Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1953, Blaðsíða 6

396
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Órdðin framtíð Egyptalands
ÞAÐ er einkennilegur lýður sem
safnast saman á hverjum morgni
úti fyrir Abbassiye skálanum utan
við Kairo, þar sem forsætisráð-
herrann hefur bækistöðvar sínar.
Þar getur t. d. verið gorillatamn-
ingamaður frá Mið-Afríku með
gorillaapa í taumi, vegalaus söngv-
ari frá Beirut, risavaxinn Negra-
höfðingi frá Sudan og hirðingi, sem
ræktar hvíta úlfalda. Og svo koma
þarna alþýðumenn í hópum, því
að Naguib hefur heitið því að taka
á móti hverjum manni, sem til
hans leitar og láta hann ekki fara
erindisleysu. Þetta er bæði erfitt
og tímafrekt fyrir hann, enda þótt
hann hafi enn staðið við orð sín.
Vinnudagur hans er langur. Hann
er kominn á fætur kl. 6 á morgn-
ana og vinnur oft langt fram á
nætur.
Naguib gerir þetta vegna þess að
honum þykir vænt um þjóðina, og
það er einmitt vegna þess, að hann
varð foringi uppreisnarmanna, þeg-
ar þeir veltu Farouk úr valdasessi.
Honum hafði eins og morgum
fleiri blöskrað óhófið og bruðl-
unarsemin hjá gæðingum Farouks.
Hann hafði komizt að því, að að-
alsmenn eyddu allt að 300.000
krónum í svalli einnar nætur, en
bændur, sem unnu hjá þeim fengu
ekki meira en 400 krónur í kaup á
ári. Hann hafði horft upp á það, að
Farouk og gæðingar hans hófu
glæfralega herför á hendur ísrael
— eftir að þeir höfðu selt ísrael
marga skipsfarma af hergögnum
og stungið gróðanum af þeirri
verslun í eigin vasa.
Sennilega hefur þó Naguib tekið
ákvörðun sína um uppreisn einn
morgun snemma er hann var á
eftirlitsferð í Negev-eyðimörkinni.
Hann hafði þá kastað frá sér sein-
ustu ónýtu patrónunni, sem herinn
hafði verið látinn kaupa af fyrir-
tæki, sem Farouk átti. Stóð hann
nú uppi berskjaldaður, en leyni-
skytta úr liði ísraelsmanna skaut
á hann sem ákafast. Hann ber enn
ör eftir kúlu, sem hæfði hann, og
hann ber enn hatur í brjósti til
Farouks og gæðinga hans, sem
sviku herinn og land sitt á hættu-
stund. Og þegar svo nokkrir upp-
reisnarmenn komu til hans og báðu
hann að gerast foringja að bylt-
ingu, þá var það auðsótt mál við
hann.
— —
Þegar byltingin var um garð
gengin — hún hafði aðeins tekið
sex klukkustundir — flýði Farouk
konungur land á lystisnekkju sinni.
En Mohammed Naguib hershöfð-
ingi gerðist höfuð bráðabirgða-
stjórnar og strengdi þess heit að
ráða bót á allri óstjórn hins flýandi
einvalds.
Þegar fyrstu dagana var aðsetur
stjórnarinnar flutt frá Abdin-höll í
Kairo til hinna gulu herskála í
Abbassij'a. Þar kom hinn nýi ríkis-
stjóri sér fyrir í tveimur herbergj-
um. I öðru þeirra var skrifari hans,
hitt var vinnustofa hans sjálfs og
svefnherbergi um leið, þar sem
hann gat fengið sér fuglsblund við
og við milli þess sem annirnar köll-
uðu.
Ef þetta hefði verið ævintýr, þá
hefði því gjarna mátt ljúka á þenn-
an hátt, að því við bættu að hann
hefði ríkt vel og lengi og þjóðin
lifað í friði og farsæld. En þetta
ævintýr er ekki eins og í ævintýra-
bókunum. Naguib ríkir ekki í friði
þarna í herbúðunum. Hann á í
höggi við nýa andstæðinga, sem
eru jafnvel verri en Farouk og
klíka hans.
Það er kunnugt, að hópur ófyrir-
leitinna manna stóð að baki Nagu-
ibs og beitti honum fyrir sig í bylt-
ingunni. Þessir menn standa enn
að baki honum, en það er furðu
lítið kunnugt hverjir þeir eru. Þeir
ganga undir nafninu „Níu manna
ráðið“, en nöfnum þeirra er haldið
leyndum. Þeir halda fundi sína um
nætur og er þá jafnan sterkur her-
vörður um fundarstaðinn og öllum
bannað að koma í námunda við
hann.
Þrátt fyrir alla launung hefur
það þó kvisazt, að einn af þessum
mönnum er Gamal Nassr herfor-
ingi, er áður var kennari við her-
skólann. Og annar er Anwar Sadar
herforingi, sem lagði á öll ráðin um
það, hvernig Farouk skyldi steypt
af stóli. Þetta eru menn, sem
Naguib getur treyst og mundi hann
öruggur ef allir hinir væri herfor-
ingjar eins og hann. En svo er ekki.
Aðrir menn hafa þrengt sér inn í
„Níu manna ráðið“ Og þessir menn