Lesbók Morgunblaðsins - 03.05.1953, Blaðsíða 16

270
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
leiðrétting á greiðslu söluskatts af vör-
um á mismunandi framleiðslustigi.
Allar þessar tillöeur hafa hegar
verið ákveðnar oe hefir ríkisstiórn-
in með beim vi'iað koma til móts við
iðnaðmn. ett'r bvf sem tök eru ó, til
þess að st’-ðia að þróun hans á heil-
brigðan hátt.
BAW^TTA
SJÁLFSTTEÐISFLOKKSINS
FYRIR IÐNAÐINN
Siólfstæðisflokkurinn hefir jafnan
staðið í fvlkingarbriósti í baráttunni
fvrir sannejörnum óskum iðnaðarins og
eðlilegri þróun hans í þáeu alþjóðar.
og sem nauðsvnleeum lið í atvinnu-
kerfi landsmanna. Hann hefir sýnt það
með bvi að koma fram og veita braut-
areenei, auk beirra mála sem ée beear
hefi nefnt. nokkrum stórmátum iðnað-
arins. Má bar nefna bvgeineu iðnskól-
ans, sem nú er kominn undir þak, lög-
in um stofnun iðnnðarbanka sem fram
voru borin af Siá'fstæðismönnum og
framlag 200 bús. króna á þessu ári til
„iðnaðarmálaskrifstofu", sem á að
skipulegeia tæknileea aðstoð oe félaes-
mál iðnaðarins. Ennfremur báru Sjálf-
stæðismenn fram á síðasta þinsi frv.
um ríkisábyrgð fyrir reksturslán til
Iðnaðarbankans og var bað samþykkt.
— Ég bendi á þetta til að sýna, að
Siá'fstæðisflokkurinn hefir ekki haldið
að sér höndum begar sanngiarnir hags-
munir iðnaðarins hafa verið annars
vegar. Hann hefur reynt að mæta ósk-
um hans af skilninei og velvild i þeirri
föstu trú, að hann sé með bví að styðja
að bættum lífskjörum þjóðarinnar.
AÐKALLANDI VERKFFNI
Ée tel það eitt af aðalverkefnum
Siálfstæðisflokksins á næsta kiörtíma-
bili, að fvleia því fast eftir, AÐ endur-
skoðun tollalaganna verði lokið fyrir
næsta þing. og sú brevting sem gerð
verður nái þeim höfuð tilgangi að veita
innlendum iðnaði hæfilega og skyn-
samleea vernd, AÐ þineið veiti næei-
leg fiárframlög næstu tvö til briú árin
svo að lokið verði bvgeineu iðnskólans,
AÐ rOiið veiti næeileea aðstoð fiárhags
leea til þess að iðnaðarmálaskrifstofan
nái tilgangi sínum, og AÐ lánsfé fáist
til Iðnaðarbankans, svo að hann geti
leyst úr aðkallandi rekstursfjárþörf
iðnaðarins.
AÐSTOÐ VIÐ IÐNAÐINN
ER MÁL ALÞJÓÐAR
Með þessu erum við ekki aðeins að
bæta úr þörfum líðandi stundar. Við
erum líka að búa í haeinn fvrir fram-
tíðina. Aðstoð og fvrirereiðsla við iðn-
aðinn er ekki einkamál beirra. sem við
hann starfa. t>etta er mál alþjóðar eins
og 'öll stór atvinnumál. Þess vegna
varðar mjög miklu að þjóðin kunni að
meta það. sem vel er unnið í landinu
sjálfu, en hagsældin i framtíðinni mót-
ast af bví hvernig okkur tekst að skapa
hér fjölbrevttara og öruggara atvinnu-
lif en nú er.

EINN A RATI
Hinn 23. febrúar 1691, mánudaginn
annan í góu, var að morgni landnvrð-
ingur hvass, reru fá skip og 4 frá Nesi.
Fyrir einu-þessara skipa, er Bessastæð-
ingar áttu. var formaður sá, er Þor-
steinn hét Þorbiarnarson, vel miðaldra.
