Lesbók Morgunblaðsins - 26.07.1953, Blaðsíða 8
438
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Se íja ía n dófoáó
Steypist fram af fjalli
foss og hvita strengi
bcr við loftið bjarta.
Blár cr hylar nnciir.
Flýgur fugl af stalli,
flögrar siðan lengi.
Geislar skina, skarta
skært um hlið og grundir.
Skafl í gili grætur
glær í sólarijóma.
Fléttar mosinn feldi
framsækinn um kletta.
Rétt við fjailsins fætur
fallin björg, úr dróma
borin auðn frá eldi
ciga daga létta.
Grundir, svartir sandar
sár á landsins barmi.
Græddir síðar gcfi
gull um skryddar strendur.
— Blærinn ungur andar
undur létt á hvarmi. —
Grænar voðir vefi
vinnufúsar hendur.
i
S)
i
f
1
Steypist fram af fjalli
foss og úðinn vætir
gras og mosa gróin
gil og laut og hiiðar.
Kveður fram á fjalli
foss, en augum mætir
út um svalan sjóinn
signdar eyar fríðar.
INGÓLFUR JÓNSSON
frá Prestsbakka.
Hrekkir álfa.
Þegar Bjarni langafi Boga á Staðar-
felli bjó að Arnarbæli á Fellsströnd,
var það eitt sinn að konur breiddu ný-
þvegin faldtröf til þcrris á skógar-
lirislu í bæjarborginni þar. Þennan
sama dag var Bjarni á rölti úti á
LAXÁRVIRKJUNIN. — Meðal þess er
norrænu blaðamennirnir fengu að
skoða hér á landi, voru virkjanir Laxár
í Þingeyarsýslu og sagði Páll Sigurðs-
son verkfræðingur þeim frá þessum
mannvirkjum. Nýa stöðin er nú langí
komin og er búizt við að hægt verð
að reyna hana eftir miðjan ágúst, of
að hún taki til starfa i sentember. —
Efri myndin hér sýnir nýu stífluna í
ánni og er þar mikið og hyldjúpt lón
fyrir ofan. Á neðri myndinni má sjá
nokkurn hluta af hinum volduga vatns
leiðsluhólk, sem liggur frá stíflunni, o;
vatnslurn við enda hans. Stöðvarhúsif
er niðri í gljúfrinu til vinstri.
hlaði. Sér hann þá að maður gekk
að tröfunum, brá fingrinum aftur og
aftur i munn sér og drap honum á
tröfin. En er tröfin voru sótt, voru þau
öll með smáblettum mórauðum, og
urðu aldrei notuð til kirkju (Ólafur í
Purkey).
Greiði.
Til eru þeir staðir hér á landi sem
ferðamenn mega ekki fara fram hjá
án þess að greiða eitthvað af hendi,
ef þeim á vel að farnast. Sums staðar
skal þetta gert í fyrsta skifti sem
farið er um, en annars staðar skal
gjaldið greiðast í hvert skifti. Eru
það oft þrír steinar, skór eða skóbót,
vetlingar eða sokkaband, tág eða
hríslukvistur. í Skagafirði eru tveir
steinar er heita hvor um sig Greiði.
Er annar á Hrafnadal hjá Spákonu-
fellsborg, á veginum út á Skagaheiði,
en hinn er fram á fjöllum suður af
Skagafjarðardölum. Fram hjá þessum
steinum má enginn maður fara án
þess að láta eitthvað af hendi rakna.
Venjulegast var að leggja þrjá smá-
steina ofan á stóra steininn. — í Þjórs-
árdal, fyrir ofan Stóranúp, er steinn
sem heitir Krossasteinn. Þangað fóru
menn krossfarir í páfadómi og lengi
tíðkaðist það, að ferðamenn, sem þar
fóru um, lögðu blóm á stein þennan,
gras, hrís eða bein o. s. frv.
W3ÍÍ.
* (t ff)
w P <