Lesbók Morgunblaðsins - 30.07.1950, Page 1

28. tbl.
XXV. árgangur.
Sunnudagur 30. júlí 1950.
ÁRELÍUS NÍELSSON:
S k á I h o
BÆN
Heyr himnafaðir,
heyr fólksins raðir
flytja logaljóð
lýðsins dýpstu inna.
Helga himinglóð
lijörtu barna þinna.
Hcyr himnafáðir.
Iieyr himnasmiður,
heyr þjóðin biður:
Opna augum sýn
óskalands að ströndum.
Þar gæíugullið skín
geymt í starfsins höndum.
Heyr himnasmiður.
Heyr himnasmiður,
lieyr þjóðin biður.
Högg þú hugans bönd,
hjörtun teng að verki.
Starfi liönd með hönd
til heiðurs krossins merki.
Heyr himnasmiður.
Heyr himnafaðir,
heyr íólksins raðir:
Helga heilög vje
heiðri á fornum gröfum.
Laufga lífsins trje
lýðsins fórnargjöfum.
Heyr himnafaðir.
KOMIÐ
Um sumardag í íaðminn blárra fjalla
vier fylkjum liði heim að Skálholtsstað.
Með sólskinsblænum raddir hvísla — kalla:
Ö. komið íslands börn og fylgist að,
og plantið vorsins líf á gömlum gröfum
og gróðri hjartans krýnið þessa jörð,
sem döggvuð bænum, lituð líknarstdfum
Ijós frá himni veitti drottins hjörð.,
Hjer andar golan ilmi minninganna
og ómar látnir fyllast hljómi á ný.
Og liðnar aldir lifna í hjörtum manna
er landsins eilífð faldar tímans ský.
En lellin, engið, árnar, túnið, haginn
er óskarúnum skráð af ljóssins hönd.
Og helgar vættir blessa bjarta daginn,
sem bregður Ijóma um fjarlæg vonalönd.
Vjer göngum hljóð og glöð mót þjóölífs vori,
því grjótið, mosinn, allt er heilög jörð.
En eilífð vakir yfir hverju spori,
ef æska landsins heldur traustan vörð
um feðra arf í orðum, sögn og hljómum
, um öil sín vje, hvern streng i frónskri sál.
Vjer hnýtum krans úr bláum munablómum
og' blóðsins eldur vígir dagsins mál.
SJÁIÐ — HEYKID
Sjá, ljómandi skarann, Heyr líðandi nið
sem líður fram hins lifandi fljóts,
í litrófi hnígandi sólar. er ljósbylgjuvörum hvíslar