Lesbók Morgunblaðsins - 15.03.1953, Blaðsíða 7

LESBÓK MOROUNBLAÐSINS
147
þotta væri rétt, en svo rakst hann
á ýmis fyrirbæri, er ekki verða
skýrð út frá vísindalegri þekkingu
nútímans. En nú er bezt að skýra
frá þessu eftir frásögn hans sjálfs.
Fyrsta húsið, sem hann rannsak-
aði, var gamalt timburhús skammt
frá Brighton- Þar hafði fólk heyrt
undarlegan hávaða, sem það skildi
ekkert í og var dauðhrætt. Það var
alveg sannfært um að draugar
væri í húsinu. Henty byrjaði á því
að rannsaka allt húsið frá kjallara
að mæni til þess að vita hvort þar
væri ekki rottur eða mýs, er hávað-
anum gæti valdið, eða þá að ein-
hvers staðar væri dragsúgur. En
hann fann engin merki þess. Og að
lokinni þeirri athugun settist hann
inn í stofu og beið þar ásamt öðr-
um. Klukkan þrjú um nóttina byrj-
aði draugagangurinn, og þeim varð
ekki um sel. Þá heyrðist glögglega
einhver urgandi hávaði uppi á lofti
eins og dregin væri hlekkjafesti
eftir gólfinu. Henty rauk upp á loft,
en þar var ekkert að sjá né finna.
Hávaðinn var hættur og hann varð
einkis vísari þótt hann leitaði að
nýu um allt húsið. Fór hann svo
heim um morguninn við svo búið.
Næst þegar hann kom þangað
hafði hann með sér aðstoðarmenn
og dreifðu þeir sér um húsið og
hafði hver þeirra með sér hljóð-
nema, sem var í sambandi við stál-
þráð niðri í húsinu. Með þessu móti
tókst þeim að komast fyrir hvað
draugaganginum olli. — Það var
grein á tré, sem stóð rétt hjá hús-
inu. — Þegar vindkviða fór fyrir
hornið, beygðist greinin og straukst
eftir þakinu. Af því stafaði hávað-
inn.
Þannig hafði Henty tekizt að
finna eðlilega skýringu á þessum
draugagangi. Og á sama hátt fór í
næstu tíu skifti á ýmsum stöðum
í Kent, Sussex og Surrey. Það, sem
draugaganginum olli á þessum
stöðum, var ýmist dragsúgur, leki
á vatnsleiðslupípum, hvinur í síma-
vír, villtir kjúklingar, skógardúfur,
sem höíðu gert sér hreiður undir
upsinni, eða þá rottur.
En svo var það árið 1950 að kunn-
ur kaupmaður bað hann að rann-
saka fyrir sig gamalt fjögurra hæða
leiguhús, því að þrír umsjónar-
menn þess hefði hlaupizt á brott
hver af öðrum og ekki þótzt geta
haldizt þar við vegna draugagangs-
Henty byrjaði á því að yíirheyra
þessa þrjá menn, sinn í hvoru lagi.
Bar þeim öllum mjög vel saman.
Þeir sögðu að einhver austurlenzk
stúlka gengi ljósum logum í hús-
inu. Henty komst líka að því að
tveir þessara manna höfðu íarið
þaðan nauðugir, og það sýndi
glöggt að þeir höfðu ekki hlaupizt
á brott að ástæðulausu.
Henty fór nú einn um hábjartan
dag til þess að skoða húsið. Þetta
var mikið hús, eins og fyr getur,
og hátt undir loft á öllum hæðum.
Þar voru bæði stórar stofur og lítil
herbergi og langir gangar.
Undir rökkur var Henty staddur
á ganginum á annarri hæð og var
á leið að stiganum. Þá kom hún á
móti honum þessi stúlka, sem
mennirnir höfðu lýst. — Hún var
dökk í andliti, með hvíta slæðu yfir
sér og brosandi. Hann varð sem
steini lostinn og gat sig ekki hreyft.
Þarna var þá það, sem hann hafði
afneitað og sagt að ekki væri til.
Það var svo bjart á ganginum, að
ekki gat verið um neina missýn að
ræða. Hún kom þarna lítil og nett
og eins og gagnsæ og gekk rétt
fram hjá honum og inn í stórt
svefnherbergi, sem var þar rétt
hjá. Hann rauk á eftir henni, en
þar var þá ekkert að sjá. Hann var
algjörlega viss um að þarna hefði
engin mannleg vera verið. Og
hann varð nú að viðurkenna með
sjálfum sér, að til væri eitthvað,
sem ekki yrði skýrt á eðlilegan
hátt.
Daginn eftir fór hann með 12
menn með sér til þess að rannsaka
húsið betur. Þeir byrjuðu á því að
loka vandlega öllum gluggum og
festa allar myndir á veggjum og
festu bönd þvert fyrir allar dyr.
Og um allt húsið, frá kjallara upp
í mænikverk, komu þeir fyrir raf-
magnsleiðslum og hljóðnemum,
sem voru í sambandi við miðstöð
á neðstu hæð- Henty sat sjálfur við
miðstöðina, en menn hans voru
dreifðir um húsið og allir voru með
rafljós og myndavélar. Þarna biðu
þeir alla liðlanga nóttina, en urðu
einkis varir.
Kominn var bjartur dagur er
þeir gáfust upp og hugðu á heim-
ferð. Þrír þeirra voru að hlaða far-
angri á bíl úti fyrir húsinu. Þá
kemur þar blaðaljósmyndari og
tekur nokkrar myndir, þar á meðal
mynd af mönnunum við bílinn.
Þegar ljósmyndarinn kom heim
og fór að framkalla myndir sínar,
tók hann eftir því að einhver
skuggi var á einni filmunni. Hann
skildi ekkert í þessu. En er myndin
var fullgerð, kom fram á henni
mynd af lítilli stúlku í hvítum
klæðum og með indverskt andlits-
fall. Hún hafði staðið á milli Ijós-
myndarans og mannanna hjá bíln
-um. Enginn þeirra hafði séð hana
þegar myndin var tekin. Og samt
kom mynd hennar fram á filmunni.
Henty þekkti hana aftur á mynd-
inni. Þetta var sama stúlkan sem
hann hafði séð í húsinu áður. Og
mennirnir þrír, sem flúið höfðu
húsið, þekktu hana líka. — Einn
þeirra sagði að vísu að sér hefði
virzt stúlkan, sem hann sá, vera
stærri en þessi.
Síðan hafa þeir Henty og menn
hans rekizt á ýmislegt yfirnáttúr-
legt í sambandi við draugarann-
sóknir sínar, ýmislegt, sem hvorki
þeir né náttúruvísindin geta skýrt
afi svo komnu.