Skipin fóru skammt frá landi, en er
þau höfðu setið litla hríð. hvessti meira
oe eerði hið mesta rokviðri. Náðu sum
skipin heim með naumindum, en sum
misstu lendinea sinna. Nú þeear komið
var ofviðn, eátu beir Þorsteinn eigi
sótt á móti. né ráðið við skip sitt, því
bað var mikið og óhæet, en þeir iið-
léttir. Dreif það svo flatt undan veðr-
inu að öðru skipi, sem einnig var frá
Nesi op var að taka stiórann. Oe er
skipin bárust saman, stevptu hásetar
Þorsteins sér allir út úr skipinu í of-
boði oe á hitt, skip'ð. en Þorsteinn varð
einn eftir. Bar síðan brátt í sundur
skip oe rak Þorsteinn undan til hafs.
Voru menn nú aldeilis örvona, að hann
mundi lífið úr bera svo vísum dauða,
sem var fvrir manna augum. En af
honum er það að seeia, að hann rak
undan vestur á svið Seltirninea. 2 vikur
siávar, unz hann kom á mið það innar-
leea á Sviðinu, er sjómenn kalla Hlíð-
arfót. Þé lvendi nokkuð veðrið, og var
líkt sem skipið væri stafnsett norður á
Akranes. Reis Þorsteinn þá upp og tók
til ára, því þær höfðu ekki út skolazt.
Reri svo norður eftir, allt þar til hann
kom að Ytrahólmi á Akranesi. Þá var
rökkvað mjög og komið loen og gott
veður. Var Þorsteinn að Hólmi um
nóttina og hina næstu í Saurbæ á Kial-
arnesi, oe kom svo heim heill og hald-
inn til Seltiarnarness miðvikudaginn
að miðium deei. Undruðust menn það
stórlega oe kölluðu puðs dásemdarverk,
sem var. Voru þá fréttir hafðar af Þor-
steini um ferðir hans, og sagði hann
slíkt, sem hér er greint þar um. Þor-
steinn þessi var maður frómur í orð-
tim og athæfi og guðrækinn. (Valla-
annáll).
SFRA kristjAn eldjArn
þdrarinsson
kvað bessa vísu:
Ef ég lifi eftir Hel,
þá er bví vel að taka,
en sof’ eg um ei'ífð, svo er vel,
eg sé þá ei til baka.
HELLA GRETTIS í SKJALDBREIÐ
í Grettissöeu seeir að Grettir hafi
reist upp hellu í fiallinu Skialdbreið,
klaopað bar á rauf og sagt að ef maður
legði auea sitt við raufina á heilunni,
bá mætti sjá í gil bað. sem fellur úr
Þórisdal. — Á fiárkláðaárunum, er
Gísli Jónsson á Stóru-Fellsöxl bjó i
Stóra-Botni. var hann eitt sumar varð-
maður uppi undir Kaldadal með manni
að norðan. Þeir ráku fé frá merkialínu
kvölds oe morgna. Eitt sinn þóttist
Gísli sjá tvær kindur í Skjaldbreið of-
arlega. Fór hann þaneað og reyndust
bað snióblettir. En þá tók hann eftir
því. að á kletti einum eða giábarmi,
nokkuð ofarleea norðan í fiallinu, voru
lausir steinar eins og leifar af vörðu.
Hann fór þangað og sá að líka lágu
lausir steinar neðan undir klettinum,
eins og þeir hefði fallið fram af hon-
um. oe hiá beim lá allstór hraunhella
með dálitlu skarði í röndinni, sem Gísla
virtist vera mannaverk. Þótti honum
þvi ííkast, sem gat hefði verið klappað
á helluna og hún brotnað sundur um
gatið. Hinn partinn gat hann þó ekki
fundið. Taldi hann líklegt að betta
kvnni að hafa verið leifar af hellunni,
sem Grettir reisti. Eigi fekk hann færi
á að koma aftur á þennan stað; taldi
ekki heldur alveg víst, að sér' hefði
tekizt að finna hann aftur. (Br. J. í
Árb. Fornlf. 1910).