Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1953, Blaðsíða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 249
w- n■ 'Kmm+i***" »r<<i jntnf*
7^ Bezt liefur samstarfið geiigið^á^syiði landbúnaðarrnála
Bezt hefur samstarfið gengið á sviði
landbúnaðarmálanna. Koma þar í aðal-
efnum saman sjónarmið beggja stjórn-
arflokkanna. Báðir hafa gert sér fulla
grein fyrir, hver höfuðnauðsyn það er
íslendingum, að stöðvaður sé flóttinn
úr sveitunum og raunar einnig, að það
er eitt frumskilyrði fyrir andlegum og
veraldlegum velfarnaði íslenzku þjóð-
arinnar, að stjórnmálunum sé stýrt
með það höfuðsjónarmið fyrir augum,
að fólkið í dreifbýlinu jafnt til sjávar
og sveita, sæki ekki burt frá stöðvum
sínum og störfum. En ef það á að tak-
ast, má hið opinbera ekki vanrækja að
létta undir, eftir því sem auðið er, í
lífsbaráttu þessa fólks og að veita því
þau fríðindi og þægindi, sem fjölbýlið
á við að búa.
Sjálfstæffismenn og Framsóknar-
menn gera sér rétta grein fyrir þvi, aff
landbúnaður er og á aff vera kjölfestan
í atvinnulífi þjóffarinnar. Þeir viffur-
kenna báffir rcttmæti orffa eins hins
ágætasta búhölds landsins, sem ný-
veriff sagði: „Skilvísari viffskiptavin er
ekki hægt aff eignast en gróandi jörff“.
Báðir þessir flokkar reyna þvi eftir
getu að veita fjárstraumi til sveitanna
í fullri vissu þess, að með því er unnið
að hag allrar þjóðarinnar. Og báðir
skilja þeir úrslitagildi sveitalífsins fyr-
ir menningu og allt andlegt líf þjóð-
arinnar.
Samstarf Sjálfstæðisflokksins og
Framsóknarflokksins er því að því leyti
heilbrigt, að engir aðrir flokkar eru
jafn samhentir í því, að vinna að hags-
munamálum sveitanna, enda ber þeim
öðrum fremur skylda til þess, því *
bændastéttin fylgir þessum flokkum
lítt skipt að málum. Bændur kunna al-
mennt vel skil á þessu og eru þess-
vegna mishrifnir af liðsbónum sumra
forystumanna Framsóknarflokksins til
hinna svokölluðu vinstri flokka. Úr
þessu munu Framsóknarmenn reyna að
bæta með því að hvísla í eyru bænd-
anna, þar sem það á við, að lítil alvara
standi á bak við blíðmælin við vinstri
flokkana. Þau séu aðeins viðhaldsfóður
ungra Framsóknarmanna í Reykjavík
og annarra svonefndra bæjar-radikala,
manna sem stundum hafa þótt standa
nær kommúnistum en bændum.
Við Sjálfstæðismenn erum vanir
þessum vinnubrögðum Framsóknar-
manna. Við þekkjum vel slagorðið
„Allt er betra en íhaldið“. En einhvern-
veginn hafa atvikin hagað því þannig,
að til okkar kemur Framsóknarflokk-
urinn þegar vandinn steðjar að. Fram-
sóknarmenn vita vel, aff Sjálfstæðis
flokkurinn hefur ævinlega verið og
mun verða reiðubúinn til aff leggja
hönd á plóginn þegar unnið er aff hags-
munamálum þjóðarinnar, heill og
heiffri ættjarffarinnar. Skipta þá gömul
og ný slagorð og köpuryrði engu máli
og hefur Sjálfstæðisflokkurinn löngu
sannað þá staðreynd í samstarfinu við
Framsóknarflokkinn.
Er okkur því nokkurt vorkurmarmál
þótt við göbbumst ^tundum í okkar
hóp að baráttuaðferðum Framsóknar-
manna. Okkur er stundum skammt
þegar við lesum lýsingar Tímans á því
hversu vondir menn við séum og eigin-
gjarnir. Við höldum að sá ótti, sem
þessum skrifum veldur, um að kjósend-
ur Framsóknarflokksins muni leita inn-
göngu í okkar herbúðir, nema því að-
eins, að uppi sé haldið látlausum ó-
hróðri um suma helztu foringja okkar,
hljóti að vera móðursýki.
