Lesbók Morgunblaðsins - 23.08.1953, Blaðsíða 4

466
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Landslagið hér er stórfenglega
fagurt og einkennilegt. Skaftafell-
ið, vafið grasi og trjágróðri, gengur
snarbratt fram úr hálendinu út á
gróðurvana, svargráan evðisandinn
— eins og vin í eyðimörk.
Bæargatan er hin skemmtileg-
asta, sem ég hef augum litið á ís-
landi.
Við ríðum upp brattan veg með
lágvaxinn birkiskóg til beggja
handa, og skógsvörðinn þakinn af
blágresi og sóleyum. — Litskrúðið
í kvöldsólinni er óviðjafnanlegt.
Reykvísk blómarós
á dráttarvél
Á leiðinni mættum við ungri og
laglegri blómarós á dráttarvél, sem
hún stjórnar eins og ekkert sé. Ak-
vegurinn er reyndar æði ójafn, en
sú litla er ekkert hissa á tíðinni og
áfram klöngrast hún með flutn-
ingskerru í eftirdragi yfir hvað
sem fyrir verður. Þetta er Reykja-
víkurstúlka í kaupavinnu á Skafta-
íelli og unir sér hið bezta. Hún
keyrir allan farangur okkar af
sandinum upp á fellið, þar eð bíl-
arnir komast ekki upp brattann.
Á Skaftafelli eru 3 bæir: Hæðir,
Bölti og Sel. Hinn síðastnefndi hef-
ur verið í eyði í nokkur ár, en á
hvorum hinna tveggja búa tveir
bræður.
Hér hlýtur að vera dásamlegt að
búa — en sjálfsagt erfitt að mörgu
leyti. Skaftafell er eins og áður er
sagt vestasti bærinn í Öræfum —
af 26 alls og er bærinn Kvísker hjá
Breiðamerkursandi á austurtak-
mörkunum.
Til næsta bæar vestan við Skafta
fell, Núpsstaðar í Fljótshverfi, er
heil dagleið að fara.
Helicopter
í stað Öræfahestsins?
— Ó-já, það er erfitt að búa í
Öræfunum, segir einn Skaftafells-
bóndinn, Jón Stefánsson, sem þar
er fæddur og uppalinn. — En mik-
ill er þó munurinn, síðan flugsam-
göngurnar komu til. Nú flytjum
við allt til okkar og frá í flugvél-
um, og póstinn fáum við nú hálfs-
mánaðarlega. Áður fyrr — og þess
er reyndar skammt að minnast —
sóttum við Öræfingar vörur okkar
allar til Ingólfshöfða, er skip lögðu
þar upp — og jafnvel austur í Höfn
í Hornafirði. Þessar kaupstaðar-
ferðir tóku venjulega 2—3 daga —
enda ekki farnar nema örsjaldan á
ári hverju.
Jón bóndi segir mér að lítil Heli-
copter-flugvél hafi fyrir nokkru
lent á túninu hjá honum. — Hver
veit nema ein slík eigi eftir að
leysa hinn jarðbundna reiðskjóta
hans af hólmi?
I Bæarstaðarskógi
Morguninn eftir, föstudag, er
lagt af stað í Bæarstaðarskóg. Nú
höfum við um 30 hesta til umráða,
Til vinstri: Lagt af
stað yfir Skaftafellsá
í Öræfum. Hestarnir
og bílarnir fyigdust
að jafnaði nokkurn
veginn að. — Til
hægri: Farið yfir
Hólsá í Suðursveit.
Fálína er komin að
bakkanum, Itauður
er enn í ánni.
en við erum um 60 í hópnum, svo
að leiðangurinn er gerður út í
tvennu lagi.
Leiðin liggur á kafla með fram
snarbrattri austurhlíð Morsárdals.
Hestagatan, þröng og grýtt hangir
framan í hallanum. — Beint fyrir
neðan lítum við kolmórauða Mors-
ána — suma sundlar!
Beint á móti í vesturhlíð dalsins
sjáum við Bæarstaðarskóg, dálít-
inn grænan fláka, sem teygir sig
upp í gráa og grýtta hlíðina, um-
kringdur auðn á alla vegu —
furðulegt, að Bæarstaðarskógur
skuli vera til!
Mér er sagt, að fjögur reynitré
séu í skóginum, tvö þeirra á fall-
anda fæti sakir elli, en önnur tvö
ung og uppvaxandi. Annars eru öll
skógartrén birki.
Eftir um tveggja tíma viðdvöl í
Bæarstaðarskógi í steikjandi sólar
hita og yndislegu veðri er haldið
aftur til Skaftafells og þaðan, að
máltíð lokinni, áleiðis austur eftir
á ný til Fagurhólsmýrar, þar sem
tjaldað verður og gist í annað sinn.
Daginn eftir, laugardag, skiptast
svo hóparnir tveir. Fyrri leiðang-
ur Páls flýgur heim til Reykjavík-
ur, við hin höldum áfram austur á
bóginn. Leiðin liggur yfir úlfgráan
Breiðamerkursandinn.
Tundurdufl við bæarvegginn
Við komum við á Kvískerjum,
sem er hið reisulegasta býli, og sjá-