Lesbók Morgunblaðsins - 26.11.1950, Blaðsíða 11

F LESBÓK MORGUNBIJAÐSINS
— Stríðshetja
Frh. af bls. 555.
er alveg óþarfi fyrir þig að fara til
Manila.“ •
Jeg beitti öllum brögðum til þess
að fá fararleyfi, en það var ekki við
það komandi. Mjer skildist að bók-
færslan væri í einhverju ólagi, og
niajórinn vildi endilega koma henni
í lag sem fyrst. En Girak var eitt-
hvað viðriðinn stjórnmál, og hann
hafði skipun um að koma þegar í
stað til Ameríku.
Eftir tvo daga var Girak farinn,
og jeg tók við störfum hans. Jeg
var í mestu beyglum, en jeg hugs-
aði að best væri að taka hverju sem
að höndum bæri. i Jeg eihangraði
mig alveg, talaði ekki við neinn
mann og hugsaði aðeins um það að
koma bókfærslunni í lag. Majórn-
um líkaði það vel og hann hrósaði
mjer fyrir skyldurækni.
Jeg var altaf að velta því fyrir
mjer hvenær hinum rjetta Wobbly
liðsforingja mundi skjóta upp. En
það er best að jeg segi frá því nú
þegar hvernig á því stóð að hann
kom ekki.
Upphaflega hafði hann verið
sendur frá San Francisco til þess
að taka við stöðu á Hobson flug-
vellinum á norðurhluta Luzon. Þeg
-ar hann kom til Manila fór hann
í liðsforingjaklúbbinn til þess að
snyrta sig. Þegar hann kom úr bað-
inu fann hann hvergi fötin sín. —
Hann símaði þegar til lögreglunn-
ar að tilkynna tjón sitt. Þá sagði
vfirforinginn:
„Ertu Wobbly liðsforingi?“
„Já.“
„Nú hvar í fjandanum hefur þú
verið. Jeg hef sent hundrað menn
til að leita að þjer.“
„Leita að mjer? Ætli þú farir
ekki mannavilt. Jeg er alveg ný-
kominn frá San Francisco."
„Jú, jú, en við höfum fengið
skeyti um að breyta fyrirskipun-
um þínum. Þú átt að fara til Ástra-
líu og vera í herforingjaráði Schw-
artzmore hershöfðingja. Og þú
verður að leggja á stað undir eins.“
„En fötunum mínum hefur verið
stolið — veskinu, vegabrjefinu, öll-
um skilríkjum, peningum, viðskifta
-reikningi, lieilbrigðisvottorði. Jeg
stend hjer allsnakinn með hand-
klæði utan um mig.“
„Hvað gerir það? Við skulum láta
þig fá það alt saman. Jeg sendi
nú þegar jeppa með það alt. Og svo
verðurðu að koma undir eins. Þú
verður að fara til Ástralíu 1 dag,
annars verður hershöfðinginn band
-vitlaus."
Þannig fór nú þetta, og eftir svo
sem, mánuð var jeg fárinn að venj-
ast þvf að vera kallaður Wobbly
liðsforingi, og mjer líkaði ágætlega
þarna. Majórinn sagði að jeg væri
sá besti liðsforingi, sem hann hefði
nokkru sinni haft, og hann skyldi
bráðum koma mjer á óvart með
ofurlítið.
Hvað um það — jeg vissi að jeg
mundi lenda í bölvun einhvern
tíma, því að nú hafði yfirvöldunum
auðvitað verið tilkynt, að jeg væri
strokumaður af skipi. En jeg hugs-
aði með mjer að best væri að láta
hverjum degi nægja sína þjáningu,
og njóta hjer frjálsræðisins eins
lengi og unt væri. En jeg gætti þess
vel að skrifa aldrei nafnið mitt —
það hefði verið fölsun — svo að
jeg hóf aldrei kaup mitt, það er að
segja kaup Wobbly liðsforingja.
Það voru 120 dollarar í fötum
hans. Jeg tók þá og ljet skuldavið-
urkenningu í staðinn. Jeg reyki
ekki, og jeg þorði ekki að bragða
vín, því að þá var jeg hræddur um
að jeg mundi koma upp um mig.
Jeg eyddi því ekki nema svo sem
fimm dollurum á mánuði. Majór-
inn var mjög hrifinn af sparsemi
r 559
minni og sagði oft að svona aetti
liðsforingjar að vera.
Það var ósköp Ijett verk að hafa
bókhaidið og af því að kapteinninn.
sem hafði umsjón með öllum birgð-
unum, hafði allar skýrslur sínar á
glámbekk, þá kyniist jeg líka bók-
haldi hans.
Svo var það eitt kvöld þegar jeg
var nýsofnaður, að majórinn vakti
mig. „Jæja, drengur minn,“ sagði
hann. „Jeg lofaði að koma þjer á
óvart og hjer með geri jeg það.“
Svo rjetti hann mjer útnefningu,
þar sem jeg var gerður að umsjón-
armanni allra birgðanna. Liðsfor-
inginn, sem það starf hafði haft
með höndum, var á förum til Ame-
ríku.
Majórinn sagði: „Og þessari nýu
stöðu fylgir það, að þú ert.ghrður
að kapteini.“ ;
„Majór,“ sagði' jeg, „þetta er
meiri heiður en jeg á skilið. Ef þu
vissir hvaða umskiftingur jeg er,
þá mundirðu reka mig hjeðan.**
En hann sagði: „Það er einmitt
þetta, sem mjer líkar svo vel, hvað
þú ert hæverskur. Þú vinnur starf
þitt betur en nokkur annar og kvart
-ar aldrei. Jæja, kapteinn, nú skaltu
fara að sofa svo að þú getir tekið
við hinni nýu stöðu þinni á morg-
un.“
Þarna var jeg þá alt í einu orð-
inn kapteinn í flugliðinu, og næst-
æðstur að virðingum á Hobson flug
-velli. Eftir þetta fór allur póstur
um mínar hendur. Einu sinni brá
mjer ( brún. Tilkvnning barst um,
að Wobbly liðsforingi hefði verið
sendur til Ástralíu. Þar var líka
sagt frá því að fötunum hefði verið
stolið af honum í Manila, og allir
liðsforingjar beðnir að hafa gát á
þjófnum. Jeg brendi þessa tilkynn-
ingu.
Einu sinni kom þama flugmað-
ur, sem var á leið til Kóreu. Hann
leit á liðsforingja skrána, og þá
hrópaði hann: „Nei, er Charles