Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1953, Blaðsíða 13

'LESBÓK MORGUNRLAÐSINS
^ 1221
^ Kynþáita takmörk
Bæði vísindamenn og almenn-
ingur skifta mönnum í kynþáttu
eftir hinum helztu einkennum og
skeyta ekki um smærri mismun.
En samt er hængur á þessu. Það,
sem þú telur smámuni, finnst öðr-
um vera áberandi einkenni. Og eins
og vér höfum fyr getið, þá hafa
sumir vísindamenn skiít mannkyn-
inu í marga flokka, en aðrir í fáa
flokka og sumir jafnvel í tvo
flokka. En slíkt er með öllu gagns-
laust. Það er hégómi að deila um
það hvort t. d. norrænir menn og
ítalir sé af sama bergi brotnir, eða
tveir kynþættir. Á öllum landa-
mærum blandast þjóðirnar. Ef
vér ferðumst frá Noregi suður yfir
Þýzkaland, Sviss og Ítalíu, þá mun-
um vér sjá, að smám saman fækkar
hinu bláeyga fólki og fjölgar þeim
dökkeygu. En hvergi éru glögg skil
þessa, þannig að hægt sé að segja
að fyrir norðan þau búi bláeygir
menn, en dökkeygir fyrir sunnan..
Hvergi eru glögg skil milli nor-
rænna og suðrænna manna. . , .
Það eru og undántekningar, ef
hægt er að draga ákveðnar línur
milli óskyldari þjóðflokka, og þá
aðeins ef landslag hefur aðskilið
þá. Norður-Afríkubúar eru talsvert
frábrugðnir ítölum, þótt þeir telj-
ist af sama kynstofni. En fyrir
sunnan þá er eyðimörkin Sahara,
sem alltaf hefur verið örðug yfir-
ferðar. Þegar suður fyrir hana
kemur býr þar fólk, sem er miklu
hörundsdökkvara heldur en það
fólk, sem býr fyrir norðan hana.
Með því að fara yfir Sahara höfum
vér yfirgefið land hvítra manna og
erum komnir inn í land svartra
manna.
Fyrir þá, sem endilega vilja
skifta mannkyninu í ákveðna
flokka, er það óheppilegt að þeir
skuli ekki aðskildir af torfærum
álíka og Sahara eyðimörkin. er, þvx
að hvar sem samgöngur eru auð-
veldar milli þjóða, blandast þær á
landamærunum, svo að meðal íbú-
anna þar er að finna öll einkenni
beggja þjóða- Og því lengur sem
líður dreifíst þessi kynblöndun út
og því erfiðara verður að skilja á
milli þjóðanna. Og að lokum fer
svo, eins og í Evrópu, að þar má
alls staðar finna einkenni margra
kynflokka.
En þó-tt svo sé, mega menn ekki
ætla að það sé út í bláinn að tala
um kynflokka. Hjá öllum stórborg-
um eru úthverfi, og það er oft erf-
itt að ákveða hvar sveitin endar og
hvar borgin tekur við. En af þessu
værj ekki rétt að álykta að borgin
væri ekki til. Kynflokkar eru til,
hvort sem oss tekst nokkuru sinni
að skilgreina þá, eður ekki. Það
er:alkuhna, að hægt er að þekkja
sundjurlnorræna menn pg suðræna,
hvort sem maður telur þá til sama
kynflokks eða ekki. Menn verða að
hafa lxUgfast að það eru ættarerfðir
einstak.linganna, sem skipa þeim í
sérstaka kynflokka.
Vér skulum gera oss alveg ljóst
hvernig á því stendur, að hægt er
áð drágá ákveðnar markalínur
milli kynflokka, þar sem ófærur,
eiös óg t. d. Sahara eyðimörkin, er
á milli þeirra, en þjóðaeinkennin
renna saman þar sem byggð þjóð-
anna rennur saman. Þar sem dag-
legar samgöngur eru og menn
kynnast-,-fer oftast svo að vinátta
tekst meðal einstaklinga af báðum
þjóðum. Afleiðingin er sú, að gift-
ingum fjölgar stöðugt, þar sem
brúðhjónin eru sitt af hvorri þjóð.
Hinir gömlu mannfræðingar og
ættfræðingar sögðu að þá „bland-
aðist blóðið“ og afkvæmin væri
bastarðar. Enda þótt „blóð“-kenn-
ingin sé röng, þá er hitt rétt að
kynin blandast og sú kynblöndun
stefnir .að því, er til lengdar lætur,
að bræða saman tvær þjóðir. ,
Vér skulum hugsa oss tvær ná-
grannaþjóðir. Hjá annari hefur tí-
undi hver maður blá augu, hinir
brún. Hjá hinni hefur tíundi hver
maður brún augu, hinir blá. Ef
þessar þjóðir blandast saman við
giftingar, þá verður það mörgum
sinnum tíðara en meðan fólk gift-
ist innbyrðis, að annar makinn hafi
brún augu en hinn blá. Þeir erfða-
stofnar sem augnalit ráða, blandast
auðvitað ekki hjá afkvæmunum.
Afleiðingin verður sú, að brúneygu
fólki fjölgar mjög í landi hinna
bláeygu manna, og bláeygu fólki
fjölgar mjög í landi hinna brún-
eygu. Haldi blandaðar giftingar
þannig áfram, fer svo að lokum,
að jafn margt verður af bíáeýgu
og brúneygu fólki í báðum lönd-
um. Þjóðirnar hafa runnið saman.
En erfðastofnarnir fara ekki for-
görðum við kynblöndun. Og. það
er vegna þess að þeir haldast.kyn-
slóð eftir kynslóð, þrátt fyrir .kyn-
blöndun þjóðanna, að enn er hægt
að skifta mönnum í flokká eftir
þeim erfðum, sem eru mest áber-
andi.
★ ", ‘ , /
Það er talsverður munur á erfða-
stofnum hjá hinum ýmsu kyn-
flokkum. Kynblöndun jafna.r þetta
þangað til erfðastofnarnir erp
orðnir jafnir hjá öllum. Vér..skul-
um taka til dæmis tvo kynflpkka..
Hjá öðrum eru eingöngu hávaxnir
langhöfðar með blá augu..Hjá„hin-
um eru lágvaxnir stutthöfðar jngð
brún augu. Ef þessar tvær. kyn-
kvíslir blandast nú algerlega,
munu þessir eiginleikar ■. víxlast
alla vega, og þar mwnu korpa fram
afbrigði, sem voru óþekkt.hjá;kyn-
kvíslunum áður, eins og t..d, blá-
eygir stutthöfðar og m.eðalmenn .á
vöxt. Svertingjar í BandÆr.dtjun-
um eru kynblendingar.. Þpir. eru
afkomendur margra. aíríkanski;?
þjóðflokka, sem hafa blandgst sám-
an, og einnig er um no.kkra. blöndí
umvið hvíta menn að .ræðg. Þessir
Svertingjar hafa mjög ’mismun-