Lesbók Morgunblaðsins - 29.01.1950, Blaðsíða 4

53
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Virkismúrar í Montreuit
jeg hitti enskan veiðimann á hjóli
og'hanri;'áagði mjer að jeg væri á
rörigutri Wgi. Viltist jeg því ekki
nema s^tí^áem 5 km.
Það er' fallegt hjer í Canterbury
og' sjeifstáklega falleg rósahlið fvrir
framan húsin 6g miklir jarðarberja
garðar. Jeg komst til Dover nógu
snemma til þess að ná í ferjuna til
FrakklandsJ ííjer í Dover eru all-
mikl^glrÚáílr jeftir skothríð Þjóð-
vérja Vfí'r Ekttiarsund.Þó þótti mjer
fallegt; í ’Dover og þar er stærsta
gistihús, sem jeg hefi sjeð, Dover-
cliff Hotel. Hjer eru einnig forn
výfHi, sem ',áttu að varna því á
sinni ,tíð, að Napoleon gerði inn-
rás í Canterbury. Þarna í Dover er
mikjð.qf -fjeK það er hvítt á lagðinn
og meA.si^fan brúsk í enni; þetta
er fr-anskt fjárkyn. Hjer í Dover er
talað -öllum- tungum, franska og
spænska ekki síður en enska.
Ferjan er.2000 smálesta nýtísku
skip. mnð öllum þægindum. Með
henni eru 500 farþegar, þar af marg
ir Frakkar og Spánverjar. Veðrið
er yndislegt, um 30 stiga hiti og
glampandi sólskin yfir Ermarsundi.
Ferjan er .ekki lengi á leiðinni til
Frakklands. Við erum komin til
Calais kl. 2 og farþegarnir streyma
í land. Sumir eru með hjól, þar á
meðal 6 Englendingar með mótor-
hjól; þeir ætla að fara til Róma-
borgar og jafnvel suður í Tripolis
í .Afríku. Það lá nærri að jeg tap-
aðj hjólinu mínu hjer, og hjer juk-
ust erfiðleikarnir um allan helm-
ing vegna málsins. Það kom sjer
nús vel að hafa fengið dálitla til-
sögn í frönsku og gat jeg gert mig
skSjanlegan að mestu. Jeg fór nú
að' spyrjast fyrir um hjólið en
frönsku afgreiðslumennirnir sögðu
að.ekkert hjól væri í skipinu. Samt
tókst mjer um síðir að hafa upp á
þvf og lagði svo á stað áleiðis til
Boulogne.
HJER ER mjög yndislegt um að
htast, fallegri akrar en í Englandi
og hjer er mikið af stórum hvítum
rósum og stórum hvítum fiðrild-
um. Hjer er einnig miklu meira
fuglalíf en á Englandi og það er
eins og fuglarnir syngi á frönsku,
og mjer heyrist þeir segja: „Ví, ví,
el fe so á sjúd ví“. — Já, já, heitt
veður í dag! — Hjer er talsvert
skóglendi og alls staðar tvísettar
eikarraðir til þæginda fyrir þá sem
um veginn fara, því að það er mikl-
um mun betra að vera í forsæl-
unni, vegna þess hvað sólin skín
hjer heitt um miðjan daginn.
TIL BOULOGNE kom jeg seinm
hluta dags og afrjeð að gista þar.
Hjer er geisihá súla með Napoleons
líkneskju, og hjer eru miklar rúst-
ir eftir loftárásir. í höfninni er mik
ið af togyrum og eru'sumir þeirra
alt að 2000 smálestir. Þegar jeg var
að ganga um borgina, rakst jeg á
marga Mára frá Algier í Afríku.
Þeir voru að selja teppi og báru
þau á öxlunum. Jeg skoðaði safn
hjer og kirkju og hefi aldrei sieð
fallegra altari en þar er. Það er
rismynd af Maríu mey með barnið,
en í baksýn eru tvær stúlkur á
báti, sem berst á upphleyptum bár-
um.
Þegar jeg var að skoða borgina
rakst jeg af tilviljun á íslenska
skjaldarmerkið á húsi einu, svo að
jeg þóttist nú ekki í neinum vand-
ræðum. Jeg barði þegar að
dyrum, en Fransari kom til dvra
og sagði að enginn íslendingur
væri til í Boulogne. En hann sagði
að mjer væri velkomið að vera hjá
sjer um nóttina, hann væri vara-
ræðismaður fyrir ísland.
Síðan fylgdist jeg með honum
upp í borgina þangað sem hann átti
heima og sat í veislu hjá honum
og konu hans alt kvöldið. Þau eiga
tvær dætur mjög dökkar yfirlitum.
Önnur þeirra spilaði á píanó og
spurði mig hvort jeg vildi dansa
tango og var jeg til í það. Þetta
gekk til miðnættis. Þá sagði hús-
ráðandi að ekki væri hægt að hýsa
mig þarna, jeg yrði að koma með
sjer niður í skrifstofuna og sofa á
legubekk, en sjálfur kvaðst hann
þurfa að vaka þar yfir gasmæli.
Mjer skildist helst að þar væri um
jarðgas að ræða og fengi öll borg-
in gas frá sama brunni.
Við fórum nú til skrifstofunnar
og af því að gestgjafi minn hafði
veitt vel af koníaki og það var far-
ið að svífa á mig, þá gekk jeg þegar
til náða. En hann kveikti á gas-