Lesbók Morgunblaðsins - 13.08.1950, Blaðsíða 8
388
LESBOK MORCjUNBLaÐSINS
betur að kaupa hesta, og selja þá
svo á uppboði í Reykjavík að ferða-
lagínu loknu. Meðalverð áburðar-
hesta er 24 ríkisdalir, en reiðhesta
30—40 ríkisdalir. Pað er svo hægt
að selja þá aftur fvrir helrning
verðs, eða að minsta kosti -þriðjung
verðs, en það fer eftir því hvað
ferðin hefir verið löng, hvernig
þeir eru út litandi og á hvaða tima
þeir eru seldir. — Hjer er alt mið-
að við það að ferðamenn hefji föf
sina í Reykjavík, enda er það tvi-
mælalaust best.
4. Gúmmbát væri sennilega hægt
að nota hjer, en hann kæmi sjaldan
að haldi, þ' í að ferjur eru á öllum
hinum stærri ám.
5. 3est er að ferðast á íslandi í
júLímánuði, og þar næst í ágúst.
Ferðalög má þó byrja um miðjan
júní, en fyr er okki kominn nægi-
legur hagi handa hestum. Venju-
lega er hægt að ferðast fram í miðj-
an september án þess að eiga á
hættu að fá vont veður.
Þetta eru þá allar þær upplýsing-
ar, sem jeg get gefið yður. Jeg er
viss um að ýmislegt fleira þyrfti að
taka til athugunar, en jeg hafi svar
að eftir bví sem jeg er fær um og
í miklum flýti, og verður það að
teljast afsökun fyrir þeim mörgu
villum, sem jeg er viss um að eru í
en-hu minni. Með bestu óskum.
Yðar einlægiu
O. Pálsson.
4 íw íW
Endalok Páls Stígssonar,
Um fráfall fáls Stígssonar er all-
einkennileg frásögn í handriti nokkru
í Lbs. 1540 4to, sem er annálasamtín-
ingur Gísla Þorkelssonar á Setbergi við
Ilafnarfjörð. Þar segir svo (í árinu
1566): „Deyði Páll Stigsson á Bessa-
stöðurn, sem var höfuðsmaður, 1 dag
T'ail. Druknaði skamt frá staðnum.
! ÞORLAKSHÖFN. — Fyrir nokkru voru gömlu verslunarhúsin
a Eyrarbakka rifin, og liefur það mælsl ákaflega misjafnt fyrir.
— Finst mörgum hjer liafa vcrið unnið eitt af þeim spellvirkjum
á sögulegum miujuni, er vjer Íslendingar virðumst svo afar
gefnir fyrir. Og víst var Eyrarbakkabúðin orðin fonigripur. Eii
fleiri eru göniul verslunarhus lijer á landi, t. d. í St,\ kkishólnii
og Vopnafirði og ætti þá að gæta þess að ekki fari eins um
þau. — Timbrið úr Eyrarbakkaiiúsuiium var flutt til horláks-
lialnar og er nú verið að rcisa úr því þök á stóreflis fiskiiús,
sem þar er í smiðum, eins og sjá iná hjer á myndinni.
Hann var jarðaður fyrir framan altarið
i kórnum. Hann þafði ætlað fram á
nesið og reið út í forað eða gróf hjá
Lambhúsum; fórst svo þar.“ Mun þetta
tekið eftir alþýðusögnum á Álftanesi,
en hefur verið litt á loft haldið; aldur-
tili svo göfugs manns i hlandfor líklega
þótt fremur óveglegur, og höfuðsmað-
ur að líkindum drukkinn verið. En
engin ástæða er til að efast um sann-
indi þessarar frásagnar, sem jeg hef
hvergi fundið nema í þessu eina hand-
riti, enda áður óþekt. (Hannes Þor-
steinsson).
Arnarstapaumboð.
Guðmundur Erlendsson, velmegandi
bóndi í Þingnesi i Borgarfjrði, veitti
oft Halldóri ábóta (Tyrfingssyni á
Helgafelli) heiðarlega gisting og ann-
an góðan fararbeina, helst þá ábótinn
reisti til alþingis eður frá þvi, hvar
fyrir Halldór ábóti i ærusemdarnai'ni
tók til uppfósturs og kenslu ungan son
hans Þórð, sem síðan varð lögmaður
sunnan og austan á íslandi. Og af því
hann ólst upp á þessum seinustu
munkaárum var honum margt kunn-
ugt um þá sjerlegustu hluti, sem þá
skeðu. Löngu siðar, þegar Gísli lög-
maður sonur lians, vildi taka eður og
tók Arnarstapa umboð í forljening,
hafði Þórður lögmaður afráðið það syni
sínum Gísla að fást mikið við þá for-
ljening, þó hún væri ábatasöm, og lagt
það til: ef hann hefði heyrt á fyrir-
bænir og yfirsöngva, sem munkarnir
hefði haft yfir þessu klausturgóssi, þá
þeir grátandi og berfættir viku þaðan
og voru útreknir án vægðai-, mundi
hann ekki langa til að fást vjð það
mikið án nauðsynja. (Sjera Jón Háll-
dórsson).
Útlegðardomur.
Árið 1577 veitti Alexius nokkur Þoi
varðarson fýrirsát Ormi bónda Þor
leifssyni á Knerri í Snæfellsnessýslu.
Varðist Ormur fyrst þangað til Alexius
hjó af honum hægri höndina i ulfliðn-
um. Mál það kom til Alþingis um suin-
arið qg útnefndu lögmenn tólf menn
að dæma. Var dómur þeirra sá, að
Alexius skyldi útlægur og ekki eiga
afturkvæmt nema hann bæri sanna
hersögu, sem landsmenn vissi ekki
áður.