Lesbók Morgunblaðsins - 03.05.1953, Side 9
' ' I
sé gerð til þess að færa nokkur sann-
syniieg rok lyrir slikum aöiorum.
£g iæt mér í léttu rumi iiggja þessar
og aðrar árásir á sjáiían mig, enda eru
þar svo gersamiega tiiiiæiuiausar, að
már íinnst þasr ekiú koma mér írekar
við en hver önnur skáidsaga. sem haf-
ur fyrir aðaimann mann með mínu
nafni. Sjáifshyggja, hvort sem er mín
eöa annarra, SKiptir og engu í þessu
sambandi. Hitt skiptir miKiu, að al-
menmngur beri það traust til dóms-
málastjórnar og dómstóia, að þar sé
ekki vísvitandi hallað réttu máli.
MEÐ RAKALEYSI REYNT
AÐ SPILLA RETTAR-
MEÐVITUNDINNI
Ef monnum er markvisst talin trú
um annað, þa er með pvi verið að grafa
undan trausti almennings á einum af
buröarásunum i hinni lýðræðislegu
þjoðteiagsbyggingu, tiltrúnni til laga
og rettar. tiagnrymn á meöierð þessara
mála er góð og nauðsynleg meðan hún
byggist á rökum og sanngirni, en að
sama skapi hættuleg, ef hún hvílir á
rakaleysi og ósannindum.
Svo að öríá dæmi séu nefnd, þá er
það skiljanlegt, að menn greini á um,
hvernig yfirstjórn landhelgisgæzlunn-
ar skuli háttað. En þegar það er endur-
tekið mánuðum saman, að sú skipan,
sem sett er skv. tiliögum sjómanna, út-
gerðarmanna og slysavarnarsamtak-
anna, sé ákveðin til þess að létta undir
með innlendum veiðiþjófum, þá er ekki
lengur um heiðarlega gagnrýni að
ræða, heldur þjóðhættulegan verknað.
Ekkert er heldur eðhlegra en það,
að sá verði gramur, sem höfðað er
mál gegn, því að hverjum þykir sinn
fug! íagur og enginn er dómari í
sjálfs sín sök. En þegar málgagn for-
sætisráðherra landsins fullyrðir æ of-
an í æ, að málatilbúnaður af þessari
tegund sé alveg einstakur og skoðana-
bræður dómsmálaráðherra hafi verið
látnir sleppa fyrir samskonar sakir, þó
að sannað sé, að töluvert á þriðja
hundrað mál þessai'ar tegundar hafi
verið höfðað í stjórnartíð minni, þá
verður ekki um það deilt, að hér er a
ferðinni ofsókn en ekki venjuleg gagn-
rýni.
Hlutur þessara árásarmanna verður
sizt betri, þótt þeir margendurtaki, að
dómsmálaráðuneytið hafi heimt til
sinna afskipta og síðan misfarið með
mil, sem sárxiað er að þv4 Vár £.er.t með
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
eðlilegum hætti, raunar af manni, sem
fylgir Framsóknarflokknum, og síðan
aígreitt á þann eina veg, sem til mála
gat komíð.
Ég skal ekki telja fleiri dæmi ura
þennan fáheyrða málflutning Frara*
sóknarraanna. Aðeins vil ég drepa á
það, að slíkur áróður samfara þeirri
reynslu sem almenningur hefur af
nefndafarganinu, sem Framsókn hefur
öðrum fremur komið á, hefur eflt þann
hugsunarhátt, að'jafnvel góðir og gegn-
ir borgarar halda að öllu sé borgið um
framgang mála þeirra, aðeins ef þeir
hafi hin „réttu sambönd".
Þann hugsunarhátt verður að upp-
ræta, ekki með orðum, heldur með
því, að þeir, sem með dómsmálastjórn-
ma fara og dómstólana skipa, sýni í
verkum sínum, að þeir séu þeim vanda
vaxnir, sem þeir hafa tekizt á herðar.
