Lesbók Morgunblaðsins - 28.01.1951, Blaðsíða 7

LESBÓK MQRGUNBLAÐSINS
liögsagnanundæmi Reykjavikur. Nú þarf ekki að bæta
blettum til þess að þaó nái yfir alt land Víkur að fornu.
nema
Btofjö/f
nokkrum
ásamt öllum lóðum og löndum, sem
seldar hafa verið úr þeim.
SKÖMMU eftir að þetta var, fer
Digranesháls að byggjast, alt út á
Kársnes. Ríkissjóður á þetta land
og úthlutaði því til ræktunar, en
ekki var til þess ætlast upphaflega
að þar risi bygð, nema hrepps-
nefnd Seltjarnarness leyfði. Mikil
eftirsókn var að löndum þarna og
fengu færri en vildu. Sýnir það
best hvað Reykvíkingar eru sólgn-
ir í að fá land til ræktunar og kom-
ast í samband við gróðurmoldina,
því c.ð það voru Reykvíkingar, sem
lc'gðu Digrar.esháls undir sig.
Til þess að geta hagnýtt löndin
urðu þeir að byggja þar skýli, og
vegna húsnæðiseklunnar í Reykja-
vík, urðu brátt úr skýlunum íbúð-
arhús. Þau þutu þarna upp, hvað
sem hreppsnefndin sagði, og hún
rjeði ekki neitt við það hverjir
fluttust inn í hreppinn á þennan
hátt. Út af þessu varð svo óánægja,
sem leiddi til þess, að nýbýlahverf-
ið sagði sig úr lögum við Seltjarn-
arnesshrepp. Var þar stofnaður
sjerstakur hreppur árið 1947 og
heitir Kópavogshreppur, og undir
hann lagðar jarðirnar Digranes,
Kópavogur, Fífuhvammur, Vatns-
endi, Geirland, Gunnarshólmi og
Lögberg (Lækjarbotnar). Hrepp-
ur þessi er í þremur skákum, nesið
sjálft, Vatnsendaland umkringt
R,eykjavíkurlandi og efst þrjú býli
út af fyrir sig. En Seltjarnarness-
hreppur er nú ekki orðinn annað
en totan fyrir framan Lambastaði
og svo eyarnar.
ÞESS GETUR áreiðanlega ekki
orðið langt að bíða, að lögsagnar-
umdæmi Reykjavíkur verði látið
51
ná yfir alt Seltjarnarnes, og hverf-
ur þá Seltjarnarnesshreppur úr
sögunni. En Kópavogshreppur hinn
nýi á líka að sameinast Reykjavík.
Hann er hvort sem er ekki annað
en úthverfi Reykjavíkur og verð-
ur að byggja tilveru sína á Reykja-
vík. Þar eru engin atvinnufyrir-
tæki, er geti veitt íbúunum at-
vinnu. Hana verða þeir að sækja
til Reykjavíkur. Þeir eru og al-
gjörlega upp á Reykjavík kornnir
með vatn og rafmagn, og eðlilegast
er að Reýkjavík sjái þeim fyrir
bættum samgöngum.
Rás örlaganna verður ekki stöðv-
uð. Sá búhnykkur Magnúsar
Stephensen landshöfðingja, að taka
Seltjarnarnesshrepp af Gullbringu-
sýslu og skeyta honum við Kjósar-
sýslu, hefir ekki reynst haldbært
nje heppilegt fyrirtæki. Lögsagn-
arumdæmi Reykjavíkur er komið
sem fleygur milli sýslanna, alt
suður að takmörkum Árnessýslu í
Bláfjöllum, en með smáblettum inn
á milli, sem enn teljast sjerstakir
hreppar. Að því hlýtur að koma,
áður en langt um Hður, að þessir
blettir allir hverfi inn í lögsagnar-
umdæmi Reykjavíkur.
Innilokunarstefnan hefti mjög
vöxt og viðgang Reykjavíkur fyrr-
um. Sumum finst nú nóg um frjáls-
ræðið, þar sem svo virðist að hver
sem vill geti sest hjer að. En þetta
tímanna tákn hefir haft endaskifti
á fyrri reynslu. Aðstreymi fóiks og
vaxandi bygð er áður kom Reykja-
vík í kútinn, hefir nú reist hana á
legg til meiri virðingar en nokk-
uru sinni áður. Hún hefir þurft og
þarf enn aukið alnbogarúm. Og
alt bendir til þess, að þess verði
ekki langt að bíða, að land henn-
ar nái yfir alt land jarðarinnar
Víkur, eins og það var á Ingólfs
dögum, eftir að hann hafði skift
landnámi sínu milli þeirra manna,
er seinna komu.
Á. Ó,