Lesbók Morgunblaðsins - 21.05.1950, Blaðsíða 8
292
LESBÓK MOROUNBL \ÐSFNS
Falleg grenitrje í Reykjavík
>r
ÞÆH tvær myndir, sem hjer birtast.
eru af s kagreni or hlágreni hjer í
bæniun. Fyrir 15 árum hefði það þótt
spásögn, ef einhver hefði sagt það fyrir,
að Þarrtrje gætu náð slíkum þroska.
Því miður er ekki fullkunnugt um upti-
rnna þessrra tvegr' trjáa, en nú eru
til hundru' barrviða hjer i Reykjavík
af ágætam stofnut.: sem vaxa munu
. np í svipaða hæð þessi á næstu ár-
• 1 o ; setj.. svip sain á bæinn.
. y’-a tri ~S e sitkagreni, sem stend-
u. í ióð . vvindar heitins Árnasonar
er að trjeð hefur ekki verið sett fyrr
en um 1930, scnnilega 1932. Þetta trje
er 3 metrar á hæð og heíur vaxið mjög
þokkaiega undanfarin ár. Ekki er unnt
að telja þennan stað sjerlega hentugan
fyrir trjágróður, a. m. k. hefur hann
ekki verið það til skamms tíma, áður en
byggðin þjettist í nágrenninu og ýms
lauftrje uxu upp á næstu leiðum. —
Þarna eru og önnur blágrenitrje og
nokkur sitkagreni, en ekkert þeirra er
jafn stórt og þetta.
(Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
við Laufásveg 52. Það mun hafa verið
gróðursett um 1935, og rnunu þeir Ey-
vindur og Matthías Ásgeirsson garð-
yrkjumaður hafa hjálpast að við það.
Nú er þetta trje nærri 5 metrar á hæð
(nákvæmlega 4,7 metrar) og hefur
vaxið ágætlega undanfarin ár eins og
myndin ber með sjer.
Síðari myndin er af blágrenitrje úr
gamla kirkjugarðinum, þar sem það
stendur á leiði Konráðs Þorsteinssonar
og Hildar Arnfinnsdóttur. Síðari gröf-
in hefur verið tekin 1915, en greinilegt
öðugleikans, eru ólinnandi breyting-
um undirorpin. Sje miðað við manns-
ævina er saga fjallanna að vísu afar-
öng og það sjer lítt á þeim breytingar
á sama tínia, sem margar mannanna
kynslóðir lifa og deya við rætur þeirra.
Fn sje jafnað til jarðarinnar sjálfrar.
j)á hefjast og hníga fjöllin eins og öld-
ur sjávarins, og saga stóreflis fjallgarða
geiist á ejnni mínútu úr ævi jarðarinn-
sr, eins og Heim hefur komist að orði.
(Helgi Pjeturss).
100 ár
eru í sumar liðin frá þvi að Jörgen
Ditlev Trampe tók hjer við embætti
stiptamtmanns. Væntu menn þegar
góðs af hinum nýa stiptamtmanni, því
að hann tók upp þann sið að rita öll
cmbættisbrjef sín á íslensku, en áður
höfðu öll slík brjef verið skrifuð á
dönsku. Þótti þetta svo fögur nýbrevtni,
að Bókmentafjelagið kaus Trampe þeg-
ar á þessu ári heiðursfjelaga sinn i
virðingar- og viðurkenningarskyni fyr-
ir þetta. En dálætið fór af árið eftir,
þegar Þjóðfundurinn var haldinn og
Trampe ætlaði að kúga íslendinga með
hervaldi til þess að innlima ísland al-
gjörlega í Danmörku.