Lesbók Morgunblaðsins - 26.03.1950, Blaðsíða 11

LESBOK MORGUNBL MDSINS
183
Ho-Ying-chui hershöfðingi fyrrum her-
málaráðherra (t. v.) að ræða við Sun-
Li-jen hershöfðingja, sem á að sjá um
hervarnir eyarinnar. Hann barðist áð-
ur gegn Japönum í Burma.
Fjórum sinnum á leiðinni varð
að fara úr lestinni, ganga langan
veg yfir aurskriður og setjast svo
upp í næstu lest. Vegarspjöllin urðu
er fellibylur gekk yfir eyna. Veður-
stofan varaði við veðrinu fyrirfram,
og dreifðu yfirvöldin þá eimvögn-
um með nokkuru millibili á braut-
ina, svo að þeir gæti selflutt fólk,
ef brautin laskaðist. í hvert skifti
sem fellibylur geisar fylgir steypi-
regn og flóð í öllum ám og brjóta
þær þá af sjer hinar ljelegu timb-
urbrýr. Ekkert fje er til þess að
gera traustar hábrýr yfir árnar, eða
grafa göng undir þær, og þess
vegna eru altaf settar nýar og lje-
legar timburbrýr í stað þeirra er
sópast burt.
HJÁ Taitung endar járnbrautin og
þaðan var farið með bíl yfir suður-
odda eyarinnar og komið yfir á
hina frjóvsömu Linuiensljettu. —
Þangað nær járnbraut vesturstrand
arinnar og þar eru miklir flugvell-
ir. Þaðan komu japönsku flugvjel-
arnar, sem gerðu árásina á Pearl
Harbour. — Kaohsiung er önn-
ur stærsta borg eyarinnar. Þar eru
211.000 íbúar. Nú hefur kínverska
stjórnin þarna mikinn her.
Anping er hafnarborg Tainan,
sem einu sinni var höfuðborg eyar-
innar og nú þriðja stærsta borgin.
Þar reistu Holllendingar vígi fyrir
rúmlega 300 árum, og sátu þar í
40 ár. Þá voru þeir hraktir þaðan.
Nú er vígi þeirra, Fort Zeelandia,
lögreglustöð. Umhverfis Anping er
fjöldi stórra polla eða vatna, þar
sem menn ala upp vatnafiska.
Járnbrautarstöðin lagði á stað að
ákveðinni stundu og rann yfir víðar
sljettur, þar sem vatnavextir hafa
engin spjöll gert. Hvarvetna blöstu
við sykurreyrsekrur, hrísgrjónaakr
ar og aldingarðar, en inn á milli
hús úr tígulsteini. Yið ströndina er
unnið mikið salt úr sjó og þúsundir
smálesta af því flutt til Japan. Syk-
urverksmiðjur eru þarna margar.
Þær eru þjóðnýttar, eins og aðrar
helstu iðngreinir. Þarna er og grií-
arstór rafmagnsstöð, knúin
afli frá „Sólar og tung’svatnírii’';,
sem er hátt uppi í fjöllum. Þaðan
fá verksmiðjurnar orku og borg-
irnar rafmagn til ljósa. Nú er hald-
inn strangur hervörður um orku-
verið og má enginn óviðkomandi
þangað fara. Hjá vatninu á yfirhers
-höfðinginn sumarbústað. Annan
bústað á hann hjá hverasvæði norð-
an við Taipei. Þar heitir Tsaoskan.
Þar eru brennisteinsnámur. Vjer
fórum þar um lítið rjúkandi dal-
verpi, þar sem menn voru að safna
brennisteini. En í hlíðunum voru
terunnar og appelsínutrje.--------
Hvað bíður þessa fagra eylands í
framtíðinni?
— Fingrarím
Frh. af bls. 179
uði ársins. Þó að það skifti að
líkum ekki miklu máli, þá má geta
þess, að hlaupársdagur hefir áður
verið talinn 24. febr., og mun
hlaupársdeginum hafa verið aukið
í á milli 23. og 24. febr. Matthías-
messa, sem á almennum árum var
24. febr. var á hlaupárum 25. febr.
Eftir 24. febr. var þá reiknað með
seinni sunnudagsbókstafnum.
Jeg sje að í almanaki 1924 og
síðan hefir þetta snúist við svo að
Matthíasarmessa er höfð 24. febr.
á hlaupárum sem á almennum ár-
um, en hlaupársdagur 25. febr.,
þótt einkennilegt sje.
Þess var áður getið að hlaupár-
um er sleppt um þrenn aldamót af
hverjum fernum og mun það vera
gert til leiðrjettingar, vegna þess
að lengd ársins fram yfir 365 daga
nægir ekki til að fylla dag á fjór-
um árum, hlaupársdaginn.
Hundadagar og sumarauki.
Það hefir vakið athygli hvað
hundadagarnir hafa verið lengdir
um hálfa aðra viku árlega, síðan
1924. Þeir munu vera margir sem
vita ekki hvaða þýðingu þeir hafa
eða hvað ræður þeirra tímatak-
marki. Margir virtust hafa trú á
því að veðurfar breyttist með komu
hundadaganna. Væri gaman að vita
hvort þeim sem mark hafa tekið
á þessu, virðist veðurfarsbreyting-
in hafa færst til með tilfærslu
þeirra.
Sú breyting hefir orðið á alman-
ökum, að hafa sumaraukavikuna á
undan heyannamánuði, í stað þess
að enda með henni sumarið, eins
og lengi var gert til ársins 1928.
Ekki veit jeg hvaða kosti sú
breyting hefir, en sú röskun fylgir
því, að heyannamánuður sem áður
byrjaði sunnudaginn í 14. v. sum-
ars, jafnt á sumaraukaárum, sem