Lesbók Morgunblaðsins - 20.11.1949, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
511
Sjeru Liarus HallUorsson
(1899—1902)
(3. des.) En húsnæði þarna var ó-
hentugt í alla staði og „húsið iðu-
lega leigt og lánað til ýmissar notk-
unar, sem var lítt samrýmanleg við
guðsþjónustur kristinna manna“,
segir sjera Ólafur. Það var því að-
kallandi nauðsyn að byggja kirkju
og var hafist handa um það í fe-
brúar 1901. Margar lóðir stóðu söfn
uðinum til boða undir kirkjuna, en
eftir vandlega yfirvegan var sam-
þykt að kaupa lóð af Oddfjelögum
austan við Tjörnina, og kostaði hún
600 krónur. Það þætti ekki mikið
nú á dögum, en mun þá hafa' verið
ærið nóg fyrir fjelausan söfnuð,
sem ætlaði að ráðast í stórbygg-
ingu. Hin nýa kirkja átti að vera
20 álnir á lengd og 18 álnir á
breidd.
Af ýmsum ástæðum drógst
kirkjusmíðin vonum lengur, og áð-
ur en henni væri lokið var sam-
vinnu prestsins og safnaðarins
lokið.
MEÐAN ÞESSU fór fram höfðu
gerst þeir atburðir, að sjera ísleif-
ur Gíslason andaðist og sjera Ólaf-
ur Ólafsson var orðinn eftirmaður
hans í Arnarbæli. Á ferðalagi vet-
urinn 1901—02 hafði hann kalið á
fótum og treysti sjer nú ekki leng-
ur til erfiðra ferðalaga í svo stóru
prestakalli. Sótti hann því um
lausn og gerðist ritstjóri „Fjall-
konunnar“. En er hann hafði gengt
því starfi í tvo mánuði, komu frí-
kirkjumenn til hans og báðu hann
að gerast prest hjá sjer. Þetta var
haustið 1902 og var kirkjusmíðinni
að verða lokið. Þannig höguðu for-
lögin því að sjera Ólafur varð
prestur þeirra manna í Reykjavík,
er höfðu viljað fá hann fyrir dóm-
kirkjuprest árið 1889.
Þannig er sagan um stofnun frí-
kirkjusafnaðarins í Reykjavík. Hún
sannar hið fornkveðna, að menn-
irnir hugsa og álykta, en æðri mátt-
ur ræður. Atburðarásin er öll með
þeim hætti, að það er eins og hjer
hafi átt að koma upp fríkirkju-
söfnuður. Það er rjett, sem sjera
Ólafur sagði um það: „Allir, sem
unna trú og kristindómi viður-
kenna að þetta hafi verið gott verk
og nauðsynlegt, og það þarf meira
en meðal einfeldni til að láta sjer
detta í hug, að þetta mál sje alt
meiningarleysa“.
Kirkjan.
Smíði kirkjunnar var lokið
Sjera Arm Sigurdsson
1922—1949)

Sjera Ólafur Ólafsson
(1902—1922)
skömmu eftir árslok 1903 og vígði
sjera Ólafur hana sunnudaginn í
föstuinngang (22. febr.) ’ Gat eng-
um blandast hugur um það, að þessi
nýa kirkja bætti úr mikilli þörf
hjer í Reykjavík, því að svo tald-
ist mönnum þá til, að ekki ætti
nema 10. hver maður kost á að kom
ast í sóknarkirkju bæjarins, þótt
feginn vildi. Hitt var þó meira um
vert fyrir fríkirkjusöfnuðinn. að
nú var eins og hann væri leystur
úr fjötrum. Fólk tók að streyma
inn í hann. Voru það bæði þeir,
er áður höfðu viljað fá sjera Ólaf
fyrir prest, og eins fólk, sem flutti
í bæinn austan úr sveitum og hafði
kynst prestinum þar. Er það skemst
af að segja, að á einu ári sprengdi
söfnuðurinn utan af sjer hina nýu
kirkju. í árslok 1904 var því sam-
þykt í einu hljóði að stækka kirkj-
una, lengja hana um 15 álnir og
byrja á þessu þegar á næsta ári.
Byrjað var á viðbótarbyggingunni
snemma sumars og henni lokið um
haustið, og kirkjan öðru sinni vígð
af sjera Ólafi hinn 12. nóvember
1905. Þá hafði einnig verið keypt
handa henni vandað pípuorgel.
Enn helt söfnuðurinn áfram að
stækka Má best sjá það á því að
fyrsta.ár sjera Ólafs voru 16 ferm-
ingarbörn, en 1920 voru þau orðin
152. Var þvi svo komið að oðru