Lesbók Morgunblaðsins - 16.07.1950, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
353
Frá keppninni viff Frakkland: Á þe«su borði spiluðu Einar Þorfinnsson (fvrir
miðju og Gunnar Guömundsson snýr baki að ljósmyndaranum). Sýnilegt er
af fjöida áhorfenda. að áhuginn hefir aukist mjög á íslendingunum, sbr. hina
myndina.
Gray, sem sá um allan undirbúning
í Brighton, ber þar mest lof. —
J. O. Hartley“.
„Sunday Times“
18. júní.
Iain MacLeod, sem er breskur þing-
maður, skrifar um bridgemótið í
„Sunday Times“. Hann lætur í ljós
þá skoðun sína, að Bretarnir hefðu
verið vel að sigri sínum komnir,
þótt hann hengi á bláþræði. En
síðan segir hann orðrjett:
„ísland sýndi þó langbesta
frammistöðu í Brighton. Land, sem
hefir ekki fleiri íbúa en smáhjerað
hjá okkur, var óheppið að vinna
ekki meistaratitilinn. Sameiginlegt
lið frá Svíþjóð og íslandi fer til
Bermuda og sá heiður er fyllilega
verðskuldaður“.
„Aftenposten“ í Oslo
17. júní.
„Það sjest af lokastöðunni að
efstu liðin voru mjög svipuð. Og
síðasta umferðin var sjerstaklega
afdrifarík — já, maður vissi í raun-
inni ekki, hver yrði Evrópumeistari
fyrr en síðustu spilin í síðustu um-
ferðinni voru spiluð. Það er hægt
að segja að England hafi verið hepp
ið með síðustu umferðina: Til þess
að vinna varð England að vinna
Frakkland. Þar að auki varð ís-
land að tapa fyrir Svíþjóð og Itah'a
að tapa fyrir Belgíu, þar sem ísland
og Ítalía höfðu bæði 13 stig á móti
12 stigum Englands. Þetta gekk allt
saman eftir og Englendingar urðu
meistarar í þriðja sinn í röð.
Það er heldur tæplega nokkur
vafi á því að enska liðið var best,
og að sigur þess var verðskuldað-
ur. Sigurvegararnir segja og spila
ágætlega, en þó ekki betur en í
fyrra eða bestu liðin fyrir stríð.
Allir bresku spilararnir eru vel
þekktir: Harrison-Gray, sem var
fyrirliði, Dodds og Konstam, Gard-
ener og Tarlo, sem voru nú í fyrsta
sinn með í landsliðinu, hafa bó ef
til vill verið bestir allra. Engler.il-
ingarnir spiluðu með ýmsur.: b;eyt
ingum eftir enska tveggja lauJa
sagnkerfinu og ,,acol“, < g sögðu
mjög nákvæmt.
Sænska liðið, Kock — Werner,
Lilliehöök — Wohlin og Bromé —
Kjelldahl, varð í öðru sæti einnig
í þriðja sinn í röð. Liðið spilaði illa
á móti Englandi og í tveimur öðr-
um leikum, sem það tapaði (móti
Ítalíu og Frakkland) var Kock fjar
verandi. Hann er formaður sænska
knattspyrnusambandsins og varð
að fara heim til Svíþjóðar í tvo
daga af þeim sökum.
Það sem mest kom á óvart í
þessari keppni var hve vel íslend-
ingarnir stóðu sig. Þeir tóku í
fyrsta sinn þátt í alþjóðakeppni fyr
ir tveimur árum og framfarimar
hafa verið mjög miklar. Þeir spil-
uðu hreint og viðkunnanlega, og
það var langt á milli skvssanna,
bæði í sögnum og spili. Þegar tek-
ið er tillit til þess, hve íslending-
arnir fá sjaldan tækifæri til að
reyna sig við menn frá öðrum
þjóðum og hve íb'úarnir eru fáir,
er þessi frammistaða ennþá mark-
verðari.
ítalirnir spiluðu einnig ágætlega,
en þeir notuðu flókið sagnkeni,
sem var ekki vinsælt meðal and-
stæðinganna. Frakkland, Belgía og
Holland gátu einnig verið mjög
hættulegir andstæðingar, og Eng-
lancl tapaði einmitt fyrir Belgíu
og Hollandi auk þess sem það tap-
aði fyrir Ítalíu.
Þau lönd, sem hjer hafa verið
nefnd, voru í sjerflokki og það
var langt bil á milli þeirra og hinna
næstu, írlands. Danmerkur, Nor-
egs og Finnlands .......
.... Heimr.meistar r eppnír. í
Ber? rd íer fram 13.—18. nóv. —
Þar keppir lið frá Ameríku, eitt frá
breska heimsveldinu og þa var á-