Lesbók Morgunblaðsins - 08.10.1950, Page 1
37. tbl.
3H0V0miMatot!t*
Sunnudagur 8. október 1950.
XXV. árgangur.
1845
(Jtlend kona lýsir
Rey k ja vi k
AUSTURRÍSK kona, frú Ida Pfeiffer, kom hingað »umarið 1845 og
ferðaðist nokkuð um landið. Talsverða viðdvöl hafði hún hjer í Reykja
vík og hefur lýst bæariifinu í bók sem hún ritaði um ferðalagið. Ekki
mun sumum Reykvikingum hafa líkað lýsing hennar og segir Klemens
Jónsson í „Sögu Reykjavikur“ að hún hafi verið „óánægð með alt og
alla“ og „skammi því alt“; þyki sjer því ekki ástæða til að segja frá
lýsingu hennar á bænum. En segja má frá því hvað ferðalöngum hefur
fundist um Reykjavik, þótt ekki sje það eintófnt hrós. Lýsing hennar
og frásögn snertir og aðallega danska fólkið í bænum, og væri það ó-
þarfa viðkvæmni ef íslendingar kiptu sjer upp við þann vitnisburð, sem
hún gefur því. Dönsku kaupmennirnir hjer reyndu að viðra sig upp
við útlenda ferðamenn, en vegna þess að hjer á kona í hlut, verða við-
tökurnar með nokkuð öðrum hætti og er því eðlilegt að hún líti öðrum
augum á bæarlífið heldur en þeir karlmenn, sem hjer ferðuðust um
líkt leyti, og þarf það ekki að rýra gildi frásagnarinnar.
FRÚ Pfeiffer kom á skipi Knudt-
zons til Hafnarfjarðar og steig þar
á land 16. maí. Ljeði Knudtzon
henni hest til Reykjavíkur og fekk
henni konu til fylgdar, og mun það
hafa verið Þuríður formaður, eftir
lýsingunni að dæma, en Þuríður
átti heima í Hafnarfirði 1840—47.
I.ýsing frú Pfeiffer á fylgdarkon-
unni er á þessa leið:
— Þarna kyntist jeg svo merki-
legum íslenskum fortíðargrip, að
hún á það skilið að jeg lýsi henni
með fáum orðum. Hún er eitthvað
um sjötugt að aldri, en að útliti
virðist hún tæplega fimtug. Hún
hefur mikið bjart hár, sem fellur í
lokkum. Hún gengur í karlmanns-
fötum, hún fer sem sendiboði í löng
og erfið ferðalög, hún kann að
halda á ár eins og besti sjómaður,
og rækir öll störf sín fljótar og bet-
ur en nokkur karlmaður, því að
hún er ekki jafn gefin fyrir brenni-
vín eins og þeir. Hún gekk svo
hratt, að jeg varð að knýa hestinn
áfram með svipu til þess að geta
fylgst með henni.
Klukkan rúmlega átta um kvöld-
ið komst jeg heilu og höldnu til
Reykjavíkur. Knudtzon hafði verið
svo huguisamur að láta útbúa
handa mjer snoturt herbergi í einu
af húsum sínum, þar sem Bernhöft
bakari býr, og sennilega hefði mjer
hvergi verið tekið betur.
>4
Allan þann tíma, sem jeg dvaldist
þama, sýndi öll fjölskylda hans
mjer meiri kurteisi og ljúfmensku
en jeg hef áður átt að venjast. —-
Mörgum stundum eyddi Bemhöft
í það að fylgja mjer þegar mig
langaði til að skoða mig um. Hann
hjálpaði mjer trúlega til þess að
safna jurtum, skordýrum og skelj-
um, og gladdist innilega ef hann
gat fundið handa mjer nýa tegund.
Hin góða kona hans og blessuð
börnin keptust líka við að gera
mjer alt til geðs. Og jeg get aðeins
óskað þess að guð launi þeim þús-
undfalt alla vináttu þeirra og hlý«
leik.
Mjer var það líka ánægja að
Bernhöft talaði þýsku. Hann er
fæddur í Holstein, en hefur þó týnt
niður hinu kæra móðurmáli vegna
þess að hann hefur verið langdvöl-