Lesbók Morgunblaðsins - 23.04.1950, Blaðsíða 16

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
23G
■ ■ . ■ i... — i i i
Leikið á geitur.
Ingólí^r Gíslason íæknir segir frá
því í æskuminningum sínum, að á
heimilíhu hafi verið um 20 geitur,
og hafi þurft að gæta þeirra vel á
meðan þær voru að eta, því að ef ein-
hver þóttist órjetti beitt, rauk hún aí
garðanum og rak hvast hornið af alefli
í kviðinn á óvini sínum, svo að mag-
állinn rifnaði og varð að loga beirri
skepnu. „Einhver okkar hlaut því að
standa á verði, meðan geiturnar voru
að eta. Okkur leiddist þetta starf og
íundum upp útbúnað til að hindra þær
5 að fara af garðanum. Með hæfilegu
millibili negldum við t. d. 19 ólarlykkj-
ur innan á garðabandið og aðrar til-
svarandi beint fyrir neðan innan á
garðastokkinn, höfðum svo 19 spýcur í
kassa, og þegar geiturnar voru koninar
á garðann, rendum við einni spýtu
(loku) í hvert lykkjupar, bilið milli
þeirra var ca. 9 þumlungar, svo langt
var frá að nokkuð þrengdi að hálsiaum,
en þær komust ekki af garðanum vegna
löngu hornanna, gátu nú etið rólcgar
og öruggar, þangað til við komum og
tókum lokurnar burtu, en þær voru
saddar. Lögðust þær þá og fóru að
jórtra, sáttar hver við aðra og ánægðar
n.eð lífið." (Læknisævi).
Sigling Odds.
Seint í nóvember 1888 lagði lítill
bátur á stað frá ísafirði inn Djúp með
póst. Veður var hið versta. Pósturinn
var Oddur Kristinn Hálfdánarson og
sat hann við stjórn. Jón bóndi í Ljár-
skógum var með og segir hann svo frá,
að mikil hafi verið ágjöf og sjórinn
smáhækkað í bátnum, en sá, sem átti
að ausa var svo sjóhræddur að hann
gat sig ekki hreyft. „Sagði þá Oddur,
að við skyldum ekki hafa áhyggjur út
af austrinum, hann skyldi lækka í grey-
ýtu við tækifæri. Jeg, sem var ókunn-
ur allri sjómennsku, skildi ekki vel
hvernig hann gæti ausið bátinn með
aðra hönd á stýrissveif, en hina á
seglinu. Lausn þeirrar gátu kom þó
von bráðar, því að Oddur skipaði okk-
ur alt í einu að breyta til um hagræð-
ing seglanna og stýrði svo bátnum
þannig upp í báruna, að hann helti úr
sj^r meiri hluta austursins — og báð-
urrr austurtrogunum um leið. Jeg hafði
VETL’RINN er liðinn og liefur verið óvenjulega mildur. Klaki er farinn úr jörð
fyrir nokkru, tún eru að byrja að grænka, blóm sprungin út í görðum og brum
á trjám þrútnar dag frá degi og þess er skamt að biða að þau laufgist. Æskan
vaknar snemma til þess að komast út í vorbliðuna. — Þessi drengnr gefur sjer
naumast tíma til að klæða sig. Haim er kominn hálfklæddur út að glugga til að
horfa og hlusta á skógarþrestina, sem syngja í trjánum úti fyrir. — Gleðilegt
sumar. (Ljósm. IVIbl.: Ól. K. M.)
aldrei sjeð þess háttar gert fyr, enda
var jeg stórhrifinn af tilvikinu. Þessu
lík var ferðin inn í Vigur. Hvirfilbyljir
og ágjafir öðru hvoru, en Oddur helt
bátnum sjólitlum með því að láta hann
ausa sig sjálfan eftir þörfum". (Söguþ.
landp.)
Sigríður Bogadóttir
kona Pjeturs biskups var ákaflega
mikil garðyrkjukona og áttu þau ljóm-
andi fallegan trjágarð sunnan við hús
sitt. Var hann þar sem nú er Reykja-
víkur Apotek. — Gamla biskupsfrúin
vann ákaflega oft í garðinum sínum,
og var sú saga sögð, að einu sinni hafi
hún verið að vinna í garðinum, þegar
biskupinn var að fara til messu á hvíta-
sunnudaginn. Hitti hann þá einhvern
af heimilisfólki sínu og bað um að
skila til frúarinnar, að biskupinn kynni
illa við það, að hún væri að vinna úti
í garðinum á hvítasunnudaginn um há-
messutímann. Þá er sagt að frúin hafi
svárað: „Ekki veit jeg hvað biskupinn
vill vera að skifta sjer af því, þótt ein-
hver gömul kona í bænum sje að vinna
í garðinum sínum á hvítasunnudag".
(Lifað og leikið).
Náflugur.
1751 sáust viða um Suðurlandið ílug-
ur, líkar litlu fiðrildunum gráu (af
hverjum ogsvo var óvenjulega mikið)
utan þær voru langtum stærri og svo
sem safranóttar að lit, með tveimur
öngum fram úr höfðinu og sínum
knappi á hvorum anganum, nefndar af
sumum náflugur. Þær höfðu ogsvo áð-
ur sjest fyrir mörgum árum liðnum.
Nokkrir, sem skoðuðu og handljeku
þær, sögðu þær hefði háft innan á
vængjunum latneska bókstafi. (Ölfus-
vatnsannáll).