Lesbók Morgunblaðsins - 08.01.1950, Blaðsíða 6

G
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Böggilds er éitt, þar sem þessari
samkomu er lýst. Þar fór fram
nokkurs konar sjónleikur. Gamla
árið kom'þar fram í gerfi gamallar
konu. Hún var í fatagörmum og
studdist við lurk og var með ljós-
ker í hendi. Svo heyrðist mjúkur
hljóðfærasláttur úr næsta herbergi
og svo mælti gamla konan af munni
fram ljóð, sem Böggild hafði orkt,
og þar sem því var lýst hvað gerst
hafði á árinu. Þegar klukkan sló
12 á miðnætti voru öll ljós tendruð,
og þá gekk nýa árið inn í gerfi
ungrar stúlku, sem var klædd í
„Dannebrog“. Hún var með blóm-
sveig um höfuð og stjörnu í hár-
inu. Hún mælti einnig kvæði af
munni fram og hrakti gömlu kon-
una smátt og smátt á undan sjer,
þangað til hún varð að fara út.
Böggild kveður ísland.
Á öndverðu árinu 1924 átti Bögg-
ild að taka við embætti sínu sem
aðalkonsúll fyrir Kanada og Nev/
Foundland. Skömmu áður en hann
færi frá íslandi (19. janúar) heldu
íslendingar og Danir honum veg-
legt kveðjusamsæti að Hótel ís-
land. Þar helt hann ræðu og mint-
ist þeirra fimm ára, sem hann hafði
dvalist í Reykjavík, og þar sem
hann hafði þolað bæði súrt og sætt,
meðal annars oftar verið veikur en
á öðrum stöðum, þar sem hann
hafði verið. Samt sem áður hylti
hann hjartanlega bæði land og
þjóð og klöknaði við. Hann sagði
þá meðal annars:
— ísland á því láni að fagna, að
þrátt fyrir glæsilega fortíð á það
nú fyrir sjer þá framtíð, sem ber
langt af fortíðinni. Þau afrek, sem
þjóðin hefur unnið seinasta áratug
með dugnaði sínum og framtaks-
semi, er fagur vottur um þá fram-
tíð, sem bíður þjóðarinnar.
Mjer þykir það góðs viti, að jeg,
sem fyrsti sendiherra Dana hjer
á landi, skyldi einmitt koma hing-
s.
*- •
Áramótin.
að 1. desember, og að fyrsta athöfn
mín var sú, að draga danska fán-
ann við hún á fullveldisdegi ís-
lands. Fyrir mjer var þetta ekki
tákn þess, að danski fáninn ætti
aftur að blakta yfir íslandi, heldur
hins að vjer, sem lifum undir
Dannebrog gleðjumst yfir því án
nokkurs minsta kala, að hinn fagri
íslenski fáni blaktir nú yfir frjálsu
og sjálfstæðu íslandi.
Jeg þori að fullyrða, að hver
einasti Dani gleðst út af því að
ísland skuli hafa fengið fullveldi
sitt viðurkent. Um sjálfan mig er
það að segja, að hvað sem sagt
kann að verða misjafnt um starf
mitt hjer, og þótt margir duglegri
og betri menn komi á eftir mjer,
þá fullvissa jeg yður um það, að
engum þeirra mun þykja jafn vænt
um það og mjer að ísland er orðið
frjálst og sjálfstætt. Þess vegna
fullvissa jeg yður um, að jeg mæli
af hjartans einlægni er jeg bið
yður nú að taka undir þá ósk með
mjer að ísland megi um alla fram-
tíð njóta gæfu, frelsis og sjálf-
stæðis. —
Barnahjal
JÓI var ekki nema sex ára. For-
eldrar hans voru að fara í boð.
Mamma faðmaði hann að sjer og
kysti hann og sagði:
— Farðu nú að sofa. Jói minn,
og þú mátt gera hvort sem þú vilt
heldur að sofa einn eða sofa hjá
vinnukonunni.
Jói hugsaði sig um stundarkorn
og svo spurði hann:
— Hvort vildir þú heldur,
pabbi?
★
MARÍA litla var að hjálpa til að
bera á borð. Hún bar fyrsta súpu-
diskinn fyrir föður sinn. Hann
flutti diskinn til þess er næstur
sat honum til vinstri. María kom
með annan súpudisk og setti fyrir
föður sinn. Hann flutti diskinn til
þess er næstur sat til hægri. Þeg-
ar María kom með þriðja diskinn
setti hún hann enn fyrir pabba
sinn og sagði:
— Þjer er alveg óhætt að borða
af þessum diski. Það er sama á i
þeim öllum.
★
LÍTILL drengur spurði mömmu
sína:
— Er það satt að menn sje skap-
aðir úr dufti?
— Já, góði minn, sagði hún.
— Og verða þeir svo aftur að
dufti þegar þeir fara heðan?
— Já, það stendur í biblíunni.
En hvers vegna spyrðu að því?
— Jeg leit undir rúmið mitt í
morgun og þar er annaðhvort
einhver að fæðast eða að fara
heðan.
★
SIGGA kom á harða spretti heim
og strákur á hælum hennar.
— Hvers vegna ertu að elta
hana Siggu? spurði pabbi hennar
byrstur.
— Hún var að hrekkja mig,
sagði strákur.
— Hvers vegna varstu að
hrekkja hann? spurði pabbi og
sneri sjer að Siggu.
— Til þess að hann skyldi elta
| mig.
< i---------------- ■ .9