Lesbók Morgunblaðsins - 21.06.1953, Blaðsíða 10

384
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
beint á lestina. Ekki hefir þó orðið
slys að, því að þess mundi hafa
verið getið í blöðunum.
— ★ —
Reykvíkingar voru komnir upp
í Seljadal nógu snemma til að
hafa allt til búið að taka á móti
prinsinum, er hann kæmi frá Þing-
völlum. Og er hann kom, var hon-
um fagnað með hornablæstri og
húrrahrópum.
Kvöldverður var þarna þegar
fram reiddur úti í guðs grænni
náttúrunni móti síðdegissól. Var
prinsinn nú tekinn af baki og leidd-
ur þangað og snæddu menn síðan.
En að máltíð lokinni tók til máls
Hallgrímur biskup Sveinsson og
mælti fyrir minni konungs og kon-
ungsættarinnar. Prinsinn þakkaði
fyrir með ræðu og gat þess að afi
sinn, Kristján konungur, minntist
oft með mikilli ánægju komu sinn-
ar til íslands á þjóðhátíðina 1874.
Þá gat prinsinn þess, að sér litist
mjög vel á sig hér og sig langaði
til þess að koma til íslands aftur.
Þessu næst flutti Svenson
kapteinn ræðu fyrir minni íslands.
Þá mælti Björn Jónsson ritstjóri
ísafoldar, fyrir minni danska sjó-
liðsins, en Svenson kapteinn þakk-
aði og mælti fyrir minni þeirra,
er efnt höfðu til þessa mannfagn-
aðar, og beindi orðum sínum sér-
staklega til kvennanna, sem gengu
um beina, og forstöðunefndarinnar.
En á eftir hverju minni lék lúðra-
sveitin viðeigandi lög og auk þess
hafði hún leikið stððugt meðan
menn mötuðust. Þótti þetta hafa
verið hin skemmtilegasta sam-
koma, enda helzt hið góða og blíða
veður allan tímann.
Síðan stigu menn á hesta sína og
helt allur skarinn í einum hópi
til Reykjavíkur og þótti það fríð
fylking. Var það óvenjulegt að sjá
svo margt fólk ríðandi í einum
hópi. Menn verða að gæta þess, að
i
>C->^»<
St
einarnir
talci
áteinar oc^ Jijancli áteinar
SÉRA OWEN HOFFMANN
mun vera eini kennimaðurinn í
þessum heimi, sem lætur stein-
ana tala. Hann ferðast fram og
aftur um Bandaríkin, Kanada og
Mexikó og flytur alltaf með sér
mikið af allskonar grjóti, smáa
steina, stóra steina, gragrýti og
eðalsteina, steinsteypu og salt-
steina. Allt þetta notar hann á
trúboðssamkomum sínum.
Hann hefir verið farand-
prédikari um 23 ára skeið, en
það eru ekki nema fimm ár síðan
hann fór að láta „steinana tala“.
Fyrir fimm árum komst hann í
kynni við jarðfræðing, sem sýndi
honum hvernig steinar breyttust
við það þegar beint er að þeim
útfjólubláum geislum. Séra Hoff-
mann sá sér þegar leik þarna á
borði til þess að útskýra fyrir
mönnum, betur en áður, guðs
dásemdir í náttúrunni.
Útfjólubláir geislar eru ósýni-
legir berum augum. En þegar
þeim er beint á steina í myrkri,
taka þeir furðulegum stakka-
skiftum og hinir ósélegustu
steinar verða sjálflýsandi. Salt-
steinninn verður til dæmis lýs-
andi gráblár. Ljóst granít, sem
í er nokkuð af úraníum, fær á
sig bláar og grænar randir.
Steinsteypumoli, sem brotinn var
upp úr akvegi í New Jersey,
skín með öllum regnbogans lit-
um. Aftur á móti verða eðalstein
arnir, sem fegursta liti hafa og
fegurst glóa í hinu hvita dags-
ljósi, ýmist litlausir eða svartir
og sumir taka alls ekki við hin-
um ósýnilegu geislum. Þess
vegna kallar séra Hoffmann þá
„dauða steina", en hina „lif-
andi steina“. Hann skýrir þetta
þannig:
— Hinn útfjólublái geisli er
ósýnilegur þar sem hann kem-
ur frá Ijóslampanum. Falli hann
nú á stein, sem endurkastar hon-
um,- þá er sá steinn svartur og
það kalla ég „dauðan stein“. En
ef steinarnir brjóta geislann, þá
verður hann sýnilegur og þá
kemur fram fegurð hinna „Iif-
andi steina“. f prédikunum mín-
um líki ég nú hinum ósýnilega
geisla við kraft guðs heilags
anda. Steinunum líki ég við
menn — sumir eru móttækileg-
ir fyrir þennan kraft, á aðra
hefir hann engin áhrif. Þeir, sem
ekki eru móttækileglr fyrir hann,
eru andlega dauðir. En hinir
„Iifandi steinar“ eru ímynd
þeirra manna, sem hafa í sér
liið andiega líf, en enginn verð-
ur þess var fyr en krafturinn
frá guði snertir þá. Og því nær
sem þeir eru guði, því meiri
ljóma leggur af þeim, þegar hinn
ósýnilegi geisli snertir þá.
> o>^j> e
> g>^j> <r"0) c—o) <t'vjí> <r^^‘) c væ®
þá voru íbúar Reykjavíkur ekki
nema 1/10 á móts við það sem nú
er. Ætti þetta þá að samsvara því
að 800 manna hópur kæmi nú ríð-
andi til bæjarins.
í ísafold er prinsinum lýst svo:
„Prinsinn er mannvænlegur álit-
um, hár vexti, eins og móður-
frændur hans, og þó eigi fullþrosk-
aður, enda ekki nema á fyrsta ári
um tvítugt. Hann kann nokkuð í
íslenzku — hefir ásamt eldra bróð-
ur sínum Kristjáni, notið tilsagnar
í henni hjá skrifstofustjóra Ólafi
Halldórssyni“.
Hinn 28. júní fór „Dagmar“ héð-
an áleiðis til Færeya og Kaup-
mannahafnar. Og þá um sumarið,
eftir að skipið kom heim, lauk
Carl prins sjóliðsforingjaprófi.
Honum varð að ósk sinni um að
fá að koma til íslands aftur. Árið
1895 var hann liðsforingi á „Heim-
dalli“, en það skip kom hingað 27.
apríl og var við strandgæzlu fram
í ágúst. Fekk skipið þá stundum