Lesbók Morgunblaðsins - 23.04.1950, Blaðsíða 9
LESBÓK MORGUNBL ívÐSINS
229
Ástríður drotning með tvö elstu börn sin, Charlotte prinsessu og Bandoiu ríkis-
erl'ingja.
Sú elsta hjet Louisa. Hún var gefin
Filip hertoga af Sachsen, en hljópst
á brott frá honum með ítölskum
málara, sem var 25 árum yngri en
hún. Vakti það reginhneyksli um
alla álfuna. Þau giftust og Louise
fór í mál við föður sinn út af arfi
sínum og varð það til þess að henni
var algjörlega útskúfað. Seinast
komst hún í örbirgð og andaðist ein
og yfirgefin í belgisku matsöluhúsi.
Næstelsta dóttirin, Stephania,
giftist Rudolph prinsi, ríkiserfingja
í Austurríki, en árið 1889 framdi
hann sjálfsmorð ásamt ástmey
sinni, Vetsera barónessu, í Mayer-
hng höllinni.
Yngstu dóttur sína hataði Leo-
pold frá fæðingu, vegna þess að
hún skyldi ekki vera drengur. Hún
hjet Clementine. Og til þess að
refsa henni fyrir þetta, lagði hann
blátt bann við því að hún giftist.
Hún var orðin 42 ára þegar faðir
hennar dó, en þá giftist hún þó að
lokum.
Söguleg varð útför Leopolds og
sást þá best hvað þjóðinni hafði
verið illa við hann. Hundruð þús-
Lsrpcld fll.
unda fólks hafði safnast saman á
þeim götum, er líkfylgdin fór um.
og þar var dreift út níðritum um
hinn látna konung. Seinast varð
íólkið svo æst, að það hratt varð-
liðinu frá og ruddist fram á göt-
una og stöðvaði likfylgdina. Þóttf
það óheyrt hneyksli og vakti mikið
skraf um allan heim.
Leopold hafði eignast einn son,
en hann dó tíu ára gamall. Og þeg-
ar honum þótti útsjeð um það að
hann mundi eignast ríkiserfingja,
tók hann til fósturs Baudoin bróð-
urson sinn og átti hann að taka
við ríkinu þegar Leopold felli frá.
Baudoin var fjörkálfur hinn mesti,
en alt í einu kom fregn tun það að
hann hefði dáið úr lungnabólgu. En
það kvisaðist fljótt, að svo mundi
ekki hafa verið, heldur hefði hann
verið drepinn í einvígi út af stúlku.
Þá varð Albert, yngri bróðir
hans, ríkiserfingi, cn honum var
það þvert um geð. Hann Vantreysti
sjálfuni sjer og vildi ekki eiga ból
uppi a hefðar-jökultindi. Hann var
þo krýndur konungur 34 ^ra gam-
aii. Ríkisstjórnin fór honum svo úr
hendi að hann varð ástsæll rnsðal
þjóðar sinnar. En ógæfan skall yíir
þegar Þjóðverjar ruddust með ó-
friði inn í Belgíu 1914. í fjögui' ár
var hann landflótta, og þótt hann
kæmist heim aftur, var hann niður
brotinn sáiarlega., Seinustu ár sín
var hann mjög ómannblendinn og
vildi helst fara einförum. Á vetr-
um fór hann til Sviss að stunda
fjailgöngur og skíðaíþrótt. Var sem
þeð væri hans eina yndi. Svo var
það í febrúar 1934 að hann gekk á
hátt fjall í Ardennafjöllum og var
einn. Hann kom ekki aftur. Seinna
fanst lik lians í gljúírum nokkrum.
Hanti hafði hrapað — sumir sögðu
að hann hefði hrapað með vilja.
Þá kom til ríkis sonur hans Leo-
pold III. Hann var kvæntur 3rnd’
islegri sænskri prinsessu, Áslnði
dóttur Carls prins í Stokkhólmi.
Hún varð þegar mjög vrnsæl í
Belgíu. Þau eignuðust tvo drengi
og alt virtist leika í lyndi. Eti hún
íörst í bílslysi hja Vierwaldstatter
vatni.