MUNURINN Á RÉTTARRÍKI
OG EINRÆÐISRIKI
Öllum okkar getur skjátlazt en mun-
urinn er sá, hvort við viljum og reyn-
um að gera rétt eða breytum sam-
kvæmt hinni marxistisku lífsskoðun, að
hugtakið „réttlæti" sé ekki til. Að áliti
marxista er réttvísi og dómgæzla að-
eins tæki í valdabaráttunni. Hryllileg
dæmi þessa sjáum við í læknámálunum
rússnesku. Þar birtast réttlætishug-
myndir marxistanna í allri sinni nekt
og ömurleika. Vonandi henda slík
ósköp aldrei á íslandi. Til að hindra
slíkt skulum við gera okkur grein fyrir
muninum á réttarríki og einræðisríki.
Hann er sá, að í hinu fyrra eru það
lögin og rétturinn, sem ráða, en í hinu
síðara skef jalaus vilji vajdhaíans.
FRAMSÓKN í ORÐI OG VERKI
Það er hörmulegt tímanna tákn, að
Framsóknarfiokkurinn, bar sem íor-
ystumennirnir vita betur og flokks-
mennirnir afneita hinni marxistisku
lífsskoðun a.m.k. í orði, skuli áratugum
saman ljá lið sitt til þess að brjóta
niður traustið á réttarriki á Islandi og
þar með taka þátt í niðurrifsstarfi
kommúnista.
Einmitt vegna þess, að Níðhöggur
kommúnista er stöðugt að verki og
nagar þjóðfélagsmeið okkar að neðan,
verða öll góð öfl þjóðfélagsins ætíð
að vera á verðí, Kommunistar hófu
starf sitt hér á landi ekki aðeíns með
því að lýsa fjandskap gegn lögunura
heldur sögðu þeir þá þerura carðura:
263
„Trúarbrögðunum og siðfræðinni,
sem var þvmgaö mn í huga okkar með-
an við vorum bórn, köstum við“.
Þessari stefnu haxa þeir dyggilega
fylgt, þótt þeir reyiu hin síðari ár að
breióa biæju fais og biekkinga yfir sín
illu áform,
Gegn þessari niðurrifsstefnu verður
að rísa af alnug og einlægni, ef íslenzkt
þjoðielag á eKKi að leysast upp. — í
þeirri baráttu dugar engin samferða-
mennska við niðurriísöílin, ekkert slíkt
handiangarastarf „í þeirra þágu, sem
FramsóKnartlokkurinn hefur fyrr og
síðar innt af nencu og allra sízt stefnu-
leysi og hringl Alþýðufiokksins.
HOLLUSTAN VIÐ SJÁLFSTÆÐI
RIKISINS VERÐUR AD SIGRA
Auðvitað verour Sjalistæðisilokkur-
inn að haia torystuna 1 þessum atokum.
Það er traust Sjaltstæðistlokksins á at-
hatnamatt, hugkvæmni og frelsisþrá
einstakiingsins, traustið á kraít og getu
mannssaiannnar, sem ekkert neindar-
starf eða íunaarsampykktir geta
nokkru sinni komið 1 staoinn fyrir, sem
verður haldbezt bæði í baráttunni gegn
niðurriisoilunum og fyrir betra liíi. —
Því að su hollusta, sem íslenzka ríkið
þarf á að halda, fæst aldrei með þvi
einu að berjast GEGN hinu illa, heldur
FVKIK hinu góða.
Við, sem her erum, vitum, að í stjórn-
málunum er Sjáiistæðisiiokkurinn bezt
ur og þó skulum við játa, að til að
tryggja nauðsynlega hollustu þjóðar-
innar við ríki sitt, svo að sjálfstæði
þess verði öruggt einnig að því leyti,
þarf meira en átak eins flokks.
Það þarf heilbrigt samstarf einstakl-
inga og félagsheildar, óbrigðult traust
á gildi laga og réttar, öfluga siðferðis-
vitund og einlægan skilning á mikil-
vægi guðstrúarinnar fyrir mannlega
sál og samfélag,
Við ráðum ekki nema að nokkru
leyti við þær hættur, sem steðja að
sjálfstæði okkar utan að frá, og fáum
þar þó toluvert að gert, eins og ég sagði
áðan. Hætturnar, sem innan að koma,
eru hins vegar á okkar valdi, og ef viö
styrkjum þær stoðir, sem ég nú nefndi,
þá getum við verið þess fullvissir, AÐ
HOLLUSTA ÞJÓÐARINNAR VERÐ-
UR ÓBIFANLEG VIÐ SJÁLFSTÆÐI
RÍKISINS.