Lesbók Morgunblaðsins - 19.02.1950, Blaðsíða 12

104
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
inu. Önnur kona á hug hans. Menn
höfðu grun um að hjónabandið væri
ekki farsælt, ýmissa orsaka vegna. —
Hinni konunni líður ekki vel núna.
Hún var nokkru eldri en hann, hún
hafði vist tekið hann að sjer og hjálp-
að honum. Foreldrar hennar vildu ekki
að hún giftist honum. Henni hefur lit-
ist á einhvern annan í æsku og hann
fór til Ameríku. Nú verður hún að
deila manni sínum við aðra. Hún hefur
víst átt systur, sem hjet María. Jeg
heyri það nafn. Hún var gift.
Jeg sje mynd af henni í sporöskju-
ramma. Henni þótti vænt um móður
sína en var sjaldan glöð seinustu árin.
Hún var greind á sinn hátt, en hún
skildi ekki ástina. Hún var með digra
handleggi og hátt enni.
Fjöldi fólks við jarðarförina, því þótt
hún væri ekki vinsæl þá tók þetta
sviplcga dauðaslys á fólk. Ofurlítill úði
á eftir, og jeg sje gul blóm. Klukka
hringir einhvers staðar. Hún hvílir
vinstra megin við kirkjugarðshliðið,
rjett hjá litlu leiði. Eignuðust þau barn
og mistu það í æsku? Það er ekki hugs-
að um leiðið, jcg sje'þar lauf og ill-
gresi. Sennilcga er cnginn stcinn á
því, það var gott fyrir hana að deya.
Hún var eldri en hann.
Þau bjuggu uppi í sveit og þar voru
3 herbergi. Eitthvað hcfur fundist í
geymslum hennar. Varð cinhvcr tog-
streyta út af sparisjóðsbók? Hafði hún
vefstól þarna? Hún gekk mcð heima-
ofnar svuntur. Hún varð að hætta við
citthvað scm hún liafði byrjað á. Á
borðinu hennar ef kuðungarammi og
þar er iika glerhundur.
Maðurinn er gcfinn íyrir að Ijetta
sjer upp. Hann drekkur stundum. Það
er eitthvað refslcgt við hann, mjer
geðjast ekki að honum.
Höfðu fötin hcnnar rifnað við að
festast á einhverju? Hefur hún skeinst
á fótleggnum, cða cr það sár undan
æðahnút?
Þau átlu heirna i sveit. Þar var mylia.
Jeg sje kvarnarsteina. Jeg sje hvar hún
gengur hinum rnegin vúð mylluna. —
Þetta var um haust, um kvöld. Hún
stóð á einhverri brún. Það var bryggja
þarna. En hvað er hún að gera með
þetla ílát? Það er úr járni. Við það
eru tcngdir einhvcrjir atburðir, cn ckki
frá upphafi. Hún lielt þessu íláti upp
að sjer. Til hvcrs gcrði hún það?
Það var kaðail þarna bundrim i
staur. ílátsins hefur verið getið í log-
regluskýrslu. Emkennisbúmr menn
komu þangað í bíl. Einn af þeim er
stór og þrekinn. Maðurinn saknar henn
ar ekki mikið, hún hafði afrækt hann
stundum. En honum fellur þetta illa.
Hann átti ekki sök á dauða hennar.
Hann hratt henni ekki út í, en líkurn-
ar mæla gegn honum. Er maðurinn
veikur, eða hvar er hann? Á einhvern
hátt er hann ekki enn laus við hana.
Hann getur ekki losnað við hana á
einhvern hátt. Hvar er hann? Einhvers
staðar langt í burtu? Hann hefur verið
yfirheyrður hvað eftir annað.
Myndin í umslaginu var af konu,
sem hjet Hanna Andersson. Morg-
uninn 22. febrúar 1932 fanst hún
druknuð í mylluhyl hjá Esarp
skamt frá Lundi. Hún varð 53 ára
og var gift Nils Andersson malara,
sem var nokkru yngri.
Ofurlítil bryggja var út í myllu-
hylinn, og sýnilegt var að konan
hafði hratað út af henni, dauð eða
lifandi. Á bryggjunni fanst lok af
kaffikatli og nokkuð af kaffikorg.
Slætt var í hylnum og fanst þar
kaffiketill. Það var venja frú And-
ersson að skola ketilinn við bryggj
una. Þetta hefur hún ætlað að gera
kvöldið áður, hinn 21. febrúar, en
einhvern veginn hrokkið út af
bryggjunni. Það sannaðist, að áður
en hún fór út til þess að skola ket-
ilinn, hafði hún legið á legubekk
inni í stofu.
Hinn 29. febrúar var maður henn
ar, Nils Andersson, tekinn fastur,
grunaður um að hafa myrt hana.
Prófessor E. Sjövall í Lundi hafði
krufið og rannsakað lík konunnar
hinn 24. ícbrúar. Voru þar viðstadd
ir lögrcglumenn og margir læknis-
íróðir menn. Við rannsóknina kom
þetla í ljós, samkvæmt skýrslu
læknanna: Hin framliðna hafði ver
ið 170 cm há og vóg 108 kg. Á
hægra sköflung oíarlega var skuría
og á hálsinum framanverðum var
einnig ofurlítil skurfa og rauðleit-
ar rákir upp með kjálkunum
bcggja vegna. Hún var í yfirhöfn,
ullartreyju og ljereítsblúsu og mn-
an undir í lífstykki og línfötum.
Þess er getið að hún hafi verið
heldur tötralega búin og að sum
fötin hafi verið rifin. Áður en líkið
var afklætt, var tekin af því mynd
sú, sem var í umslaginu á tilrauna-
fundinum.
Hjartað vóg 500 gr. og vinstra
hólfið var sjerstaklega stórt. Lifrin
vóg 3000 gr. í maganum var um
1 h'tri af hálfmeltum mat. Hún
hafði haft æðakölkun og blóð-
stíflu.
Að lokum segir í skoðunargerð-
inni að ekki verði með vissu sagt
hver dánarorsökin hafi verið, en
sennilega hafi konan verið lifandi
er hún fell í vatnið.
Af skýrslum lögreglunnar sjest
ennfremur að þau hjónin hafa ver-
ið að hugsa um að selja mylluna
og fasteignina, eða nokkurn hluta
hennar, og að komið hafi til orða
milli þeirra að skilja. Þá segir frá
því að Andersson hafi verið í týgj-
um við 18 ára gamla stúlku, er
hafði verið í vist hjá þeim, og að
frú Andersson hafi verið vel kunn-
ugt um þetta. Hann ferðaðist oft
með þessa stúlku, bæði til Malmö
og Kaupmannahafnar. — Seinast
höfðu þau gist á hóteli í Malmö
aðíaranótt 21. febrúar. Hjá Anders-
son fundust 200 hótelreikningar o.
fl. sem sýndi það að hann hafði
verið laus við heimilið. Ekki hafði
þeim hjónunum þó borið verulega
á milli, nema hvað hún hafði ávít-
að hann er hann kom drukkinn
heim. Óregla hans hafði og leítt til
þess, að hann hafði verið sviftur
ökurjettindum. Hann hafði einnig
cinu sinni verið ákærður fyrir fals,
og liann mátti heita alræmdur í
sveit sinni.
Andersson var nú sem sagt á-
kærður fyrir að hafa myrt konu
sína. Hann neitaði stöðugt og ekki
var heldur hægt að fá fullnægj-
andi sannanir fyrir því að hún
hefði verið drepin. En líkurnar
gegn honum voru svo miklar, að