Lesbók Morgunblaðsins - 15.02.1953, Blaðsíða 3

r
LESBÓK MORGUNBLAÐSiNS
79

var ágætt og vegurinn góður,
þokuslæðingur á fjöllum. Við
drógum jafnt og þétt á bílana upp
Holtavörðuheiðina. Á háheiðinni
hurfu þeir okkur í þoku. Efst í
Norðurárdalnum var bíllinn okk-
ar orðinn bensínlaus. Við áttum
20 lítra á brúsa til vara, og á því
komumst við niður að Forna-
hvammi. Þar fengum við bensín
og svolgruðum í okkur kaffi á
meðan rann í geymana. Urðum við
nú langt á eftir hinum, því að það
munar um hverja töfina.
í* — ★ —
Hú ókum við greitt niður Norð-
urárdalinn. í hlaðinu hjá Hreða-
vatnsskála voru hinir bilarnir
tveir, er við komum þangað. Þarna
át'tu allir að koma við og gefa
Vigi'úsi skýrslu um fcrðalagið. En
- eg var ekki á því. Mig langaði til
þess að komast á undan hinum bíl-
unum. Annar bílstjórinn þeysti úr
hlaði og náði veginum rétt fyrir
framan mig, en hinn tafðist við að
kveðja Vigfús, svo ég varð þó á
undan honum. Vigfúsi fannst ég
sýna sér óvirðingu með þessu, að
rjúka svona fram hjá og hlýða ekki
settum fyrirmælum. En hann fyr-
irgaf mér það seinna.
Mér þótti bíllinn sem á undan
fór véra heldur hægfara, því að
hann ók með 45 km hraða, en ég
L haíði ekið á 60 km hraða- Ég
þeytti bílflautuna sem ég mátti, en
hann virtist ekki taka neitt mark
á því. Var þó umtalað áður, að
bílarnir skyldi hliðra til hver fyrir
öðrum eins og umferðareglur
mæla fyrir um. Lengi gekk í þessu
þófi, en að lokum hliðraði bíllinn
til, og ég fram úr. Lá nú vegurinn
opinn fyrir, breiður og góður og
engin umferð á honum. Ekkert
heyrðist nema þytur bílhjólanna
og gnýr hreyfilsins og það var
eins og vegurinn rynni undir bíl-
inn með flughraða. Þannig er ekið
yfir Hvítá og upp allan Lundar-
reykjadal. Þá eru allir orðhir á
eftir nema Haraldur í Haga, al-
kunnur ökuþór.
Nú var komið náttmyrkur, þoka
og úði. Ég lét gæzlumanninn taka
við akstri, en tók sjálfur við fjár-
gæzlunni. Tók ég mér stöðu við
tjaldopið á miðjum palli. Féð stóð
ágætlega, enda þótt eitt og eitt
lamb geiflaði skoltana og léti síg-
ast niður að altan, eins og það væri
máttlaust í afturfótunum.
Ferðin yfir Uxahryggi gekk vel.
Á Þingvöllum beið okkar stór-
menni, komið til að fagna sauð-
kindunum að norðan. Þar voru þing
menn, formaður fjárskiftanefndar,
lögregla, dýraverndarar, bílaeftir-
litsmenn, blaðamenn og ljósmynd-
arar. Aldrei liefir íslenzkt sauðíé
íengið jafn hátíðlegar móttokur
cins og þarna á Þingvöllum, sjálf-
um helgistað þjóðarinnar. Formað-
ur i'járskiftanefndar bað mig að
rétta sér eitt lamb. Hann faðmaði
það fyrst að sér og gældi við það,
en setti það síðan niður. Var þetta
fyrsta norðlenzka kindin sem
steig fótum á sunnlenzka grrmd.
Þannig var fyrstu kindunum af
hinum nýa fjárstotni fagnað á
Þingvöllum föstudaginn 19. sept-
ember 1952- Ljósmyndarar tóku
myndir af þessari hótíðlegu at-
höfn, og blaðamenn vildu fá sem
íiest að vita um ferðalagið að
norðan. En ég bað þá að hafa ekk-
ert eftir mér og þeir voru sve ráð-
vandir að gera það ekki.
En nú er að segja frá því, að
engin kind af þessum þingeyska
stofni fékk að setjast að í Þing-
vallasveit, þar sem þó mun vera
líkastur gróður og í heimahögum
hans. Sennilegt þykir mér að þessi
fjárstofn sé óblandaður allt frá
landnámstíð. Fjárpestir, fjárkláði,
niðurskurður og horfellir hefir
« • 4
Á Hngvollum. Fyrsta norðlcnzka
kindin stígur fótum á sumiieuzka
SluutL /_________