Lesbók Morgunblaðsins - 04.06.1950, Side 6
306
LESBOK MOROUNBLAÐSINS
Þetta er vegur þó svo greiður
þar sem bjarma á djúpið slær.
Því svo margan særinn seiddi,
sem í fyrstu minning skín,
þar sem barn í langför leiddi
litlu draumaskipin sín.
. i x i '*
Fósturlandsins gnoðin glæsta,
Gullfoss okkar draumaskip!
Með þjer vígist vonin stærsta
veru,leikans tignarsvip.
Aldrei. fyr var ísland stærra.
Á hver tíð sín framaspor.
Frá þessum knör við horfum hærra
hváð sem annars bíður vor.
i > í 1 •: - '> i 7 Á
Kjartan Ólafsson.
— Fuglarnir
Frh. af bls. 304.
Bretlandi, hafa einnig veiðst í
sunnanverðu Grænlandi, í Davis-
sundi, á íslandi, Færeyum, Dan-
mörk, Hollandi og Biscay-flóa, svo
að þeir dreifa allmjög úr sjer.
Merkingar fugla eru mjög
þýðingarmiklar til þess að afla
þekkingar á háttum þeirra, enda
fara nú fuglamerkingar fram um
alla Norðurálfu og Norður-Amer-
íku og færast í vöxt ár frá ári. Til
dæmis hafa um 750 þúsundir
íugla verið merktar í Bretlandi
seinustu 40 árin. En þrátt fyrir
þennan mikla fjölda, er það furðu
fátt af merkjum, sem aftur kemur
til skila.
Þó hefir fengist mikill fróðleik-
ur um ýmsar tegundir fugla á
þennan hátt, eigi aðeins um það
hvert þeir ferðast, livar þeir liaf-
ast við á vetrum, hve gamlir þeir
eru þegar þeir veiðast o. s. frv.,
lieldur einnig um það hverjir vitja
sömu varpstöðva ár eftir ár, og
jaínvel sama hreiðurs.
Fyrir fjórum árum voru merkt-
ir 140 skúmar og kjóar í Skotlandi
en ekki hafa nema um 3% þeirra
komið í leitirnar, og enginn þeirra
í Skotlandi. Einn settist á franska
fiskiskútu út af Flandern.
Á Fagurey, sem er skamt und-
an Skotlandi, er fuglamerkingastöð.
Var henni valinn staður þar vegna
þess að þar koma við farfuglar úr
tveimur áttum, annar straumurinn
frá íshafslöndum Kanada, Græn-
landi og íslandi, en hinn frá
Skandmavíu, íshafsströnd Evrópu
og Síberíu og jafnvel frá löndum
sunnar. Er það ótrúlegur sægur
fugla, sem fer þar um á suðurleið.
en langt um færri koma þar við á
norðurleið á vorin. Menn þykjast
og hafa tekið eftir því, að sje
snörp vestlæg átt þegar fuglarnir
cru á ferðinni, þá koma færri þar
við en endranær. Mest berst þang-
að af farfuglum þegar suðaustlæg
átt er og votviðri. En hvar leggja
þeir fuglar þá leið sína, er koma
þar ekki við í vestanátt? Auðvitað
fara þeir sinna ferða, en velja sjer
þá einhverja aðra leið. Er ekki tal-
ið ólíklegt að vestanvindurinn
hreki þá yfir Norðursjó að strönd-
um meginlands Evrópu og þeir
þræði svo með þeim. Sumir ætla
þó að verið geti að í vestanátt
íljúgi þeir yfir Skotland hátt í
lofti og komi þar ekki við. Eitt er
víst, að ef skyndilega breytir um
átt frá vestri til austurs, þegar
fuglarnir eru á ferðinni, þá koma
þeir í stórhópum til Fagureyar. Það
gæti ekki átt sjer stað ef þeir væri
þegar komnir austur yfir Norður-
yfirleitt mjög hátt og sú ályktun
dregin af því hve sjaldan sjest til
ferða þeirra af skipum, sem eru
á siglingu á þeim slóðum, er leið
þeirra liggur yfir.
BRIDGE
S. 8 4 2
H. 10 4
T. Á K 7 6 5 3
L. 10 4
S. K G 10
H. 9 8 7 5
T. 8 2
L. D 9 3
5
N
V A'
S
S. Á 7 3
H. G 6 2
T. D 4
L. G 0 7 ö 5
S. D 9 6
H. Á K D 3
T. G 10 9
L. Á K 2
Sagnir voru þessar:
S. V. N. A.
1 gr. pass 3 gr. pass
pass
Mönnum mun virðast djarft af N að
scgja 3 grönd, en þetta cr rjett sögn.
S ætti að hafa fyrirstöðu í tigli og þá
hefur N vissa 6 slagi.
V sló út SG og A drap með ásnuin,
spilaði aftur spaða, og V tók 3 slagi.
Nú varð S að fleygja af sjer einu spili
og það er ekki sama hvert spilið er.
Hann verður að fleygja tigli, því að
annars kemst hann inn á tigul aftur og
fær ekki nema 3 slagi í þeim lit, og
spilið er tapað. En hann á alla slagina
sem eftir eru, ef hann fleygir tigli.
^ ^
SANNGJÖRN KKAFA
sjo.
Þá cr það einkennilegt að það
er eins og íarfuglarnir fælist vit-
ann á Fagurey. Á björtum liaust-
nóttum, þegar mikið ber á vitan-
um, setjast þar mjög fáir fuglar
En skyldi þoka skyndilega skella
yfir, þá fyllist alt af þeim. Af
þessu mætti ef til villl draga þá
ályktun, að farfuglarnir leiti til
landa þegar dimmviðri er. Ann-
ars er talið að farfuglarnir fljúgi
FRÚIN var að rífast út af því að
reikríingur læknisins væri alt of
liár.
— Þjer verðið að nmna eftir þvi
að jcg kom ellefu sinnum til
Tomma litla þegar hann lá í mis-
lingunum, sagði læknirinn.
— Og þjer ættuð þá líka að muna
það, sagði hún, að Tommi hefir
gert yður ríkan, því að það var
hann sem smitaði alla krakkana í
skólanum.
- . ^ m r—-, —■