Lesbók Morgunblaðsins - 16.04.1950, Page 6

210
* " |SHGgy LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
l>jóðloikhúsið.
sem veit að hann hefir lengi bar-
ist harðri en góðri baráttu, og að
lokum sigrað. Greininni lýkur með
þessum orðum:
— í menningu hvers lands eru
þrír turnar, sem gnæfa hæst. Það
er fyrst og fremst kirkjan. Grund-
völlurinn undir hana var lagður
hjer á landi 1096 með tíundarlög-
unum. Annar turninn er háskólinn.
Grunnurinn undir hann var lagður
á fæðingardegi Jóns Sigurðssonar
1911 og litlu síðar. Grunnurinn
undir þriðja turninn — leikhúsið
— er einnig lagður, það á að verða
til á næstu árum.
Indriði var orðinn háaldraður
þegar hjer var komið sögu, eða
nær áttræður. En það var eins og
hann kastaði ellibelgnum þegar
hann sá nú hylla undir Þjóðleik-
húsið. Og jeg held að hann hafi
vonað að sjer mundi auðnast að
sjá það rísa af grunni og taka til
starfa. Hvorki hann nje aðra óraði
þá fyrir því, að bygging þess mundi
taka jafn langan tíma og raun hefir
á orðið.
Nú eru tíu ár síðan Indriði ljest.
Margir fleiri en hann hafa komið
við sögu Þjóðleikhússins, en eng-
um mun dyljast að hann pg eng-
inn annar á skilið að heita faðir
þess. Á. Ó.
ÞETTA gerðist í litlu þorpi. Hús-
bóndi sat við glugga og horfði út.
— Hana, sagði hann alt í einu,
þarna gengur þá konan, sem hann
Jones er alveg vitlaus eftir.
Konan var að þvo upp frammi
í eldhúsi, en þegar hún heyrði
þetta kom svo mikið fát á hana
að hún misti alt leirtauið úr hönd-
um sjer niður á gólfið, rauk inn í
stofu, feldi um koll lampann og
ruddist út að glugganum.
—Hvar? Hvar? sagði hún óða-
mála.
— Þarna handan við götuna,
konan í gráu kápunni.
— Asninn þinn, sagði hún. Þetta
er konan hans.
— Auðvitað, sagði hann.
, t:-------------------*>
Barnahjal
JÓA litla langaði til þess að
gleðja ömmu sína á afmæli henn-
ar með einhverri gjöf. Var hann
lengi að velta fyrir sjer hvað það
ætti að vera. Seinast kom hon-
um til hugar að gefa henni biblíu.
Foreldrum hans þótti vænt um
það og ijetu hann fá peninga til
þess að kaupa biblíuna. Nú var
alt í lagi nema það, að eitthvað
þurfti að skrifa framan á bók-
’ina. Jói hafði sjeð í bókaskáp föð-
ur síns margar bækur, sem hon-
um höfðu verið gefnar, og gefend-
ur ritað á. Hann tók því eina
slíka bók að hafa til fyrirmynd-
ar.
Ömmu þótti fjarska vænt um
gjöfina, en hún varð dálítið skrít-
in á svipinn þegar hún sá að
skrifað var framan á biblíunn: Til
ömmu með bestu kveðju frá höf-
undinum.
Þegar Jónsi kom í fyrsta skifti
heim úr skólanum, spurði
mamma:
— Jæja, hvað lærðirðu nú i
skólanum?
— Ekkert, sagði Jónsi.
En þegar hann sá að mömmu
líkaði þetta illa, flýtti hann sjer
að segja:
— en jeg lærði mikið í frímín-
útunum.
Jeg fór að hitta nágrannakonu
mína. Dengsi, sonur hennar var
að sópa gagnstjettina. Jeg spurði
hvort mamma hans væri heima.
Hann leit fyrirlitlega á mig og
sagði:
— Heldurðu að jeg væri að
sópa ef hún væri ekki heima?
Pabbi skipaði Lalla að lesa
kvöldbænina sína. Lalli las í
hljóði.
— Lestu hátt, sagði pabbi, jeg
heyri ekki til þjn.
— Jeg var ekki að tala við þig,
sagði Lalli.
é ~ 11 -■ »