.
Þó að hrifið hjartað fagni,
hljóður jeg að lokum sit.
Sveipar landið sólarmyndum
sögu vorrar glæsta Hlín.
Hugurinn bárast himinlindum,
hjartað vermir andleg sýn:
Hvalfjarðar af hæstu tindum
Helgu frægðarljómi skín.
Jón Guðniundsson.