Lesbók Morgunblaðsins - 27.04.1952, Side 16

220
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
♦ 942
¥
♦ Á K G 5 6 4
♦ G 10 8 4
A D-------------------
¥ K D 10 8 N
7 4 , V A
♦ 10 9 5 S
* Á D 3 ---------
A G 7 6
¥ Á 9 6 5 3
❖ 7
♦ 7 6 5 2
A Á K 10 8 5 2
¥ G 2
♦ D 3 2
A K 9
Með því að segja 5 hjörtu neyddu
A—V suður til að segja 5 spaða. ¥ K
kom út og var trompaður í borði.
Ef trompin eru nú 2 og 2 hjá mót-
spilurum, þá vinnast 7 slagir leik-
andi. En ef þau eru á aðra hönd,
þá er spilið tapað með því að spila
ut' S Á og S K. — Suður sló lág-
spaða úr borði og drap með S 10.
Það var öruggt, því að nú komst V
að og gat ekki náð af honum L K.
Þess vegna átti S nú 5 yfirslagi vísa
og 6 ef laufás kom ekki út.
5W V
Úr bréfi
frá Páli Melsted til Helga Halfdanar-
sonar (þá stúdents í Höfn) dags. 7. febr.
1850 í Stykkishólmi: — Já, margt er á
tréfótum í þessu aumingja landi. Og
hvernig kann það öðru vísi að vera.
Sýslumenn og prestar hafa verið sumir
hverjir þvílíkir dónar, að í stað þess að
leiðbeina alþýðunni, hafa þeir villt
hana og spillt henni. Hvernig ætti sá
sýslumaður t. a. m. að gera mikið gagn-
legt eða sómasamlegt, sem gat fengið
af sér að láta bréf og bækur síns em-
bættis liggja í hálftunnum og hripum
úti í hesthúsi, eða sá prestur að fræða
menn og bæta, sem gat fengið sig til
að skrifa tímann á kúnum sínum í
bólusetningarskrána, eða hirða svo illa
um kirkjuna, að fannirnar væri á altar-
inu og mýsnar gæti gengið á jafnsléttu
ÞINGVELLIR FYRIR 70 ÁRUM — IVIynd þessi birtist í danska blaðinu
„Illustreret Titíende“ með ferðasögu eftir A. Gúntelberg og mun bann hafa
verið á ferð hér fyrir eitthvað 70 árum, því að þá var séra Jens Pálsson á
Þingvöllum. (Hann var prestur þar 1879—86). Ferðamaðurinn lýsir húsakynn-
um á sveitabæum og finnst þau yfirleitt mjög slæm, en um bæinn á Þing
völlum segir hann: — Prestsetrið á Þingvöllum er með miklum menningar-
brag. Húsin eru aðallega byggð úr timbri og inni eru góðar stoíur með
gluggum og þægindum. í skrifstofu séra Jens voru gömul en falleg húsgögn.
Annar okkar sat i stórum sófa en hinn i stórum hægindastól og töluðum
saman allt kvöldið og stofan fylltist af tóbaksreyk og stundum lék frúin á
gítar, þvi að hún er mjög hljómelsk. Daginn eftir sýndi séra Jens mér kirkjuna,
ljósakrónura þar, altaristöfluna og kertastjakana, sem allt er mjög fornlegt en
vel við haldið. — Mynd þessi er líít kunn og því birt hér.
að kertunum á altarinu og etið þau,
eða láta leka í kirkjuna svo mjög, að
þegar frost kcm, þyrfti að taka sálma-
bækurnar, bera þær til eldhúss og þíða
í potti áður en blöðunum yrði flett. Og
allt hefu.r þetta skeð nú á okkar dög-
um hér á voru landi. Það er nú fyrst
vonandi að okkur fari að fara fram,
ekki svo af því, að nú sé menn mikið
betri og efnilegri en áður, heldur af
hinu, að sóðaskapur, óhóf og aðrir
fleiri kostir eru nú komnir upp í hæsta
veldi sem orðið getur.
Frekur er hver til fjörsins.
Sú kona var ein á Hólastað á dögum
Ketils biskups, er Guðrún hét og var
kennd við kirkjuna og kölluð kirkju-
kerling. Hún unni mikið guði en gerði
þó marga hluti óviturlega, því að hún
var fám mönnum lík að undarlegum
hlutum og siðum. Þessi kona vakti næt-
ur allar nær í gegnum í kirkju hjá lík-
um. Hún hafði gert sér hjá hurðu kirkj-
unnar svo sem altari nokkurt eða stall.
Þar sté hún á þann pail daga og nætúr
og kallaði þaðan til guðs og rr.ælti svo:
„Tak þú mig, Kristur, og skjótt tak
þú mig. Eigi er þegar, r.ema þegar sé.“
Það var einhverja nótt, að hún hafði
enn vakað að vanda sínum hjá einu
líki, þá sýndist henni um miðnættis
skeið hrærast hinn dauði á börunum
og litlu síðar á fætur standa með mik-
illi gnauðan, og vildi sækja að henni
og grípa hana höndum; en þegar varð
hýn ákaflega hrædd við þessa sjón-
hverfing og kallaði á Krist með ópi
miklu og flýði þá undan innar allt til
altaris og greip crfan af altarinu kistil,
er í voru helgir dómar og hafði í faðmi
sér og leyndist svo fyrir innan altarið
skjálfandi. (Guðlaugur munkur Leifs-
son).