Lesbók Morgunblaðsins - 10.05.1953, Blaðsíða 16

286
LESBÓK MORGtTNBLAÐSINS
Akureyringar halda enn við þeim gamla sið að „slá köttinn úr tunnunni“. Kötturinn (sem nú er
revndar dauður hrafn) er hengdur upp í gálga í rammgerðri tunnu. Riddararnir koma síðan á
reiðskjótum sínum með kylfur að barefli og slá til tunnunnar um leið og þeir þeysa fram hjá.
Sá, er slær hana í stafi, er „tunnukóngur" nefndur, en leiknum er ekki lokið fyrr en kaðallinn,
sem heldur uppi „kettinum“ hefir verið höggvinn sundur. Riddararnir ríða því enn að sem fyrr,
en hafa nú sax í hönd. „Kattarkóngur" er sá, sem heggur í sundur kaðalinn, þannig að „kötturinn“
fellur til jarðar. — Myndirnar hér að ofan eru frá síðasta „tunnuslætti" á Akureyri.
— (Ljósm.: V. Guðm.)
stofu Bandaríkjanna, en hún send-
ir þær svo áfram til vinaþjóða
sinna. Að þessum upplýsingum
fengnum geta svo veðurstofur í
Englandi, Þýzkalandi og Frakk-
landi spáð nokkuð fram í tímann
um veðráttu og varað við storm-
um áður en þeir skella á. Hefur
þetta auðvitað mikla þýðingu, en
mundi þó verða enn þýðingarmeira
á stríðstímum.
Á stöðinni í Alert er unnið nótt
og dag. Alltaf situr einhver við
loftskeytatækin, því á hverri
stundu má búast við því að leið-
beina þurfi flugvélum, og komið
gæti það fyrir að einhver flugvél
yrði að nauðlenda þar. Flugvöll-
urinn verður því einnig að vera
lendingarhæfur á hvaða tíma sem
er, og það er erfiðasta verk mann-
anna þarna að halda honum við.
Þeir hafa að vísu ýtur til að moka
snjó af flugvellinum, en kuldinn
dregur mjög úr nothæfni þeirra.
Hráolían verður svo þykk að hún
hnígur varla og það er stundum
hálfrar stundar verk að koma
henni í olíugeyma ýtunnar. Og
þegar ýtari fer svo á stað, brotnar
oft eitthvað í henni, því vegna
kuldans hefur járnið herpzt saman
svo að liðamót og samskeyti eru
föst, og verða undan að láta. Járnið
er líka miklu stökkvara þegar mik-
ið frost er heldur en venjulega og
þolir hvorki sveigju né átak.
Á vorin og sumrin, þegar sólin
skín allan sólarhringinn, líður
mönnum vel. Þeir hafa þá nóg að
starfa og hugsa um. Þá eru einnig
samgöngur við umheiminn, því að
flugvélar koma þarna mörgum
sinnum til að flytja þeim vistir og
birgðir. En í októbermánuði leggst
vetrarnóttina yfir og upp frá því
eru þeir einangraðir og verða að
sitja þarna í myrkrinu í fimm mán-
uði. Það er því engin furða þótt
þeir fagni komu sólarinnar, en hún
sést fyrst í marzmánuði. Þá er
slegið upp veizlu af þeim efnum,
sem til eru og menn dansa og
syngja í ofurgleði út af því að hafa
sigrazt á kuldanum og myrkrinu.
Það, sem hér hefur verið sagt
um lífið í Alert-stöðinni, á einnig
við um hinar stöðvarnar á Kanada-
eyum í íshafinu og veðurstöðvar
þær, sem Bandaríkin eiga nyrzt á
Grænlandi. Allar þessar veður-
athuganastöðvar hafa það hlutverk
að greiða fyrir um veðurspár hér
á norðvesturhluta hnattarins. En
þær eru einnig að búa í haginn fyr-
ir framtíðina, því að sú þekking,
sem þarna fæst, verður dýrmæt
þegar flugferðir hefjast fyrir al-
vöru pólleiðina. (Úr „Colliers")
HINN ILLI HUGUR
Mennirnir fjandskapast ekki jafn
ákaft gegn neinu eins og sannleika,
sem birtist þeim í nýrri mynd. Og
allur fjandskapur gefur illum öfl-
um byr undir báða vængi. Fyrir
allan fjandskap, við menn og hug-
sjónir, verða einhverjir verri menn
en þeir hefði annars orðið. (Einar
H. Kvaran).