Lesbók Morgunblaðsins - 30.04.1953, Blaðsíða 13

T
Skrautfjaðrir Al|)ýðuflokksins tók enginn
STJÓRNARANDSTAÐAN
Ekki má víst gley.ma garminum hon-
um Katli — stjórnarandstöðunni.
Ekki verður um hana sagt, að hún
hafi látið mikið að sér kveða á kjör-
tímabilinu og æ minna eftir því sem
á hef.ur liðið, enda haft öðrum hnöpp-
um að hneppa, þar eð foringjarnir hafa
frekar sózt eftir pólitísku lífi hv«rs
annars en andstæðinganna.
Alþýðuflokksmenn hafa þó verið að
bisa við að gagnrýna stjórnina út af
gengislækkuninni, bátagjaldeyrinum,
verzlunarfrelsinu, útflutningsverzlun-
inni o. fl., en þeir hafa ekkert jákvætt
lagt til málanna. Þeir hafa ekki sýnt
okkur framan í neitt annað en það,
sem við höfum horft okkur löngu leiða
á, gömlu ljótu myndina, sem við flýð-
um undan eins og vofu haustið 1949,
— böftin, bönnin, vöruskortinn, verð-
lagseftiriitið, fölsuðu vísitöluna, 250
milljón króna nýja skatta, sem enginn
þorði þó að benda á, hvernig ætti að
að taka o. s. frv.
En allt í einu hrukku þó Alþýðu-
flokksmenn upp við, að Alþingiskosn-
ingar stóðu fyrir dyrum. Þeim brá. Og
fjöllin tóku jóðsótt en fæddist lítil mús.
Og það sem verst var fyrir þá, var.að
músin fæddist andvana.
Seint á síðasta þingi burðuðust Al-
þýðuflokksmenn við að bera fram bjarg
ráð sín. Þeir lögðu fram frumvarp, sem
átti að vera allra meina bót. Efni þess
var þetta: . ,
Stofna skyldi eitt allsherjarráð, sem
Alþingi átti að velja að meiri hluta.
Atti ráð þetta meðal margra annarra
verkefna, að rannsaka þörf bátaútvegs-
ins fyrir opinbera fjárhagslega aðstoð
og síðar þegar aðstoðin var veitt skyldi
þessi fimm manna samkunda fá vald
til:
1. Að setja á fót einokun varðandi
sölu allra afurða bátaútvegsins.
2. Að taka ábyrgð á öllu verðlagi
framleiðsluvöru bátanna.
3. Að leggja tolla á allár innfluttar
vörur nema „brýnustu nauðsynj-
ar“, og svo háa sem ráðið teldi
nauðsynlegt til að standa undir
fiskábyrgðinni, og loks
4. Að einoka allan innflutning allr-
ar hinnar skattlögðu vöru.
Hér var engu gleymt. Útflutnings-
einokun. Innflutningseinokun. Ábyrgð
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
á verði allrar bátaframleiðslunnar. Og
loks alræði til handa fimm mönnum til
að tolla allar þarfir almennings, nema
„brýnustu nauðsynjar".
Jafnvel þessu síðasta gleymdu ekki
þeir menn, sem mest hafa ráðizt á báta-
gjaldeyrinn.
Enginn tók þetta hátíðlega. Allir
skildu, að kisa var aðeins að þvo sér
fyrir kosningarnar. Eina „stórmálið“,
sem Alþýðuflokkurinn hafði borið
fram á kjörtímabiiinu, var ósköp hljóða
laust lagt í skjalasafn Alþingis. Það
þótti bezt viðeigandi gagnvart flokkn-
um, sem eftir síðustu kosningar ákvað
að draga sig út úr pólitík.
Það virðist sem allt sé nú á huldu
um framtíð Alþýðuflokksins. Þegar við
héldum síðasta Landsfund okkar haust-
ið 1951 var Alþýðuflokkurinn minnsti
flokkur þingsins. Síðan hefur hann
fyrst minnkað og síðan klofnað út af
foringjaskiptum. Fór þar saman dreng-
skapur og hyggindi. Flokkurinn er þvi
i sárum og sjúkur. Næsta tilkynning
um heilsufarið mun væntanlega gefin
út að afloknum kosningahitanum, og
ler béztá að spá erigu um, h'vo-rt sjúkl-
irigurinn verður þá lifandi eða dauður.
