Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1953, Blaðsíða 12

120
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Kynþættir og erfðir VIII.
KYIMBLÚNDUIM
MANNFRÆÐINGAR hafa notað
ýmsar aðferðir til þess að skipa
mannkyninu í flokka. — Einhvcr
helzta aðferðin cr sú, að skifta
mönnum eftir höfuðlagi. En það er
mjög mismunandi. Sumir hafa
langt höfuð og þunnt, aðrir stutt
og hnöttótt og svo eru ýmis höfuð-
lög þar á milli, sem sennilega er
að rekja til fleiri erfðastofna en
tveggja. — Mismunandi höfuðlag
finnst á mönnum í öllum löndum
Evrópu, alveg eins og hinar fjórar
tegundir blóðs er þar að íinna. Og
alveg eins og hlutföll blóðsins
breytast land úr landi, svo breyt-
ist óg hlútfallið milli höfuðlágs
manna. Stutthöfðar eru algengastir
í Miðevrópu — Frakklandi, Suður-
Lýzkalandi, Tékkóslóvakiu, Pól-
landi, Ungverjalandi, Júgóslaviu,
Albaníu til Norður-ítaliu. Á Bret-
landi, Norðurlöndum og Eystra-
saltslöndum eru aðallega Ianghöfð-
ar. Á sunnanverðu Pórtúgal, Spáni
og sunnanverðri ítaliu eru einnig
langhöfðar. En í löndunum þar á
milli, svo og i mestum hluta Rúss-
lands, er hofuðlag manna þar a
milli.
Langhofðar og stuttjiofðar eru
einnig til utan Evrópu. Stutthofðar
eru t. d. Apaché-Indiánar í Ame-
ríku, Tahitibúar i Kyrrahafi og
margir ættflokkar í Míð-Asiu og
Síberíu. Langhöfðar eru aftur á
móti Eskimóarnir í Ameriku,
Áetraliusveítmgjar. mafgir aett-
ílókkar Svértirtg|a í Afriku og
nókkrir aóttflðkkax í Indláridi.
Éf vér aettúm nú að flökká Ncrð-
urálfumériií'í; ÍrynkvísUr ■ eftir því
bviði bioðfiíkkir eru þar tiðáetir,
mundum vér sennilega skifta þeim
í „Vestræna kynkvísl“ (Englend-
inga, Frakka, Portúgalsmenn og
Spánverja, (sem hafa lítið af B-
blóði i æðum sínum), „Miðkvisl“
(þar sem talsvert meira er um B-
blóðflokk) og „Austræna kynkvísl“
(Pólverja, Rússa og Finna, sem
mest liafa af B-blóði i æðum sín-
um). Ættum vér svo aftur á móti
að skifta Norðurálfumönnum í
kynkvíslir cftir höfuðlagi þeirra,
þá mundum vér sennilega tala um
„Miðevrópu kynkvísl” þar sem eru
stutthöfðar og svo tvær kynkvíslir
langhöíða, „norræna“ og „suð-
ræna“. Hór skiftir í tvö horn, en
það er ekki hægt að segja að örin-
ur skijgreiningin sé rétt og hin
röng-
Ef vér lítum nú á maimkynið í
heild, þá cr dökkur hörundslitur
algengastur, dökkt hár og dökk
augu. Það er aðcins í Evrópu, og
þó sérstaklega á Englandi, Norður-
löndum, norðurhluta Þýzkalands
og um mestan hluta Rússlánds að
hinn hvíti kynstofn er upþ runn-
inn, og hefur dreifzt þaðari um
allan heim siðustu aldimar. Þegar
sunnar dregur fækkar þeim, sem
hafa blá augu og bjartan hörundsr
lit, en jafnframt fjölgar þeim, sem
hafa dökkt hár, dökk augu og
dimman yfirlit. í Afriku er aða.I-
heimkynni svartía manna, erida
þótt nokknr kynflokkar sunnar-
lega Í aifUrim 'se með ljosan hör-
únd|Ut. í Asíu og Airierrku, erú
uppfunnia himr g'Hú og fauðu
menn, endá þgtt 'svaxur jnenn se
tjí syðet a Iridlanda og á Nyv
Öuirieu.
Ekki er hægt að skifta mönnum
í kynkvíslir eftir vaxtarlagi (hæð)
fremur en eftir eiginleikum blóðs,
eða höfuðlagi, eða litarhætti. Og
vér komumst í enn meiri ógöngur,
ef vér ætlum að reyna að flokka
menn eftir einhverjum öðrum ein-
kennum, svo sem lögun á nefi og
eyrum. En hver er svo afleiðing
þessa? Hún er sú, að það er ekki
hægt að skipa mannkyninu í á-
kveðnar kynkvíslir. Allar tilraunir,
sem um það hafa verið gerðar, hafa
verið reistar á fölskum forsendum
— sérstaklega þó á „blóðsifjum".
Og því fyrr sem þetta er viður-
kennt, því betra. En varast verður
þá hinar öfgarnar, að mannkynið
skiftist ekki í kynþáttu. Það er
gallinn á þessu, að mannkynið
skiftist í alltof marga kynþáttu og
mismuoandi.
Kynþættir eru mannflokkar, sem
skiftast eftir hlutfalli erfðastofna.
Ef vér athugum mannfólkið vel,
þá mununi vér koinast að raun um,
að eigi eru aðeins þjóðir mismun-
andi, heldur er munur á fólki eftir
hérpðum og jafnvel eftir þorpum.
í cinu þorpi eru máske flestir blá-
eygir, en í öðru þorpi dökkeygir.
Og í eirini sveit ber meira á sér-
stökum blóðflokki heldur en í fólki
i öðrum sveitum. Fólkið í þessum
þorpum eða sveitum er sérstakir
kynflokkar,- en enginn getur gert
neirai gremarmun á þeim í fljótu
bragði. Á hinn bóginn er auðvelt
að grema sundur íbúa Mið-Afríku
pg ]Mið-Evrópu, eða þá, sem af
þeim eru koinnir. Milli þessara
andstæðna eru svo ótal aibrigði.
öetjum svo að nokkrir norræmr
merai eg Italir væri saman komnir
i einþverjum sa!, og mairai væri
sagt að greína þa sundur- Honum
muridi takast það að mestu leyti,
er, ekki alveg. í stuttu máli, þá er
ekki mikið sagt með því, að tvær
þjóðir se eiikax.