Lesbók Morgunblaðsins - 18.01.1953, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
15

Akkeriskeöjur þekja sums staðar bakka fljótsins. Akkerin hafa sokkið í hinn
gljúpa 'ootn og ekki náðst upp og hafa því vcrið skilin eftir.
ávöxlum og. grænmeti á höíði
sér.
Þar fara Hindu pílagrímar á leið
til musterisins Kalighut, Muham-
medstrúarmenii frá Sylhet í leit að
skipsrúmi á bökkum fljótsins,
Bhutiar frá Darjeeling til að stunda
kaupskap í borginni.
Útlit og klæðaburður þessa fólks
er breytilegur eftir stétt og þjóð-
crni. Við mætum hér hóp verka-
kvenna (koolie), sem klreðast
grófu sari og bera körfu fulla af
höggni grjóti á höfði sér. Þær eru
í byggingarvinnu. Aðrir í fy.lk-
ingum gangstéttarinnar klæðast
eins og bezt gerist á Vesturlönd-
um og bera svarta sólhlíf til að
skýla sér fyrir hitanum. Og þar fer
betlari nakinn með öllu nema hvað
hann hefur hnýtt snærisspotta um
lendar sér. Við snæri hans er ekk-
ert bundið, nema gamall dósalykill,
sem hann ber sennilega til minn-
ingar um góða máltíð. — Flestir
klæðast þó dhoti, eða þá víðum
léreftsbuxum og hangir skyrtan
jafnan utan yfir buxunum.
★
Höfuðbúnaður manna er jafn
breytilegur og ltlæðnaðurinn. Þar
fara menn með hatt, sólhjálm og
vefjarhött. Fleiri eru þó berhöfð-
aðir. Sumir krúnuraka höfuð sitt
með öllu, aðrir láta stakan lokk
vaxa í hnakkanum. Sumir hafa
auðsæilega aldrei skorið hár sitt
né skegg, meðal þeirra eru Sikh-
arnir, bílstjórastétt Calcutta. Þeir
vefja hár sitt upp í hnút á hvirflin-
um. Og þarna er náungi frá Nepal,
sem fléttað hefur hár sitt í langa
fléttu, scm tekur honum í mittis-
stað. — Á Indlandi er tízkan ekki
tiL
Eftir endilangri brúnni, innst á
gangstéttinni, sitja menn, konur og
börn, heimafólk, sem stundar hér
atvinnu sína. Við mætum fyrst
kaupmanni, sem situr þar með
varning sinn fyrir framan sig:
apahnetur, baunir og kartöfiur.
Betlikerling situr þar skammt frá
og nagar sykurreyr. Eilítið álengd-
ar situr spámaður með töfrafugl í
búri. Sá er notaður til að segja fyr-
ir óorðna hluti. Fyrir framan hann
liggja fornar bækur. Spámaðurinn
lætur móðan mása og viðskipta-
vinur hans hlýðir á með sakleysis-
legu brosi einfeldnings, sem veit
ekki að sannan spámann er ekki
að finna á alfaraleiðum, né heldur
selur hann vizku sína fyrir hálfa
krónu. — Nálægt honum situr
gömul norn og hefur til sölu kyn-
lega hluti l'yllta dularfullri nótt-
úru: Höfuðskel dýrlings, krókó-
dílsskráp, ril'rildi af eiturslöngu,
bcin, rætur og steina. Allt eru
þetta verndargripir gegn hættum,
sjúkdómum og gæfuleysi. Aðrir,
sem tryggja cigendum sínum auð,
hamingju og ástir kvenna eru
seldir þar með vægu verði.
Þreyttur koolie, sem komið hef-
ur úr uppskiþunarvinnu lxeíur
lagzt til svefns á gangstéttinni.
Kringtuu iiauu.er hupur uakuuia
barna, sem opna bréfpoka og taka
fram brauð og rís.
Undir öðrum brúarsporðinum er
gamalt musteri og baðstaöur.
Kvölds og morgna koma menn
þangað til að sækja blessun guð-
anna og baða sig í fljótinu.
Hrörlegur fljótabátur, Dinghi,
fer þar hjá. Hann er knúinn með
árum móti straumnum. Þar róa
fimm á borð með löngum þungum
árum. Þeir standa við róðurinn.
Á heimleiðinni sjáum við að
gamli yoginn hefur nóð sainjiaddi
(mjög háu vitundarástandi). í
okkar augum er hann aðeins tveir
sinaberir krosslagðir leggir og
stjörfuð, blind augu, scm*stara út
í tómið. En viðhorf hans er annað.
Með vísindum sínum hel'ur haun
lokað augum sínum og eyrum íyr-
ir skvaldi'inu á yfirborði lífsins, þar
sem barizt cr um hið stundlcga og
hverfula. Honum er þelta ástand
lærdómsrík og ævintýraleg för
niður í hið mikla djúp, sem allar
öldur mannh'fsins rísa á og hníga
tih — En þessi íör cr farin al' lion-
um einum.
Guimar Dal,
★ ★ ir ★ ,