Málefnalega þykir okkur nokkur
fengur í ásókn Framsóknarmanna í
vinstri samvinnu. Telja margir að það
sé öruggasta og stytzta leiðin til að
tryggja varanlegt meirihluta vald Sjálf
stæðisflokksins á Alþingi að rætast
mættu um stundarsakir draumar til-
hugalifs vinstri arms Alþýðuflokksins
og bæjarradikala Framsóknarflokksins.
—★—
Um stjórnarsamstarfið vil ég að lok-
um segja þetta:
Til þess var stofnað í því skvni aff
bera fram til sigurs hiff mikla mál, sem
minnihlutastjórn Sjálfstæðisflokksins
lagði fyrir Alþingi snemma árs 1950,
þ. e. a. s. aff skapa jafnvægi í þjóffar-
búskapnum til þess meff því móti, aff
forffast það allsherjar atvinnuleysi, sem
viff blasti.
Stjórnarflokkarnir hafa með trú-
mennsku unnið sín verk og eftir atvik-
um tekizt giftusamlega. Jafnframt er
nú langt komið þeim stórframkvæmd-
um, sem undirbúnar voru af stjórn
Stefáns Jóh. Stefánssonar, en hrint í
framkvæmd af núverandi stjórn.
Stjórnin hefur staðið lofsamlega sam
an um varnir landsins og utanríkis-
stefnuna og margt annað vel unmð. En
merkasta framkvæmd kjörtímabilsins
er þó án efa víkkun fiskveiðilandhelg-
innar.
Yfirleitt hefur samstarfið verið gott
og þarf því engan að undra, að Fram-
sóknarmönnum gangi nú stirðlega að
finna þau ágreiningsefni, sem þeir
telja sig þurfa á að halda til að geta
■rifizt fyrir kosningarnar.
Áður en ég skilst við samstarfsflokk-
inn get ég ekki stillt mig um að fara
fáum orðum um þá stjórn, sem Sjálf-
stæðisflokkurinn myndaði og bar höf-
uðábyrgð á, Nýsköpunarstjórnina,
vegna þess að svo virðist, sem Fram-
sóknarflokkurinn hafi lagt á það meiri
áherzlu að ófrægja hana en að verja
núverandi stjórn áföllum.
NÝ SKÖPUNIN
Oft er því haldið fram, að Fram-
sóknarflokkurinn sé með öllu sam-
vizkulaus í stjórnmálabaráttunni. Ekki
kvelur samvizkan þann, sem samvizku-
laus er. En við sem bárum gæfu til að
leggja nýjan grundvöll að atvinnulífi
þjóðarinnar og vörnuðum því að ís-
lenzka þjóðin kæmi örsnauð úr pen-
ingaveltu stríðsáranna og yrði að
heyja hina nýju lífsbaráttu svo að kalla
vopnlaus og án allrar nytsemi nýrrar
tækni gerum okkur fulla grein fyrir
því, að Framsóknarflokkurinn hefur
samvizkubit. Um það vitna látlausar
ádeilur Framsóknarflokksins á þjóðnýt
störf nýsköpunarstjórnarinnar. — Það
er líka mála sannast, að hefði Fram-
sóknarflokkurinn þá ■ ráðið förinni,
mundu fjármunir þjóðarinnar hafa
eyðst í langar kaupdeilur og eyðslu-
eyri. En nýsköpunarstjórnin tryggði, að
mestum hluta stríðsgróðans var varið
til þess að tvöfalda fiskveiðiflotann,
fjórfalda kaupskipaflotann, byggja upp
nýjan iðnað í landinu og efla ræktun
og afköst á sviði landbúnaðarins. Þetta
metur þjóðin mikils. Það skilur og ótt-
ast Framsóknarflokkurinn. Af því staf-
ar óhróðurinn.
Mega menn gerst skilja haldleysi
þessara ádeilna á því, að ýmist heldur
Framsóknarflokkurinn því fram, að