Lesbók Morgunblaðsins - 16.04.1950, Side 12

216
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
kunnugir hafa sagt mjer og voru
þarna sem farþegar.
Frásögn farþega.
Kona ein með tvö börn var þarna
með, hafði komið um borð á næsta
firði, Mjófirði og ætlaði sjer að
fara góða ferð með strandferða-
skipinu, heldur en að fara með mót-
orbát, sem þá voru tíðast á ferð
hjer á milli fjarðanna.
Eins og áður segir, var þetta
snemma morguns, er lagt var á
stað frá Mjóafirði, líklega um kl.
5—6 árd. Þoka var mikil í Mjóa-
firði. Út fjörðinn var haldið í þok-
unni. Er komið var út hjá Dala-
tanga, ljetti þokunni svo að land
sást vel og var þar sólskin að ein-
hverju leyti. — Þokan hefur aðal-
lega legið í fjörðunum, svo sem oft
er á vorin — gjarna albjart fyr-
ir utan.
Þannig átti ekki að vera sjer-
lega vandasamt að komast inn í
Seyðisfjörð með gætni. Það mun
hafa verið farið með hálfri ferð,
eftir því sem sagt var, frá Dala-
tanga í áttina til fjarðarins. Kon-
an sagðist hafa verið uppi í borð-
salnum og svo ekki vitað fyrr en
alt í einu að skipið kenndi grunns
og þá með allmikilli ferð. Ekki
vissu menn gjörla hvar skipið var,
þar sem varla sá út úr augunum
fyrir þokunni. Eftir tiltölulega
stuttan tima ljetti þokunni og sást
þá belur hvernig komið var. Skip-
ið rtóð þarna við Sljettancs rjett
utan við rnynni Seyðisfjarðar að
norðanverðu.
Kjett áður en skipið strandaði
var komið að þeim tíma er far-
þegar skyldu fá morgunhressingu
og vann þjónustufólkið að því að
framreiða morgunverðinn, en þá
alt í einu kom þetta fyrir, allharka-
legur árekstur, er skipið rann á
kloppina. Varð íolkmu allhverft
við, sem vonlegt var, þv’ enda þótt
veðrið vaeri gott, þa varð hxeyiing
skipsins þegar óviðfeldin og mjög
mikið hallaðist það sitt á hvort
borð. Þarna rambaði skipið all-
lengi. Var þegar tekið til að setja
skipsbátana á flot. Tókst það vel,
en langur fannst víst sumum l'ar-
þegum tíminn og voru ýmsir all-
órólegir og þótti þetta takast all-
óhönduglega. Fyrnefnd kona sagð-
ist hafa heyrt að skipað var af
brúnni, að fyrst skyldu konur og
börn fara í bátana og fór hún að
hafa orð á því, að hvergi sæist
karlmaður og hvar íólkið ætti að
fara niður i bátana. Kom þá í ljós,
að klifra þurfti niður kaðalstiga.
Þótti henni það allvont, vegna þess
hve skipið valt þá mikið. Lagði hún
fyrst til niðurgöngu, en skildi börn-
in tvö eftir á þilfarinu. Þótti henni
þá, sem hún sæi mikið undir botn
skipsins, er hún kom ofan i bát-
inn og fannst all uggvænlegt, að
íólkið væri svo margt enn þá í
skipinu. Þetta fór samt allt vel, en
allvont að lenda fyrst, því veru-
lcgt öldukast virtist koma frá skip-
inu upp í fjöruna cr það valt svona
nærri, að undan veltu skipsins
myndaðist í raun cg \eru bnm í
fjörunni. Á þessu gekk alliengi,
þar til botn skipsins bilaði og þá
um leið stöðvaðist það á skerinu,
og eins og áður segir mun það ekki
hafa hreyfst eftir þessi fyrstu um-
brot fyrr cn það liðaðist sundur.
Straumur liar skipið af Icið.
Jeg læt nú þetta nægja um Ster-
lingstrandið og eins og áður segir
eru margir menn ennþá til sem
frá þessu gætu sagt, sem farþegar
cða skipsmenn og mundi það gefa
þessari frásögn mcira gildi að
minnsta kosti að því sem við kem-
ur sjálfu strandinu og öllum til-
drögum. Talið var í sjópróíum að
straumur hei'ði valdið truflun á
ferð skipsins þarna norður mcð
Bjarginu. Ýmsir vildu leggja lítinu
trúnað á það. Ekki skal jeg leggja
dóm á það, en í þessu sambandi
geta þess, að skömmu seinna fekk
jeg sjálfur óræka sönnun íyrir því,
að þarna getur straumur orðið
mjög harður í góðu veðri. Var þá
alt að 4—5 mílna straumhraði ein-
mitt í nákvæmlega þessa átt, sem
Sterling hjelt á leið sinni sem næst
í norðvestur, inn með svonefndu
Skalanesbjargi, sem er sunnan
Seyðisfjarðar.