Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1953, Blaðsíða 13

r LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
nzr i3?
Ziat Khan í fararbroddi riddaraliðs
síns
vera hjá Shir eins og hjá Malek
Mansur, en það var engu síður
skemmtilegt. Shir Ali var eins og
ílestir bændur þarna, hvorki fá-
tækur né ríkur. Hann átti 160
kindur og úr þeim fekk hann nægi-
lega mjólk og osta handa heimil-
inu. Svo átti hann sex þesta og átta
úlfalda. Þegar þau fluttu sig riðu
þau hjónin, móðir hans og þrjú
börn á hestunum, en úlfaldarnir
gátu borið allan farangur þeirra.
Tjald þeirra var 14 fet á annan
veg og 25 á hinn. Því var skift í
tvennt með ofnu tjaldi. Öðrum
megin var sofið, hinum megin
snætt og setið.
Ali á 40 ekrur hér í sumarbeiti-
landinu. — Niður hjá Persaflóa á
hann 60 ekrur lands og leigir tvær
ekrur af áveitulandi af Nassir
Khan. Þar ræktar hann hveiti og
hrísgrjón á veturna og flytur upp-
skeruna með sér í pokum þegar
hann fer til fjalla á vorin.
Það er víst ekki stór munur á
lifnaðarháttum Shir Ali og forfeðra
hans fyrir 2000 árum. Hann fer á
fætur með birtu og klæðist þá
heimagerðum fötum úr ullinni af
kindum sínum. Og á fætur sér
dregur hann heimagerða skó. —
Morgunverður hans er gróft brauð,
geitostur og te. Að loknum morg-
unverði fara svo þeir feðgarnir
þrír með féð á haga. Þar sitja syn-
irnir yfir því, en Shir Ali fer með
vinum sínum á akurhænsaveiðar.
Hann á bæði byssu og riffil, en
notar hvorugt við veiðarnar, „því
að skotin kosta meira en akurhæn-
urnar,“ sagði hann okkur.
VOPNLAUSIR
VEIÐIMENN
Ég fór með þeim á veiðar. Hann
setti undir mig gráan arabiskan
fola. Það var farið að eins og áður.
Flokkurinn þeysti upp í hlíðarnar
og fældi akurhænsin upp. En svo
var riðið í sprettinum á eftir þeim
og þau fæld upp öðru sinni þar
sem þau höfðu sezt. Þetta gekk
þrisvar sinnum, en þá voru akur-
hænsin uppgefin og gátu ekki haf-
ið sig til flugs. Þá stukku menn af
baki og eltu þau uppi. í þetta skifti
var veiðin fjórir fuglar á mann.
Þá var komið fram á dag og mik-
ill hiti. Við námum því staðar í
skógarlundi, áklæði var breitt á
jörðina og matur fram reiddur,
brauð og ostur. Þegar við höfðum
matazt var farið að spila hið þjóð-
kunna persneska „ásaspil“. Það er
ekki ósvipað „póker“ og er spilað
á skrautleg tréspil. Fimm eru há-
spilin: ás, shah (kóngur), drottn-
ing, stríðsmaður og dansmey. —
Kashgais-menn hafa gaman að
spila og leggja oft mikið undir.
Shir Ali vann þarna þrjár akur-
hænur af vinum sínum.
HEIMILISHÆTTIR
Kindurnar hans Shir Ali voru
hýstar í rétt á hverri nóttu. Eftir
kvöldmat kenndi hann sonum sín-
um, því að hann var „skriftlærður“
maður. Sátu þeir þar við tólgar-
týru og voru að pára hina vand-
lærðu arabisku stafi, en á daginn
æfðu þeir sig í hjásetunni.
Gamall maður með þjóðlegan hatt.
Uppbrotin á hattinum eru notuð sem
e.vrnaskjól þegar kalt er
Kvöldmaturinn var aðalmáltíð
dagsins. Móðir Shir Ali og kona
hans elduðu og báru á borð,. en
ekki snæddu þær með okkur. Hrís-
grjón voru aðalfæðan og matreidd
á svo margan hátt, að maður varð
aldrei leiður á þeim. Svo var annað
hvort steikt eða soðið lambakjöt,
akurhæns, steingeitakjöt og villi-
fjárkjöt. — Kjötið af villifénu er
miklu dekkra en af alifé og það
líkist meir nautakjöti.
Að kvöldverði loknum fór Shir
Ali að flétta reipi úr geitarhári, eða
þá hann gerði við skó fjölskyld-
unnar, eða þá hann vann að því að
súta sauða- og steingeitarskinn. —
Synir hans sátu hjá honum og at-
huguðu hvernig hann fór að hverju
einu, til þess að læra þetta og hann
sagði þeim nákvæmlega til. Allir
eru vingjarnlegir við börn og ung-
linga á þessum slóðum.
Jean var oftast hjá konunum og
hún sagði að þær væri aldrei iðju-
lausar. Á hverjum morgni mjólka
þær geitur og ær og gera síðan
smjör og osta úr mjólkinni með
mjög frumstæðum aðferðum. Þá er
farið með mjólkurílátin niður í