Lesbók Morgunblaðsins - 17.09.1950, Blaðsíða 1
SLARKSAMT FERÐALAG
ÁRIÐ 1931 átti jeg- heima á Húsa-
vík hjá sjera Knúti Arngrímssyni,
Þá var það í júní að jeg fekk skeyti
frá Geir H. Zoéga að koma með
fyrstu ferð til Reykjavíkur og fara
í langferð með útlendingum, sem
hann átti von á. Tveimur dögum
síðar lagði jeg á stað með „Súð-
inni“, og það stóð heima, þeir voru
komnir til Reykjavikur þegar jeg
kom þangað. Þetta var enskur nátt-
úrufræðingur, Hagen að nafni og
var hann kominn hingað til þess að
safna jurtum og fuglum. Með hon-
um var frænka hans fulltíða kven-
maður.
Geir hafði ráðið Tótnas Snorra-
son, gamlan og reyndan ferðamann
fyrir túlk, og auk þess matreiðslu-
mann, því að svo hafði sá enski
fyrir skipað. Var smíðaður í Hamri
sjerstakur bökunarofn handa hon-
um, því að brauð skyldi jafnan bak-
að á leiðinni. Ofn þessi var hið
mesta þarfaþing, rnátti taka hann
allan í sundur og' láta niður í koi-
fort.
Nú var farið að af|a matvæla
og raða þeint niður i koffort. Voru
það margir sntáir hveitipokar, 10
pund af lauk, 40 pund af kartöfl-
um og svo alls konar niðursuðu-
vörur, senr of langt yrði upp að
telja, kaifi, te og sykur o. s. irv.
Árni Óla skráði
eftir frásögn
Stefáns Filippussonar
Ennír. hafði sá enskt með sjer rnarg
ar flöskur af spiritus, sem betra
var að búa vel urn. Svo voru olíu-
dunkar og þrír prímusar og ótal
margt annað. Þurfti mikið rúm fyr-
ir alt þetta og var hvert koífort
iult. En hjer við bættist svo nær
3 alna langur kassi með veiðistöng-
um. Fatnað allan höfðum við í klyí
töskurn. Urðu þetta samtals klyfj-
ar á 15 hesta.
Nú var öllu haíurtaskinu hlaðið
á vörubíl, en við settumst upp í
fólksflutningabíl og svo var ekið
upp að Árbæ. Þar biðu okkar þeir,
sem útvegað höfðu hesta til ferða-
lagsins, afhentu þá og hjálpuðu
okkur til að búa upp á þá. Geir
hafði beðið Sigurð Danielsson á
Kolviðarhóli að útvega 20 hesta.
Sigurður fór austur yfir fjall og
keypti þar nokkrar truntur, en
eitthvað lagði hann til frá sjálfum
sjer. Magnús á Laugalandi útvegaði
eða ljeði 5 hesta, en Tórnas Snorra-
son lagði til 2 hesta handa sjer.
Mjer leist ekki á „gæðingana"
og það lagðist í mig að þeir mundu
gera okkur margar skráveifur og
erfiðleika. Þetta var að mestu leyti
ótamið og' illa tamið ,,rusl“ og eng-
inn þeirra hafði komið undir kofí-
ort fyr. En það var nú svona á
þeim árum að fvlgdarmenn tirðu
að taka við þeim hestum, sem þeim
voru íengnir, máttu sjaidnast ájálf-
ir velja hestana. Þeir voru keypt-
ir og leigðir án tillits til þess
hvernig þeir mundu duga í ferða-
lögum. Oft voru þetta gallagripir,
sem eigendur gátu ekki notað sjálí-
ir eða þá tryppi, sem varla gátu
taiist bandvön. Hlutust oft mikil
vandkvæði af þessu, eins og enn
mun sagt verða.
Sæmiiega gekk að ieggja á hest-
ana og koma upp klyíjunum. Var
seinast ekki annað eítir en veiði-
stangakassinn og hann urðum við
að binda ofan á, þvert yfir koff-
ortaklyfj'ar. Náði hann auðvitað
langt út fyrir koffortin á báða
vegu.
Nú \’ar alt tílbúið, bundmr upp
taumar á öllmn áburðarhestum og
iausum hestum, stigió á bak og
haldið á stað. En naumast var lest-
in komin á skrið fyr en veiðistanga-
kassinn rakst í koffort á öðrum
hesti. Var þá eins og hleypt hefði
verið af fallbyssu. Allir hestarnir