Lesbók Morgunblaðsins - 08.03.1953, Blaðsíða 15

** « :----------------- » -------------- ' » —
Malek Mansur er agæt skytta og hesta-
uiaður. Hauu cr útlicrður lögfrædingur
frá OxforU í laiglamli
Þcgar íram í sækir förum við ]-0
lil 12 mílna daglciðir. Við fcrðumst
samfleytt í þrjá daga og hvilum
svo einn dag eóa lengur til þess að
uilir geti jaínað sig.
Við fórum átta mílur fyrsta dag-
inn. Unclir kvöld settumst við að
hjá læk. Fénu var komið í sjálf-
lieldu. Úlfaldarnir lögðust niður til
þess að hægt væri að taka ofan af
þeim. Karlar og konur hjálpuðust
að því að tjalda og á skammri
stundu risu þarna upp tjaldbúðir.
Dúkar voru breiddir á gólfin, eldar
kveiktir og rétt á eftir barst þægi-
leg angan af steik að vitum manns.
ALLTAF HEIMA
— Mesti kosturinn við það að
vera hirðingi, sagði Gorgali, cr sá,
að maður er alltaf heima. Máltæk-
ið segir: Þar sem ábreiðan mín er,
þar er heimili mitt. Á næstu tvcim-
ur mánuðum muuum við fcrðast
280 mílur og þó vera lieima á
liverju kvöldi.
Eftir því sem'við heldum lengra
suður á bóginn, bættust fleiri í
liópinn. Og viku seinna var eins og
allur þjóðflokkurinn væri kominn
á skrið. Af fjallshnúk nokkrum sá-
urn við vilt yfir og' það var eins og
alit landið væri iðandi af rnönnum
og skepnum. En þar var ekkert
óðagot og engir arekstrar. Þessi
;n:kli &traumur luö aíraai hgegt cg
LESBÖK MORGUNBLADSINS
rólega í áttina til suðrænni héraða.
Allt var vel skipulagt, en þó
komu ýmis óhöpp fyrir. Skepnur
drápust eða slösuðust svo að skilja
varð þær eftir. Menn og hestar
urðu sárfættir og höltruðu áfram.
— Eitt kvöldið tjölduðum við í
þröngu fjallaskarði. Þá var yndis-
legt veður og stjörnubert. En um
miðnætti var skollin á þreifandi
stórhríð. Það var hættulegt að
haldast þarna við, þ.ví að svo mikl-
uni snjó gat kyngt niður aö skaröið
yrði ófært. í náttmyrkri og frosti
voru tjöldin fclld og ioppnir mcnn
bundu þau í bagga með freðnum
snærum. Og svo var lagt á skarö-
Þannig var haldið áfram dag
eftir dag, oins og þessir íarand-
menn höfðu gert um aldir. En nú
var kominn tími til þess fyrir okk-
ur að skilja við þá. Við nálguðumst
Shiraz, og þaðan gátum við fengið
flugferð til Teheran.----------
SNÆUGLUR
FJÖLGA VARPSTÖÐVUM
UT AF ÞVÍ, sem stoð i seinustu Lesbók
um varpstöðvar snæuglunnar hér á
landi og haft var eftir Fuglabok Ferða-
félags islands, hefur bóndi norðan úr
Blöndudal skýrt Lesbók svo frá, að á
soinni árum hafi snæuglur vulið sér
varpstaði þar uni slóðir. Kvaðst hami
vita urn tvenn eða þrenn uglulijón, sem
orpið hafi þar uppi á háhálsinum ofan
við dalinn. Eitt hrciörið fann liann og
\'ar uglan þá komin út með fjóra unga,
cn þrjú fúlcgg lágu eftir í hrciðrinu og
cjtt cgg li.vggur hann að muni hafa
brotnað, svo að alls huíi uglun þá orpið
ö cggjuin.
Þetta sýnir að snæuglurnar eru að
færa út landnam si.tt. Væri fróðlegt að
frétta cf þær hofði sctzt að á fleiri
stööuiu að undanförnu.
éi & Jí
139
SKÁLÐKONAN Sapfó (Sapphó),
frægust skáldkona fornaldar og lík-
lega allra tima, iædd 62t c’áin 5C3 f.
Kr., átti hcima á Lesbosey í G.rikk-
landshal'i. Kvæðið, Hliðin mín íríða,
cr oi t undir Sapfóarb’ag. nokkuð
brcyttum, Qg rómv. sláfdið Horaz
or.ti, svo scm kunnugt «r, möx.g kvæði
undir sapfiska bragnum, lrl;a nokkuð
brcyttiun. Hcr cr bragia Sapfóar
þrædclur aö gicstu leyti;
Sapíó orti
sapíiska bragimt fræga
si/.t al' skorti,
hagmælsku átti hún mcga.
Enn á korti
eyju við þekkjum frúar
ApoJJóns trúar.
Hún var talin
tíunda disin lista,
til þcss aiin
prisinn ao hljóta íyrsta.
Félju valin,
fegurst Ijóð og gleymdust,
íácin þó geymdust.
Sapfó stýrði
söngmcyja frægum skóla,
söngva skýrði
fornaldar höfuðbóla,
ckkert rýröi
lofstir um lönd og eyjar
liísglaðrar meyjar.
Keskm hroður
orti hún ci án saka
um sinit bróður,
þcgar hunn fékk sér mak.a,
á var ljóður,
flestiun þó fyndist drúsm
fögur scm rósin.
Lesbos-tneya
lifir i mimu þjoða,
litil eya
fóstraði skáldið góða,
suðræn Freya,
Sapfó þar flulti bragmn
soirika daginn.
LigUtöc; Lei-Uní.