Lesbók Morgunblaðsins - 10.05.1953, Blaðsíða 7

LESBÓK MORCUNBLAÐSINS
277

Við útför
Við flykkzt höfum hingað félagar þínir í dag
í futunum beztu, með lielgiró milda um vanga.
Og flutt þér með klökkva hið síðasta sálmalag,
því sjá, nú er enduð þín ranghverfa jarðlífsganga.
Og ekki það skorti að sorgin úr svipunum skein
og sjá mátti blika af tárum á ýmsra hvarmi.
Við sýndum það gjörla, hve samúðin djúp var og hrein
með saknandi barnanna og ekkjunnar þungbæra harmi.
Og huggun þeim víst má sú hluttekning öll hafa veitt,
þó hér kæmi óvænt, því hinu er ekki að neita,
að meðan þú lifðir við áttum ei aflögum neitt,
er aðstoð þér mætti í fátækt og erfiði veita.
Og hafi þitt auga frá himnum í dag getað séð,
þann hópinn er syngjandi drúpti yfir moldu þinni.
Pó seint væri máske, það hlaut þó að gleðja þitt geð
að gáfumst við allir að vinum í eilífðinni.
En spurning sú vaknar, þó göfugt og guði þekkt sé,
við grafarbeð hinzta með samúðarbrag að tjalda.
ef lífi hins dána ei látið var annað í té,
hvort leyst sé sú skuld, er ber oss hver öðrum að gjalda?
KNÚTOR ÞORSTEINSSON
frá Úlfsstöðum.
Það mátti heita, að bærinn væri
allur í uppnámi, meðan Lapparnir
löbbuðu um göturnar með hrein-
ana sína. Þeir heilsuðu óspart upp
á börnin, er tróðu sér næst þeim,
og véku einhverju góðu að þeim.
Klukkan sex um kvöldið var öll-
um kirkjuklukkum borgarinnar
hringt, og jólin boðin velkomin.
Finnar kalla kvöldið fyrir 1. sunnu-
dag í aðventu, litla-jólakvöld. Þá
er jólastemningin leidd yfir byggð-
ir manna og ból- En að Lapparnir
og hreinarnir leika þann þátt, sem
ég varð vottur að, stendur í sam-
bandi við gamla, finnska þjóðtrú,
að jólasveinarnir, akandi á hrein-
um, komi með jó.lin norðan úr
Lapplandi. — Þetta var ánægjuleg
stund, sem ég hefði ekki viljað
missa af.
Aðventusunnudaginn fór ég til
Esbo, sem er um 20 kílómetra til
vesturs frá Helsingfors, ásamt vini
mínum, til þess að vera þar við
guðsþjónustu í veglegri, fornri
kirkju, og heilsa þar nýju kirkju-
ári. Ég hef aldrei átt ánægjulegri
guðsþjónustustund þennan nýárs-
dag kirkjuársins. Það var sannar-
leg kirkjuhátíð, svo sem vera bar.
— Söngur barnanna á Hósíanna
Voglers hljómar mér enn í eyr-
um, og fer um sál mína fögnuðir,
þrá, unaði og ljúfsárum trega.
Eftir þrjá daga er ég kominn til
Ábo, Stokkhólmsfarið er að leggja
af stað yfir Álandshaf. Það er
stormur, sjógangur og desember-
myrkur. Og brátt er Ábo horfin í
náttskuggans land. — En minning-
arnar mörgu og ljúfu, um land og
þjóð, er ég gisti um sjö vikna skeið,
kveikja á kertum sínum, og þau
loga, þótt ég sé firr of farinn.
Sigurjón Guðjónsson.
Molar
BOB NISHIAMA var einn af
„sjálfsmorðsflugmönnum“ Japana í
seinasta stríði. Einhverju sinni komst
hann í kast við ameríska flugvél suður
hjá Kyrrahafseyum. Viðureign þeirra
lauk svo að ameríska flugvélin fell
brennandi í sjó og flugmaðurinn fórst.
Þegar stríðinu var lokið fóru for-
eldrar hins látna flugmanns að grennsl
-ast eftir því hver mundi hafa orðið
honum að bana, og þegar það hafði
tekizt buðu þau Nishiama nægilega
mikið fé til þess að hann gæti stundað
nám í Bandaríkjunum. Nishiama þáði
boðið og um nokkur ár hefur hann
stundað háskólanám í alþjóðarétti. —
Hann hefur sérstakt íbúðarhús og býr
þar með konu sinni og tveimur börn-
um og er annað fætt vestan hafs.
Blaðamaður, sem frétti þetta fór að
heimsækja hann. Þar í stofunni hekk
á vegg stór ljósmynd af gjörfulegum
manni. Það var hinn ameríski fiug-
maður, sem Nishiama hafði skotið nið-
ur. Blaðamaðurinn lét í ljós undrun
sína út af því að hann skyldi hafa
þessa mynd á vegg hjá sér, en Nishi-
ama svaraði:
— Það er ekki til þess að gorta af
sigri — heldur hangir þessi mvnd
þarna til þess að hún geti minnt mig
á það hvern dag, að ég er ekki hingað
kominn til að skemmta mér.
Hann gengur gömlu hjónunum í stað
sonarins, sem þau misstu.
★ Úr brúnkolum er nú unnið plast og
úr því gerðir golfdúkar, sem gefa
ekki eftir linoleum-dúkum.