Enginn þ'arf að óttast þjóðarsorg þótt
illa fári, en sagt er þó, að einn auga-
steinn muni vökna, þurfi hann að sjá
á bak vonum sínum ofan í gröf Alþýðu-
flokksins.
—★—
En enda þótt Alþýðuflokkurinn sé
þannig stefnulaust rekald á úthafi
stjórnmálanna, verður slíkt ekki með
sanni sagt um kommúnista. Leiðtogar
þeirra vita vel hvað þeir vilja, eða
Öllu heldur, hvað húsbændur þeirra
í Moskva vilja og fara, eins og komm-
únistar allra landa, skilyrðis- og mögl-
unarlaust eftir valdboði þeirra.
Menn spyrja að vonum hvernig á því
geti staðið, að með íslendingum, sem
þó eru pólitískt þroskuð þjóð, þrífist
stór flokkur, sem í einu og öllu lýtur
fyrivmælum erlends valds og er stað-
inn að því að eiga þá ósk heitasta þjóð
sinni til handa, að hún kasti sér í faðm
þessa erlenda valds og afhendi því til
251
flokkur alvarlega
eilífðar eignar frelsi sitt og fullveldi.
Það er hægt að ímynda sér að,ein-
stakir ofstækismenn séu haldnir þeirri
blindu að trúa því að þjóðskipulag
kommúnismans megni að hækka þjóð-
artekjurnar og koma á jafnari auðskipt
ingu. Það er líka hægt að skilja að þess-
ir menn telji þarfir líkamans það. æðri
andlegum velfarnaði, að þeir vilji
kaupa brauðið fyrir frelsið. Hitt gegnir
furðu, að erindrekar þessarar hættu-
legu villutrúar skuli ná eyra nokkurs
hluta almennings á Íslandi, og það
eftir að opinberar heimildir liggja fyr-
ir bæði um, að með Rússuirf er sk.iþtihg
teknanna margfalt óréttlátarí én.í flest-
um vestrænum ríkjum, að.ekki se'nú
jafpað til fslendinga, þar sem' hvað
minnstur er munur eigná og tþkná
þjóðfélagsþegnanna, sem hitt, að ovíða
á almenningur við verri kjör að búa
í ofanálag á frelsissviftinguna, én ein-
mitt þar, sem kommúnisminri ræður
ríkjum.
En hvort sem menn skilja þetta bet-
ur eða ver og enda þótt fullvíst þyki, að
fylgi kommúnista fari þverrandi, þá
stendur þó eítir sú staðreynd, að enn
fylgja þeim ótrúlega margir að mál-
um.
Sennilegasta skýringin er sú, að fram
að þessu hafi allur þorri þeirra, sem
kommúnistaflokknum fylgja að mál-
um, ekki gert sér grein fyrir þeim
voða, sem leiðtogar kommúnista myndu
leiða yfir þjóðina ef þeir fengju fil
þess pólitískt vald. En sumir tceysta
kommúnistum bezt í baráttunni fyrir
kauphækkunum, sem þó oft leiða til
kjararýrnunar. Aðrir sjá þá annrriarka,
sem fylgja vörnum íslands,. og geia
ekki sætt sig við dvöl erlends heríiðs
í landinu. Hafa sumir þessara. manna
fest trúnað á óp kommúnista að þeim,
sem tekið hafa að sér að verja-frelsi
okkar, vegna þess að við. erum .þess
sjálfir ómegnugir og þjóðin yirðistauk
þess ekki viljá leggja neitt qf. mörk-
um í því skyni. Þessir menn sý.na ótrú-
legan barnaskap. Með fyigi sínu við
kommúnista fela þeir úlfinum að gæta
lambanna. Ef nægjanlega. margir kjós-
endur landsins sýna svipaða'einfeldni,
myndi að visu vera hægt að lósná yið
þá menn, sem hingað eru‘kQírini}-rsam-