Lesbók Morgunblaðsins - 19.02.1950, Blaðsíða 6

95
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
Antabus bjargar drykkjusjúklingum
EFTIRFARANDI frásögn birtist
nýlega í ameríska tímaritinu „New
Liberty“. Sá, sem greinina ritaði
heitir Byron M. Fisher, og er það
frásögn áfengissjúklings um það,
hvernig meðalið Antabus bjargaði
honum.
JEG var áfengissjúklingur, og jeg
verð það þangað til jeg dey. En
það er nýa meðalinu Antabus að
þakka, að nú hefi jeg sjúkdóminn
á mínu valdi. Jeg er hættur að
drekka — bragða ekki einu sinni
bjór.
Jeg hafði verið ofdrykkjumaður
um 10 ára skeið. Jeg hafði reynt öll
ráð til að hætta að drekka, en þau
urðu öll árangurslaus. Viljaþrek
flestra áfengissjúklinga er mjög
lamað eftir margra ára drykkju-
skap. í hvert skifti þegar af mjer
rann þráði jeg það innilega að vera
laus við áfengið. En þegar jeg ætl-
aði að beita viljaaflinu til þess að
losna, þá varð mjer óglatt. Jeg
var bugaður og umhugsunin um
það varð aðeins til þess að jeg
drakk meira — til þess að glevma
því hvemig komið var fyrir mjer.
Ýmiskonar aðrar áhyggur steðjuðu
líka að mjer, og jeg drakk og
drakk til þess að kæfa þær líka.
Þegar maður hefir Antabus þá
þarf ekki á meira viljaþreki að
halda en gleypa eina töflu að
morgni dags. Og þá er loku fvrir
það skotið að maður geti drukk-
ið. Ef maður drekkur glas af bjór
ofan á Antabus, þá er maður orð-
inn fárveikur eftir fimm mínútur
og verður að fara í rúmið. En
maður sofnar undir eins og er ekk-
ert eftir sig þegar maður vakn-
ar.
Antabus er notað þannig: Venju-
lega fær sjúklingur fjórar töflur af
því fyrsta daginn, tvær töflur
næsta dag og eina töflu á dag síð-
an í þrjá daga. Það er gert til þess
að líkaminn safni Antabus-forða.
Bragðirðu þá áfengi verður þjer
undir eins ilt.
Jeg hefi verið spurður að því
hvað hafi komið mjer til þess að
fara að nota Antabus. Var það
vegna þess að mig langaði til að
hætta að drekka? Reynsla mín er
sú, að það komi oft að drykkju-
mönnum að þeir óski þess innilega
að vera lausir undan álögunum. En
þeir vita að það er þýðingarlaust
og svo drekka þeir meira tiL að
gleyma því. Mjer var ekki um að
reyna Antabus. Jeg var hræddur,
dauðhræddur við þær kvalir, sem
jeg yrði að líða þegar Antabus og
áfengi blandaðist í líkama mín-
um. Jeg hafði heyrt hroða sögur
um það, að menn hefði verið nær
dauða en lífi af því. Þetta hafði
staðið í blöðunum. Sannleikurinn
er sá, að það er mönnum sjálfum
að kenna ef þeim líður illa. Það
er alveg óþarfi að blanda saman
áfengi og Antabus. En danskir
læknar hafa líka fundið ráð til
þess að draga úr afleiðingum þess
þegar áfengi og Antabus blandast
í líkama manns. Verstu afleiðing-
arnar eru andþrengsli og lækkað-
ur blóðþrýstingur. Læknarnir hafa
fundið, að með því að láta sjúkling
anda að sjer 95% súrefni og 5%
carbon dioxide, þá batnar honum.
Kanadiskir læknar hafa fundið
annað ráð sem hrífur, ef þetta dug-
ir ekki. Þeir gefa sjúklingunum
,,saline“ innspýtingu í æð. Ef þetta
hvort tveggja er við hendina, þá
er hættan engin.
Jeg byrjaði að taka inn Antabus
snemma í mars. Þá var meðalið
enn svo nýtt, að læknir minn sagði
mjer að jeg væri nokkurs konar
tilraunadýr. Jeg fekk Jmjár töflur
fyrsta daginn. Eftir nokkra daga
fór jeg í veitingahús til að fá mjer
bjór. Jeg bað þjóninn að láta mig
vita ef hann sæi nokkra útlits-
breytingu á mjer. Þegar jeg hafði
drukkið tvö glös af bjór, kallaði
þjónninn á mig og fór með mig
fram í snyrtiherbergið. Þar sá jeg
í spegli að jeg var eldrauður í fram-
an og augun eins og í dauðadrukn-
um manni. Rjett á eftir fekk jeg
ákafan hjartslátt og andþrengsli,
svo varð mjer óglatt og jeg spjó.
Bill var sendur m'eð mig' heim.
Á leiðinni fekk jeg kölduflog hvert
á eftir öðru og heima spjó jeg
enn. En um leið og jeg var kom-
inn í rúmið fell jeg í fastan svefn.
Morguninn eftir var jeg stálsleg-
inn.
Ástæðan til þess, að jeg er hætt-
ur að drekka, er ekki aðeins sú,
að jeg þoli það ekki fyrir meðal-
inu, heldur einnig hitt að Antabus
eyðir drvkkjufýsninni. Mjer verður
nú altaf hálf óglatt ef jeg finn
áfengisþef, og læknirinn segir að
það sje vegna þess, að undirvitund
mín setji þegar lyktina í samband
við það að verða veikur af á-
fengi.
Antabus hefir einn kost enn.
Setjum svo að maður hafi gleymt
að taka inn töflu að morgni og
hugsi svo um kvöldið: Það er best
að fá sjer nú ærlega í staupinu,
jeg get svo byrjað á töflunum aft-
ur! — En þetta tekst ekki. Menn
þola ekki áfengi þótt þeir hafi ver-
ið Antabus-lausir í nokkra daga.
Áfengissjúklingar vilja alt til
vinna að fá duglega í staupinu.
Jeg hygg að jeg hefði ekki sleppt
slíku tækifæri þótt jeg vissi að líf-
i