Lesbók Morgunblaðsins - 22.10.1950, Blaðsíða 4
* 472
LESBÓK MORGUNBLAÐSTNS
~ *
mátti hvíla nema stutta stund í
einu svo Tculdinn næði ekki yfir-
tökunum.
Voru nú bakpokarnir oonaðir í
leit að æti, því nú voru aílir orðnir
hungraðir. en ekkert fanst þar æti-
legt að undanskildum kassa, er í
voru flatkökur. sem hugsunarsöm
móðir hafði stungið niður með far-
angri sonarins. Blessuðu margir
konuna fvrir hugulsemina, en
stýfðu síðan sína flatköku úr hnefa
og drukku blá-vatn með. En fmkar
æsti þetta uop í mönnum sultinn
en seð;a hann. Samt virtist færast
meira líf í hcpinn, sumir rauluðu
vísub óg glehsvrðin gengu á milli
manna. '•
Eftir að hafa farið vfir Hvanná,
sem rann í þrem kvíslum, var nú
aðeins Krossá eftir. Og á móts við
Langadal rann áin það dreifð að
líkara var flóa en fljóti. Var áin
nú vaðin í smá áföngum. því á
stöku stað stóðu evrar upD úr vatn-
inu. en ill v^ir hún yfirferðar.
Síðan var gengið eftir Langadal
og niður í Húsadal var komið rjett
fyrír hádegí á sunnudag.
★
'Þegar til tjaidbúðanna í Húsadal
kom varð mikill fagnaðarfundur.
því í farangrinum, sem drengirnir
voru.með., var mikið af fötum og
svo stórt tiald. Um leið og pokarnir
voru onnaðir var farangri skint og
ekkert hirt um eignarrjett. bví alf,
sem þurr fö.t hiet, var orðið sam-
eign. Heldur mun skiftingin hafa
gengið broslega til. því ein stúlkan
fekk t. d. svellþvkkar ullarhuxur
í sinn hlut og varð hin ánæoðasta,
en ekki var hæet að seeja hið sama
um manninn, sem fekk næfurþunn-
-ar silkibuxur við skiftin. Allir
höfðu fenmð þurr föt og nú fvrst
mátti siá fólk í hlífðarfötum. sem
komu sjer vel, þótt seint næðist í
þau.
Seinni hluta dagsins kom svo
annar bíllinn og hafði þurft að fá
Þegar upp stytti var fatnaði dreift alt
blautt.
kranabíl úr Vík í Mýrdal til að ná
þeim upp, en aðeins annar var í
gangfæru ástandi. Með bílnum kom
töluvert af farangri farfuglanna, en
eftirstöðvarnar áttu að koma með
hestum seinna um kvöldið.
Nú hófst aftur erfiður burður,
því tjaldstaður farfugla er í Slippu-
gili, um 25 mínútna gang úr Húsa-
dal. Var nú byrjað að flytja far-
angurinn og gekk það greiðlega,
þar sem allir hjálpuðust að. Um
kvöldið komu svo hestarnir með
eftirstöðvarnar af farangrinum, og
var þá tjaldbúð slegið upp og bvrj-
að að elda. Rjett eftir miðnætti á
aðfaranótt mánudags, var borðuð
fyrsta máltíðin síðan á laugardag.
Eftir að hafa etið sig mett fór fólk
að koma sjer í háttinn, enda orðið
hvíldar þurfi eftir alt erfiðið.
En ekki var Adam lengi í Paradís
eða drengirnir í hvílupokunum, því
skömmu seinna voru allir karl-
menn vaktir og þeim sagt að koma
út, því nú væru tjöldin bvrjuð að
fjúka. Var þá komið ofsarok og er
út kom, var eldhústjaldið fokið
í kringum tjöldin, því alt var rennandi
burt og „Langidalur“ (30 manna
tjald) byrjaður að losna. Hömuð-
ust nú allir við að bera grjót á
tjöldin og var það erfitt verk, því
rokið reif þau upp jafnóðpm og
þau höfðu verið fest. Þegar liðið
var á nótt var loksins búið að ganga
örugglega frá öllu og sváfu menn
síðan til morguns svefni, sem að-
eins þreyttir geta notið.
★
Allan mánudaginn var úrhellis-
rigning með shörpum stormkvið-
um, en loksins á þriðjudag tókst
sólinni að brjótast gegnum skýin
og helti nú hlýum geislum sínum
yfir Þórsmörkina.
Á tjöldunurh og trjánum í kringr
um þau mátti sjá marga flíkina
hengda til þerris, enda allt orðið
blautt eftir langvarandi úrkomu.
Var nú sólin óspart notuð til að
þurrka föt og annan farangur og
stúlkurnar fóru í óða önn að leita
uppi strandföt og annan ljettari
klæðnað.
Leið nú hver dagurinn öðrum
betri og voru dagarnir óspart not-