Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1950, Blaðsíða 14
LESlíÖK MORGUÍ'itíLAÐSINS
[ 2b0
þar er Bill orðinn sá, sem leiðir
her Norðanmanna fram til sigurs.
í lokaorustunni særist hann. Þá
kemur hinn auðugi faðir Louise og
lætur flytja hann í sjúkrahús, sem
hann á sjálfur. Og svo eru þau Bill
og Louise gefin saman í hjónaband.
Þetta er aðalefni sögunnar. Hið
eina, sem satt er í þessu er það,
að Bill var í hérnum. Að loknum
ófriðinum við Indíána fór hann til
Kansasborgar og kvæntist æsku-
vinkonu sinni Louise Frederici.
Sagan um Buffalo Bill náði slík-
um vinsældum, að Buntline hjelt
áfram að skrifa sögur um hann, alt
saman hugmyndaflug og skáldskap,
en fólk trúði því statt og stöðugt að
hvert orð væri satt í sögum þess-
um.
Svo fekk Buntline hann til þess
að koma til New York og þar var
hann hyltur og dásamaður sem
þjóðhetja. Fregnirnar um þetta
bárust til Nebraska og þá vat
Bufíalo Bill kosinn þingmaður þar,
þótt hann hefði ekki boðið sig fram.
En hann varð enginn atkvæða bing-
maður.
Um þessar mundir varð mikil
breyting á Buffalo BiIL Hann las
allar sögurnar um sig og hann trúði
því-að þetta hefði alt gerst og stóðst
ekki reiðari en ef einhver dró það
í efa. En hann var enginn kjáni.
Hann sá að hann gat fært sjer
þetta í nyt og grætt fje á þvL Og
þegar Buntline spurði hann hvort
hánn vildi ekki leika aðalhlutverk-
ið í leikriti um sig, þá tók hann
því með þökkum. Bunllinc settist
þá-uióur og skrifaði leikrit á nokki-
um klukkustundum. — Það hjet
„Scouta of the Prairie“ og var ekki
merkilegt, en svo var dálætið mikið
á Bill og aðdáunin, að leikur þessi
var sýndur lengi. Og þessu heldu
þeir Buntline og Bill áfram i brjú
ár.
Svo gekk-tíill-i fjeiag við Jack
Oniohundru (sem einxug hafði ver-
Jeg horfi út í sortann, en veit þó
að vorið kemur,
með vermandi blæinn, elfur og
lækir streyma.
Vetrarstormurinn gleymist öldn-
um og ungum,
með útmánaðar vonunum sælt er
að dreyma.
Heima, á horfnum árum
við hretviðrin þögul undum,
þó kæmi hún sunnansælan
með seinni skipunum stundum.
Það afl, sem alheimi stjórnar
um aldir, í sæld og nauðum,
gerði ekki í manna minnum
mun á ríkum og snauðum.
Eigendur eylandsins hvíta
okkur er mál að vakna.
Pappírsfrelsið er fánýtt
ef fjötrarnir aldrei rakna.
Úr klaka viðjunum köldu
er kvaddi norðan áttin,
allir óska að fljúga
sem öðuluðust vængja máttinn.
ið spæari) og John Burke. Hann
átti að stjórna öllu og hann ákvað
það fljótlega að auka hróður Bills
á leiksviðinu og gcra hann líkan
Daniel Boone, Fremont og Carson
í augum þjóðarinnar — það cr að
segja framherja og útvörð menn-
ingarinnar. Þetta hamraði Burke sí
og æ í eyru Bijls, svo að það varð
viðkvæði hans á elliárum: „í æsku
minni barðist jeg gegn villumensku
og fyrir inennmguna.“
Préntú. Ingraham, annai akald-
sagnahöfundur, sem Bill tók í
Jeg hylli þig sól og sumar
með sunnan blæinn og þíður,
og blómin um vorgræna velli
en veit ekki hvað mín bíður.
Geymum innri eldinn
eins í sókn og vörnurn.
Stríðum sem hetjurnar horfnu
slíkt hæfir sólskinsbörnum.
Áfram, ófram til sigurs
yfir torsótta móinn,
þó altaf sje einhver að troða
ofan af okkur skóinn.
Þú kemur kæra sumar
og klæðir blómskrúði völlinn.
Þá fljúga syngjandi svanir
úr suðri, heim yfir fjöllin.
Gott er vetri að gleyma'
gróandinn er í vonum.
Gleðilegt sumar, öldnum og ung-
um
íslands dætrum og sonum.
Gisli Ólafsson,
frá Eiríksstöðuin.
þjónustu sína, studdi líka mjög að
sjálísáliti hans. Hann tók við þar
sem Buntline hætti og skrifaði um
26 ára skeið rúmlega 200 bækur,
sögur og greinar um Buffalo Bill.
Þremur árum eftir að Burkc varð
ráðsmaður Bills (það var 1876 og
þá var Bill þrítugur) þá kom upp
kvittur um það að allar frægðar-
sögurnar af honum væri uppspuni
einn. Það voru nokkur blöð, sem
var illa- við „New York Weekiy“.
sem komu þessu á loft. Þau-sögðu
að Buffalo Bill hefði aldrei verið