Lesbók Morgunblaðsins - 19.03.1950, Blaðsíða 4

160
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
JJuerrir ^JJarafclóc
óóon
JO
(I lubn
ilv
ru
liil JL
ubb'T.i
hirh
f!í
ZJUCf
ur
inum
U>rí UJÓBJálBJ;
Hjer er helgur' staAur,
hingað berst ei dagsins klidur.
Þar sem dauðinn drotnar
djúpur ríkir grafar friður.
Einn áíkytru kveldi
kem jeg hingað, næðis leita.
Guð í þínum garði,
gróa bióm sem huggun veita.
Hjerna hafa fallið
höfug tár um föla vanga.
Örðugust af öllum
ýmsum reyndist þessi ganga.
Undir lágum leiðuin
liggja dánar vonir manna.
Einn jeg hlusta hljóður,
heyri raddir minninganna:
— Hjerna út í horni
hefur sofnað gamall maður,
liann var alla ævi
auðnttiaus og sjaldan glaður.
Öllum er hann gleymdur,
aldrei neinn við ieiðið grætur,
enginn um það hirðir
eða blóm á gröf hans lætur.
Sjáðu litla leiðið,
lagður var þar ungur drcngur,
foreldrar og frændur
fengu ei að hafa’ ’ann lengur.
IVIamma og pabbi mistu
mest af sínum lógru vonum,
er þau grátin gengu
að gröfinni á eftir honum.
Einnig hvílir annar
ungur maður nokkru innar,
hann var eina athvarf
ellihrumrar móður sinnar.
Gamla konan grætur
góða soninn beiskum tórum,
enginn hana huggar,
hún er ein á gamalsárum.
Gröfin þarna geymir
gæfumann. sem allir vinir
syrgja nú og saknn.
Svona fara allir hinir.
Dauðinn engum eirir,
er hann sveiflar brandi sínum.
Spurn í brjósti bærist:
— Ber hann senn að dyrum míntim?
Einn er engum háður,
auðugur og farsæll ntaður,
annar friðlaus fæddur,
fátækur og sjaldan glaður.
Eitt er jafnt tneð öllum,
er þeir búast loks til ferða.
Af mold er maður kominn,
að moldu skal hann aftur verða.
■>q ':íi.i :
rr.undur. Guðmurídur var yngstur
systkinanna. Hann varð síðar prest-
ur og prófastur á Breiðabólstað á
Skógarströnd, merkur og mikilhæf-
ur maður bæði sem kennimaður og
búhöldur. Út af systkinum þessum
er kominn allmikill ættbálkur á
Vestur- og Suðurlandi eins og
kunnugt er. Ýtarlegri greinargerð
um Skógaættina má finna í endur-
minningum síra Matthíasar og
Tímariti Jóns háyfirdómara Pjet-
urssonar, þar sem hann skýrir frá
ætt prófasts Guðmundar Einars-
sonar.
Jochum í Skógum skýrir frá því,
að hann hafi látið setja upp töflur
í Reykhólakirkju hægra megin með
helstu æfiatriðum síra Jóns Ólafs-
sonar langafa síns og síra Gunnars
I álssonar vinar hans. „Þeir hvíla
báðir hlið við hlið í miðri kirkju
(hinni gömlu) á Reykhólum,“ skrif
-ar hann. Á þessar töflur eru og
skráð nokkur erindi, er síra Matt-
hías orti eftir þessa látnu heiðurs-
menn.
• Um verustað þeirra hjóna Joc-
hums og Þóru konu hans segir
ekkert eftir að þau fara frá Skóg-
um 1880. Líklega hafa þau þá fyrst
farið til Magnúsar sonar síns og
síðar til einhverra hinna brjpðr-
arina, sem allir voru þá uppkomnir
og flestir farnir að búa. Um Þóru
móður sína segir síra Matthías, að
hún hafi dáið hjá Helgu systur
sinni á Hallsteinsnesi 1872, en
Jochum lifði miklu lengur, var hjá
síia Matthíasi í Odda, en dó í Mýr-
artungu hjá vini sínum Páli föður
Gests skálds og ritstjóra 1888.
Um foreldra sína hefur síra Matt-
hias skrifað stutta lýsingu í endur-
minningum sínum, og er þeim þar
snildarlega lýst eins og hans var
von og vísa.
Skrifað í Kaupmannahöfn
í janúar 1950
af
MATTHÍASI
syni
ÁSTRÍÐAR
dóttur hjónanna Jochums Magnússonar
i>" Þóru Einarsdóttur
frá Skógum.
^
SAMANBURÐUR
JO DAVIDSON, arperískur mvnd-
höggvari, var fenginn til þess að
koma til Belgrad og gera mynda-
styttu af Tito marskálki. Þegar
hann kom heim lýsti hann svo
hugarfari kommúnista:
— Frá sjónarmiði kommúnista
er Marx Kristur, Lenin er sankti
Pjetur, Stalin er fyrsti páfinn og
Titó er Lúter.