Lesbók Morgunblaðsins - 29.01.1950, Blaðsíða 9

53
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
STIGAMAÐURINN
A SIKILEY
UM SEX ára skeið hefur stigamað-
urinn Salvatore Giuliano farið báli
og brandi um Sikiley og het'ir
hans hvað eftir annað verið getið
í heimsfrjettunum. Þetta er ungur
maður og hið mesta kvennagull. Er
sagt að augu ungra meyja þar
syðra tindri þegar á hann er minst
og að þær telji hann þjóðhetju. Hin-
ir efnuðu á Sikiley og lögreglan líta
alt öðrum augum á hann. Almenn-
ingur líkir honum við Hróa hött.
Don Juan og Dillinger, einhvern
alræmdasta glæpamann Amer-
íku.
Á þessum sex árum hefir stiga-
maðurinn drepið rúmlega 200
menn og rænt fjölda af auðuguin
bændum til þess að fá hjá þeim
lausnargjald. Er mæit að hann
hafi á þennan hátt aflað sjer fjár,
sem nema mundi rúmlega tveim-
ur miljónum dollara.
Þúsundir hermanna og’ lögreglu-
manna hafa altaf verið á hælunum
á honum og oft komist í kast við
hann. En það hefir altaf farið svo
að hann hefir unnið sigur á þeim
og úr hverjum hildarleik koma her-
mennirnir stórum færri en þeir
voru upphaflega. Bændur á Sikiley
hafa verið hneptir í varðhald
hundruðum sarnan fyrir að liðsinna
honum og skjóta skjólshúsi yfir
hann. En ekkert hefir dugað. Nú
hefir ítalska stjórnin sent orustu-
flugvjelar, skriðdreka og æfðar
hersveitir til þess að ganga milli
bols og höfuðs á honum ,en enn
leikur hann lausum hala.
Ménn þeir, sem hann hefir rænt
og neytt til að greiða lausnargjald,
fást ekki til þess að segja til hans.
Einu sinni náði stigamaðuriim i
barón D’aru, fjármálamann og ein-
hvern .auðugasta mann í Palermo
og ljet hann greiða sjer 35 miljóna
líra lausnargjald. Þegar baróninn
var laus, ætlaði lögreglan að fá
upplýsingar hjá honum um það
hvar væri bækistöðvar stigamanns
ins, en ekki fekst eitt orð upp úr
baróninum um það.
„Hann er vellauðugur“, sagði
baróninn, „en jeg held áð hann
kæri sig ekkert um að safna auði.
Hann hefir sínar sjérstöku hug-
myndir um það hvernig auður eigi
að skiftast milli manna“.
Á Sikiley eru fáir rikir, en
margir fátækir.
Fyrir sex árum var Guiliano
bláfátækur maður og lifði á svarta-
markaðs braski. Hann átti einn
asna og flutti á honum matvæli
til Palermo og seldi þau þar í
laumi.
Svo náði lögreglan í hann og
hann var dæmdur í fangelsi. Því
tók hann með mestu rósemi. En
þegar hann sá að lögreglan skaut
asnann, tryltist hann af bræði. Um
nóttina tókst honum að brjótast út
úr fangelsinu. Og jafnframt drap
hann þrjá lögregluþjóna í hefnd
eftir asnann sinn.
Áður en ár var liðið hafði hann
safnað um sig traustum og ófyrir-
leitnum óaldarflokki. Voru það
strokufangar, ævintýramenn, lið-
hlaupar úr fasistahernum og jafn-
vel nokkrir liðhlaupar úr her
Bandaríkj amanna.
Bændurnir á Sikiley halda því
blákalt fram, að Guiliano ræni að-
eins hina ríku til þess að skifta
fengnum milli liimia fátæku. Til
A 4
GUILIANO.
Á kortinu á bak við sjest aimarkað
„landsvæði hans“.
sannindamerkis um það segja þeir
þessa sögu:
Guiliano náði einu sinni vell-
ríkum manni frá Palermo og ljet
hann greiða sjer 44.000 dollara sem
Iausnargjald. Skömmu eftir að
hann kom heim, komu allir land-
setar hans og greiddu honum í
peningum landskuldir sínar, sem
þeir höfðu ekki haft efni á að
greiða í 10 ár. Hann var þá ekki
hýr í hamsi og spurði hvar þeir
hefði fengið alt þetta fje, en þeir
svöruðu allir einum rómi: „Okkur
var sent það frá himnum“.
Einu sinni var sultur í þorpi
nokkuru vegna þess að tekið hafði
fyrir alla flutninga á „spaghetti“
þangað. Þá komu menn Giuliano
þangað með birgðavagna, sem þeir
höfðu rænt frá hernum og útbýttu
matvælum ókeypis til allra þorps-
búa.
Öðru sinni kom Guiliano til
þorpsins Montelepre, þar sem
hann er fæddur og upp alinn. Er-
indið var, að hann tók þar tvo
helstu borgarana og skaut þá. Gaf
hann þeim að sök að þeir fjeflettu
almenning’. Annar þessara manna
var veitingamaður, en hinn veð-
lánari.
—o—
Árið 1947 lagði Scelba innanrík-
isráðherra 3 miljónir líra til höf-