Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1953, Blaðsíða 11
£, LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
135
inn dalinn og rétt á eftir heyrðist
mikili vængjaþytur og stór hópur
akurhænsa hóf sig á loft og hugðist
flýa.
Nú var sprett úr spori og hest-
arnir fóru á harða stökki á eftir
fuglunum. Veiðimennirnir slepptu
taumunum, þrifu byssur sínar og
miðuðu þeim. Svo gall við hvert
skotið á eftir öðru og það var eins
og akurhænsum rigndi til jarðar.
Ég horfði á Malek Mansur. Það
var eins og hestur og maður væri
samgrónir. Þrisvar sinnum hleypti
hann af belgisku hríðskotabyss-
unni sinni, og þrjár akurhænur
steyptust til jarðar.
Eftir þessa fyrstu skothríð stöðv-
uðu veiðimenn hesta sína en þjón-
ar söfnuðu saman veiðinni. Fjöru-
tíu og fjórar akurhænur voru
bundnar við söðulboga.
— Þetta verður að nægja í bili,
sagði höfðinginn. Við kærum okk-
ur ekki um að útrýma veiðinni, en
næsta ár verður þessi hópur jafn
stór og ,hann var nú.
Síðan riðum við umhverfis hæð
nokkra og kcrmum þá að hinum
nýu bækistöðvum. Þar höfðu öll
tjöldin verið reist að» nýu, og í
okkar tjaldi var allt eins og iáður
hafði verið. Miðdegisverður var
fram reiddur og eftir konunglega
máltíð fengum við okkur miðdegis-
hvíld. Um nón voru allir korpnir á
kreik aftur. Og þá gengu menn í
skotbakka. En höfðinginn og helztu
menn hans sýndu skotfimi sína og
hún var nær ótrúleg. Meðal annars
lék. Nassar Khan sér að því að
skjóta fríhendis fimm krákur, sem *
flugu fram hjá. Seinna var það í
veiðiferð að ég sá Malek ríðandi á
harða spretti leggja fimm antilóp-
ur að velli með fimm skotum.
GÓÐHESTAR
Þótt ég væri hrifinn af veiði-
mennsku þeirra, var ég þó enn
hrifnari af hestunum þeirra, þess-
um glæsilegu arabisku reiðskjót-
um. Það var engu líkara en að
þeir hefði mannsvit. Þegar veiði-
maðurinn sleppir taumum á fullri
ferð, stendur í stigreipunum og
miðar byssu sinni, þá á hann allt
undir viti hestsins. Líf mannsins er
í veði ef hesturinn tekur viðbragð
út á hlið eða staðnæmist skyndi-
lega. Það var eins og hestarnir
vissu þetta. Þeir gættu þess að
fara ekki út .a neina ófæru og ef
þeir þurftu að beygja, þá tóku þeir
krókinn svo langan að manninum
væri engin hætta búin.
Seinna dvaldist ég um vikuskeið
í tjaldbúðum Ziat Khan, eins af
helztu foringjum kynflokksíns ,og
þess mannsins sem aðallega sér um
tamhíhgu hestanna. Hann er oft
kallaður „Hestakóngur“ og hann
er frægur um allt land fyrir hesta-
mennsku sína. Hann hafði tamið
hesta þeirra NasserKhan og Malek
Mansur og hann át'ti bezta hesta-
kynið í landihu.
Það eru nú rúmlega, 300 ár síðan
að Kashgai-þjóðflokkurinn keypti
fyrstu hestana frá Arabíu og kyn-
inu hefur verið haldið hreinu Síðan.
Þeir eiga einhverja elztu ættarskrá
hesta, er til er í veröldinni.
Þegar við koinum til Ziat Khan
urðum við forvíða á því að sjá
fagprlimaða hryssu standa á dýr-
indis dúk inni í tjaldi hans og' fol-
ald hennar þar hjá henni.
— Þessi foli er undan bezta hest-
inum mínum, sagði Ziat Khan og
klappaði á hálsinn á hinu háfætta
folaldi. Hann verður listaskepna
með tímanum, sá bezti, sem ég hef
alið upp. Hann fær að búa í tjald-
inu hjá mér og hann á að fara
hvert sem ég fer. Góður reiðhestur
er alltaf einn af fjölskyldunni.
UPPRUNI
KASHGAIS-ÞJÓÐFLOKKSINS
Þegar við höfðum verið nokkra
hríð hjá Nassar Khan, sagði Malek
okkur að ráðstafanir hefði verið
gerðar til þess að við skyldum
dveljast nokkrar vikur í tjaldbúð-
um bónda skammt þaðan.
— Ykkur þykir eflaust fróðlegt
að kynnast lífi alþýðunnar, sagði
hann og ég býst við að ykkur komi
það mjög á óvart hvernig þar er
umhorfs. Flestir menn eru hér vel
bjargálna. Þeir eiga góð íöt, hafa
nóg að bíta og brenna og una hag
sínum vel. Við erum frjálsir menn
og óhaðir og alls ekki ólíkir Ame-
ríkumönnum. — Velmenningin er
enginn mælikvarði a lif þjóðanna,
þar þarf dýpra að grafa og þa mun
koma í ljós að margt er líkt um
okkur.
Þetta sama kvöld sátum víð í
stóra tjaldinu og þeir Malek og
Nasser Khan sögðu okkur sögu
þjóðar sinnar. Hún hefur aldrei
verið skráð, heldur hefur hún
gengið frá föður *.túl sonar um
margar aldir og 'hún hefur Verið
sögð við þúsundir varðelda. Etijgifí
þekkja hana þó betur en þeir
bræður, því að þeir eru afkomend-
ur fyrsta foringja þjóðflokksins,
og ætt þeirra hefur ríkt þarna í
rúm 400 ár.
.Samkva^mt þessari ættarsögu
eru; Kashgais-menn upprunnir
austur í Kína, í Turkistan og þeir
voru í fararbroddi hins mikla her-
liðs Genghis Khan, þegar það
flæddi vestur á bóginn. Þeir fóru
þvert yfir Afganistan og settust að
í norðurhluta Persíu.
Ýmislegt bendir til þess að þetta
sé rétt. Þeir tala ennþá Turkimál,
er svipar mjög til mállýzkunnar,
sem töluð er í héraðinu Kashgar
í Turkistan. — Mörg orðatiltæki
þeirra er og hægt að rekja þangað.
T. d. kalla þeir „tadjik“ þann mann
sem þeim líkar ekki við, og þar
kemur fram forn og rótgróin
skömm sem þeir í Kashgar hafa
haft á nágrönnum sínum, sem
nefnast Tadjik.