Lesbók Morgunblaðsins - 08.01.1950, Blaðsíða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11
AMERISKAR
NÝR gestur var kominn og sest-
ur að i gistihúsi. Það var flóatemj-
ari. Eitthvert kvöld, eftir mat, var
hann að segja hinum gestunum frá
því hvernig hann færi að því að
temja flærnar. Þá langaði mjög til
þess að sjá hvaða listir þær gætu
lcikið. Hann bauð því öllum að
Dunn. Hann er nú 59 ára og hafði
lengi verið kolanámumaður í Yorks
hire og unnið fyrir 32 shillings
kaupi á viku. Hann erfði aðalstign
1926, en hefir aldrei notað titilinn.
Hann gerðist sjómaður þegar hann
var 16 ára gamall og hefir síðan
haft oft af fyrir sjer með alls kon-
ar vinnu í ótal löndum. Honum
er það mest í mun að verða gest-
gjafi í einhverri sveitakrá.
Annar aðalsmaður, Sir Norman
Hamilton Pringle, vill líka verða
kráreigandi. Hann er nú 46 ára og
var flokkstjóri í flugliði Breta í
stríðinu, en hvarf svo. Þeir fundu
hann í Worchester. Þar hafði hann
gerst þjónn á knæpu til þess að
læra listina. „Og hann er besti
þjónninn, sem jeg hefi haft“, sagði
knæpueigandinn.
Sir John Cornin Chubb fundu
þeir í Hove. Hann er 45 ára og
hafði orðið gjaldþrota árið 1939.
Marga vantar þó enn, og er talið
að sumir sjeu einhvers staðar í
Amcriku og hafi ekki hugmynd um
upphefð sína.
En til þess að sýna hvernig kom-
íð er íyrir aðalsmönnum Englands
fjárhagslega, er rjett að klykkja
hjer út með brjeíi frá lávarði
nokkrum til Hankinson. Þar segir:
— Blessaðir sjáið þjer um að það
komi fram í Dcbrctt’s hvað jeg er
gamall Það gerir mjer auðveldara
að íá ellistyrk.
KÍMNISÖGUR
setjast við borð og svo tók hann
litla dós upp úr vasa sínum og út
henni fló, sem hann setti á borð-
ið.
„Til hægri!“ kallaði hann og
flóin stökk til hægri.
„Til vinstri!“ kallaði hann og fló-
in stökk til vinstri.
„Beint áfram!“
Flóin stökk, eins og henni var
boðið, en til allrar óhamingju lenti
hún í hárinu á stúlku nokkurri,
sem hafði grúft sig fram yfir borð-
ið af ákefð að sjá alt.
Það ætluðu að verða vandræði
út af þessu. Stúlkan leitaði af á-
kefð í hárinu á sjer og eftir nokkra
stund kom hún með flóna milli
gómanna og lagði hana á borðið.
„Til hægri!“ sagði temjarinn, en
flóin hreyfði sig ekki.
„Til vinstri þá!“ kallaði hann, en
það fór á sömu leið. Þetta þótti
manninum skrítið. Hann laut niður
að flónni og skoðaði hana í krók
og kring. Svó rjetti hann úr sjcr
og sagði gremjulega:
„Hjer hafa orðið alvarleg mis-
tök, ungfrú, — þetta cr ekki mín
fló“.
ENSKUR maður var á ferðalagi
um Bandaríkin. Hann var einn af
þessum Englendingum, sem ekki
telur varið í neitt, nema það sjc
á enskri grund, eða í samveldis-
löndunum.
Þegar hann kom til-New York
var hann spurður hvernig honum
litist á Bandaríkin.
„Æ, þau eru fremur leiðinleg“,
sagði hann.
„Hafið þjcr ekki sjeð neitt, sem
yður finst, markvert“.
..Onei, ekki get jeg sagt það'1.
„Það er undarlegt. Hjer er þo
margt merkilegt að sjá. Komuð
þjer að Niagarafossunum?“
„Já, jeg tafði þar hálfan dag“.
„Fanst yður ekki tilkomumikið
að horfa á þá“.
„Jeg læt þá vera, þegar horft
er á þá Kanadamegin11.
----o----
ÞAÐ var í fyrra stríðinu. Flótta-
menn frá mörgum löndum
streymdu til Sviss og margir þeirra
voru vellauðugir. Svissneskum gest
gjafa var í mun að hæna þá að
sjer, svo að hann auglýsti að hjá
sjer gæti menn greitt dvalarkostn-
að með hvaða mynt sem væri. Og
afleiðingin varð sú að gistihús hans
fyltist af ýmissa þjóða mönnum.
Svo var það að Austurríkismað-
ur bað um reikninginn sinn. Hann
leit aðeins á hann og slöngvaði
svo þungri ferðatösku á borðið og
sagði:
„Það ætti að vera nógu margir
seðlar hjer í til þess að reikning-
urinn sje greiddur“.
Svo kom þýskur aðalsmaður og
vildi fá reikninginn sinn. Eftir
að hafa litið á hann, fekk hann
gestgjafa gulan seðil.
„Þetta er fylgibrjef með einni
vagnhleðslu af mörkum, og þau
komu hingað í gær“, sagði hann.
„Vagninn stendur á járnbrautar-
stöðinni. Þjer skuluð taka eins
mikið úr honum og yður sýnist“.
Seinast kom Rússi og vildi borga.
Hann dró böggul upp úr vasa sín-
um og lagði á borðið og glamr-
aði í.
„Hvað cr þetla?“ spurði gest-
gjafi.
„Þetta eru myndamót að rúbl-
um“, sagði Rússinn. „Gjörið svo
vel að láta prenta eins marga seðla
og yður þóknast“.
íW
Aíthrifnm maður er oft hlaegilegur
— ásthrífin stúlka aldrei. (Jack Lond-
on). •