Lesbók Morgunblaðsins - 13.08.1950, Blaðsíða 5

LESBÓK MOROUNBLAÐSINS
385
nú klappar hann þrisvar á öxl
foringjans til merkis um að nú sje
alt í lagi. Þá er hreyfillinn settur
á stað. Nú er um að gera að kom-
ast undan“.
DIMMA nótt í ágústmánuði 1941
rendi kafbátur inn í Cadizflóa á
suðvesturströnd Spánar og lagðist
við hliðina á ítalska skipinu
„FuIgor“, sem þar hafði leitað
skjóls 1940, þegar ítalir fóru í stríð-
ið. Nú var það leynileg birgðastöð
og miðstöð fyrir ítalska kafbáta.
Kafbátur þessi hjet „Scire“ og
hann kom með fjóra þaulæfða
torpeitumenn, sjerfræðing og ber-
lækni. Er það til marks um hve
þessi torpeituhernaður var rekinn
af mikilli fyrirhyggju, að menn
þessa hafði kafbáturinn tekið í
Cadiz, 80 mílur frá Gibraltar í stað
þess að lytja þá frá Ítalíu, 1000
mílna sjóleið. Til þessa varð kaf-
báturinn að fara tvívegis um Gibr-
altarsund, svo að segja í gegnum
greipar Breta. En fyrii vikið voru
torpeitumennirnir óþreyttir. Þeir
höfðu komist til Cadiz á fÖlsuðum
vegabrjefum.
Kafbáturinn yfirgaf skipið þeg-
ar í stað og fór í kaf. Nóttina eftir
laumaðist hann inn í suðvestur-
horn Gibraltarflóa, inn í spanska
landhelgi um fjórar mílur frá
bresku höfninni. Meðan kafbátur-
inn var enn í kafi komu fjórir
menn í kafarabúningun> upp úr
honum. Á þilfarinu lágu tvær
torpeitur bundnar. Mennirnir
leystu þær og tveir og tveir sett-
ust þeir klofvega á þær, losuðu
þær og lcomu upp á yfirborðið. Nú
átti fyrsta árásin að hefjast. En
það varð ekkert úr henni. Raf-
geymar torpeitanna höfðu bilað á
leiðinni.
MÁNUÐI seinna, aðfaranótt 18.
september 1941, kom „Scire“ aftur
þangað er „Fulgor“ lá. Nú var hann
með þrjár torpeitur. Og öðru sinni
laumaðist hann inn í Gibraltar-
flóa, torpeitumennirnir settust á
bak neðansjávar reiðskjótum sín-
um og stefndu í myrkri inn á
höfnina í Gibraltar. Eina von þeirra
um að komast af var að ná landi
á spanskri grund. Og á ákveðnum
stað beið þeirra þar Pierleoni flota-
foringi, sem ítalir höfðu sent til
Spánar til þess að stjórna þessum
árásum. Á yfirborðinu var hann
aðstoðarkonsúll í Barcelona. Rjett
á eftir að hann hafði tekið við
fyrstu fjórum mönnunum á strönd-
inni, kom spanskt varðlið og tók
þá fasta. En Pierloni sagði: „Þessir
menn eru nýkomnir úr árás á
breska flotann hjer úti fyrir“.
Hann vissi að það myndi hrífa, því
að Spánverjar voru hlyntari Mið-
veldunum en Englendingum.
Og það hi'eif. Mönnunum var
tekið eins og hetjum og farið með
þá til La Linea. Þar fengu þeir
þur föt og voru hrestir á kaffi,
víni og vindlingum. En á meðan
þeir sátu að þessu kvað við ógur-
leg sprenging inni í Gibraltarhöfn.
Og litlu seinna komu tvær aðrar
sprengingar. Þar sögðu til sín tíma-
sprengjur þær, er torpeitumenn-
irnir höfðu fest undir kili þriggja
skipa í höfninni. Eitt þeirra var
olíuskipið „Denbydale“, það sökk
ekki, en varð að liggja þarna í
höfn til stríðsloka. Annað skipið
var 10,900 smál. birgðaskip, sem
„Durham“ hjet og skemdist bað
svo, að það lá þarna í lamasessi í
heilt ár, en var þá dregið til Enp
lands til viðgerðar. Þriðja skipi.
var olíuskip, sem „Ficua Shell'4
hjet og það sökk.
ítölsku torpeitumennirnir \feru
nú fluttir til Sevilla og afhentir
ítalska konsúlnum þar. Sí~an fiug’
þeir heim og var þar fagnað sem
sigurvegurum.
EFTIR þetta urðu Bretar varari
um sig í Gibraltar. Þeir höfðu eigi
aðeins stöðugt leitarljós og varð-
báta við hafnarmynnið, heldur var
á fimm mínútna fresti varpað smá-
sprengjum þar fyrir utan, nægi
lega öflugum til þess að þær hefði
orðið að bana hverjum manni, er
fyrir hefði orðið Auk þessa voru
kafarar látnir rannsaka botn á
hverju skipi, sem kom þangað úr
spænskri höfn og á hverri nóttu
köfuðu menn þessir undir skipin,
sem lágu í höfninni til þess að
athuga hvort sprengjum hefði ver-
ið komið þar fyrir.
En Pierloni var ekki af baki
dottinn. Hann hafði aðra bækistöð
í öðru ítölsku skipi, sem lá í Alge-
ciras-höfn. Það hjet „01terra“ og
með brögðum hafði ítölum tekist
að útbúa það sem miðstöð fyrir
kafbáta, án þess að spönsku yfir-
völdin hefði hugmynd um það.
Þaðan voru svo sendar þrjár torp-
eitur í desember til árásar í Gibralt
arhöfn. Fyrsta torpeitan ætlaði að
skríða með botni inn í höfnina, en
rak sig á gaddavírsgirðingu og
skemdist. Mennirnir urðu að skilja
við hana og náðu hafnargarðinum
á sundi. Fyrir næstu torpePu fór
svo, að annar maðurinn losnaði t.'
henni einhvers staðar í flóanum.
Varð hún þá að snúa við til „01-
terra“. Þriðja torpeitan fórst í hafn