Lesbók Morgunblaðsins - 21.05.1950, Blaðsíða 4
288 I
*
undarlegt að hún hefur orð á því,
hvað þún þykist sjá. „Já, það er
baya Illugastaðafylgjan,“ segir þá
önnur þeirra, „það kemur einhver
frá (bæjarnafnið) á morgun“. En
þqtíflíífvarf þegar stúlkan fór að
ha^rrí|ð á sýn sinni. Rjett á eftir
dr^gst^iað saman á ný og verður
, að ákaflega skýrri kvenmanns-
m hurðinni, niður á brjóst.
t Var ancllit og höfuð svo skýrt sem
; verða mátti (týruljós var í fjósinu).
' Hárið var svart, með mikilli skift-
in^u i miðju, glitrandi næstum eins
o^það væri vott, og fell niður
vangana. En minnistæðust segir
koaa þessi að sjer sjeu augun. í
þ«m var einhver sá tryllingur, sem
him kveðst ekki geta lýst, en ork-
aði svo á hana sjálfa að hún nær
ærðist af hræðslu. Hún svaf hjá
aifcari .stúlku, en eigi að síður varð
aaLláta lifa Ijós yfir henni á næt-
! urnar, svo var hún óttaslegin, og
loks varð hún að fara burt af heim-
ilínu, því að hún gat ekki losnað
við þessa ógnarhræðslu. Annars er
hún, og hefur ávalt verið, laus við
myrkhræðslu.
Morguninn eftir kom maður af
hinu tilgreinda heimili. Hann var
afkomandi Kristjáns á Illugastöð-
um, þó ekki kominn af Birni syni
hans, og eigi hef jeg heyrt að Sig-
ríður sæist með niðjum Björns
Vitaskuld hef jeg engar sannan-
ir fram að leggja fyrir því, að þetta
hafi verið svipur Sigríðar, en hitt
er víst, að þetta átti sjer stað. Allar
konurnar þrjár, sem í fjósinu voru,
eru enn lifandi, og allar eru þær
pierkiskonur. Mjer hefur sagt sú
i er sýnina sá, og þó að jeg nefni
hana ekki hjer, þá er hún talsvert
nafnkunn, og ritstjóra þeim. er
þessa Jgffein hefur tekið til birting-
ar, er kpnnugt hver hún er og
veit á 'þenni glögg deili. Enginn
sem hana þekkir mun væna hana
um að segja í þessu máli annað en
sanr.leikann. Hún segir að þetta sje
LESBÓK MORGUNBL AÐSINS
AUKIN þekking á eSli sjálfra vor
verSur til þess, aS vjer sjáum fram á
aSferS til aS uppgötva og rannsaka
lífiS á stjörnunum, og þá jafnframt
lífiS eftir dauSann. Þetta er í ágætu
samrœmi viS undangengna þróun
heimsvísindanna. ÞaS er engin furSa,
þó a3 þaS vœri stjörnufræSingur
(Arago hjet hann) sem varS til aS
brýna þaS fyrir mönnum aS fara var-
lega í aS nota orSiS „ómögulegt“
þegar um framt'S vísindanna vœri aS
ræSa. ÞaS hefSi einu sinni þótt firra,
aS ætla aS halda því fram, aS menn
gæti fengiS aS vita þyngd jarSarinnar
og annara himinhnatta, eins og þeir
hefSi veriS lagSir á vog. Skilningur
Hookes og Newtons á því, hvernig
þaS, sem vjer hjer á jörSu nefnum
þyngd, kemur jram í hreyfingum
himinhnatlanna, gerSi þetta mögu-
legt. ESlisfræSin fór aS ná til stjarn-
anna. Löngu siSar var þaS taliS meS
öllu ómögulegt, aS nokkurn tima
mundi takast aS láta efnafræSina ná
til stjarnanna. Fn þó varS einnig
þetta. Aukin þekking á eSli Ijóssins
gerSi þaS mögulegt.
Og ennþá eru hinir ágætustu vís-
indamenn þeirrar skoSunar, aS vjer
höfum engin tök á aS öSIast neina
þekkingu á lífinu á stjörnunum, eSa
jafnvel þvi, hvort nokkurt líf sje til
annars staSar í alheimi en á vorri
jörS. Og enn einu sinni hafa sannast
orS Aragos. Vjer getum nú þegar
meS vissu vitaS, aS aukin þekking á
eSli sjálfra vor, gerir þaS mögulegt,
aS láta einnig líffræSina ná til stjarn-
anna.
Helgi Pjeturss
1-------------------m-----------------+
hið eina sinn er hún hafi sjeð svip,
eða nokkuð það, er „yfirnáttúrlegt“
er kallað.
Vel veit jeg það, að til eru þeir
ofvitar er hneykslast munu á frá-
sögn minni. Þeim get jeg ekki
hjálpað. Rökhyggið, heilbrigt fólk
mun ekkert finna í henni hneyksl-
anlegt nje heldur ótrúlegt. Það
veit að íbúar dánarheima gera svo
að segja daglega vart við sig með
ýmsu móti. Og það er hræsni og
vesalmenska að þykjast ekki trúa
slíku eða að þora ekki að viður-
kenna þessa sannreynd. Jeg fyrir
mitt leyti sje jafnvel ekkert at-
hugavert við að ganga eins langt í
þeirri viðurkenningu eins og t. d.
Grímur Thomsen gerði. En það
verður hver að eiga við sjálfan sig.
Það er þetta „eftirmál“ hins ,
raunalega atburðar á Illugastöðum
sem Finnur Sigmundsson hefur al-
veg gengið fram hjá í hinni athygl-
isverðu og fróðlegu bók sinni. Um
málið sjálft hef jeg aðeins stiklað
á nokkrum atriðum, því um það
geta menn fræðst hjá honum. En
þökk sje honum fyrir að hafa nú
hreinsað löngu látna menn af
áburði sem þeir hafa að ósekju leg-
ið undir í fulla öld.
Sn. J.
\d X ie V
í AMERÍSKRI skrítlubók, sem heitir
,,Try and stop me“, er þessi saga frá
íslandi, og fylgir þessi mynd:
— Major Corey Ford hefur komið
með þessa sögu frá íslandi. Það var
einu sinni sölumaður, sem gekk frá
einu snjóhúsi til annars og reyndi að
selja rafmagns-kælivindur.
„Hvað á jeg að gera með kælivindu?"
spurði hver maður forviða. „Veistu
ekki að nú er rúmlega 30 stiga frost?“
„Veit jeg það,“ svaraði sölumaður.
„En það er ekkert á tíðina að ætla.
Það getur svo sem vel verið að hitinn
verði á núlli á morgun.“