Lesbók Morgunblaðsins - 30.08.1953, Blaðsíða 14

484
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
þannig, að kennarinn sagði við
börnin:
„Stalin er góður, miklu betri en
guð“. Og svo sannaði hann það á
þennan hátt: „Hefir ykkur ekki
verið sagt heima að ef þið biðjið
guð um eitthvað, f>á fáið þið það?
En sú vitleysa! Lokið þið nú aug-
unum og biðjið guð að gefa
ykkur sælgæti. — Jæja, hafið
þið beðið um það? Já, opnið
þá augun. Hafið þið fengið sæl-
gætið? Ónei. Á þessu sjáið þið að
enginn guð er til, því að hann gaf
ykkur ekki það, sem þið báðuð um.
Lokið nú augunum aftur og biðj-
ið hinn ástkæra Stalin að senda
ykkur sælgæti. Svona — og nú
megið þið opna augun. Sko, þarna
liggur sælgæti fyrir framan hvert
ykkar. Á þessu getið þið séð hvað
Stalin er góður og hvað honum
þykir vænt um ykkur“.
Þið segið að svona varmennska
geti ekki átt sér stað. Ójú, en kenn-
arinn hefir ekki fundið upp á
henni. Þetta er fyrirskipuð
kennslugrein í skólum yngstu
barnanna.-------
Ráðstjórnin sendi fjölda kennara
frá Rússlandi til Eistlands og fékk
þeim það hlutverk að kenna fólki
að lesa og skrifa. Rússar hafa gort-
að mjög af því hvernig þeir hafi
menntað alþýðu heima hjá sér,
þótt sú menntun nái í flestum til-
fellum ekki lengra en til þess að
menn læri að krota nafnið sitt, því
að það getur verið þægilegt í mörg-
um tilfellum þegar skrifa skal und-
ir yfirlýsingar. Þessir rússnesku
kennarar komu með miklu brauki
og bramh til Eistlands og nú skyldi
mennta þessa útkjálkaþjóð. En
kommúnistar í Eistlandi höfðu þá
sorgiegu sögu að segja þeim, að
þar í landi væri allir læsir og skrif-
andi, nema nokkrir Rússar, er
sezt höfðu að syðst og austast í
landinu. Við það lögðu þessir fræð-
arar hala á bak sér og fóru heim.
En þá er að segja frá hvernig
fór um eistlenzku kennarana.
Byrjað var á því að njósna um
hugarfar þeirra — og börnin voru
notuð til þess. Þegar börnin komu
úr skólunum voru þau tekin til
yfirheyrslu af erindrekum Sovét-
stjórnarinnar. Þeim var skipað að
skýra frá því sem kennararnir
hefðu sagt, og jafnframt var þeim
skipað að skýra frá því, sem talað
væri á heimilum þeirra. Þessir
óþroskuðu sakleysingjar voru
þannig hafðir til þess að koma
grun á kennara sína og foreldra,
eða öllu heldur ákæra þá, því að
erindrekar stjórnarinnar höfðu lag
á því að láta börnin segja það er
þeir óskuðu helzt. Og út af þessum
„ákærum“ var fólk tekið höndum
hópum saman og sent í fangabúð-
ir í Rússlandi. Þá leiðina fóru flest-
ir af fremstu kennurum landsins.
Hinum, sem eftir voru, var
stefnt saman og skilmerkilega
brýnt fyrir þeim hvernig þeir ætti
að kenna framvegis. Og til frekara
öryggis voru þeir settir á nám-
skeið til þess að læra hin nýu
fræði.
Allar fyrri kennslubækur eru
bannfærðar og sumir skólar lagð-
ir niður, þar á meðal húsmæðra-
skólar. Kommúnistar töldu það
hina mestu fjarstæðu að konur
þyrfti að læra saumaskap, heimilis-
verk og matreiðslu, — slíkt væri
aðeins fyrir auðvaldið, en hentaði
ekki konum í hinu fullkomna sam-
eignarríki.
Rússneska skyldi vera aðalnáms-
grein í skólunum og — rússneska
stjórnarskráin. í staðinn fyrir
mannkynssögu skyldi lesa bækur
eins og „Vladimir Lenin“, „Félagi
Stalin“, „Afmæli októberbylting-
arinnar“, „Rauði hetjuherinn“,
„Hetjur vinnunnar“ (stakanovist-
ar), „Sameignarbú" og „Vort
mikla föðurland“ (Rússland). í
þessum bókum eru þeir Lenin og
Stalin hafðir upp til skýjanna, al-
veg eins og þeir Hitler og Musso-
lini í sínum löndum áður. Þar á
var enginn munur.
Svo átti að læra „Sögu Sovét-
ríkjanna" og „Sögu kommúnista-
flokksins". Hvergi var rúm fyr-
ir sögu Eistlands. Þar var allt kapp
lagt á Sovétdýrkun og hinar „stór-
kostlegu framfarir", sem hefði orð-
ið í Rússlandi, „Sovét flugvélar
fljúga hærra og hraðar en nokkrar
aðrar flugvélar. — í engu landi eru
gefnar út jafn margar bækur og
blöð sem í Rússlandi. — í Rúss-
landi eru stærri bókasöfn en í
nokkru öðru ríki“. Þetta stendur
í sögu Sovétríkjanna. En þrátt fyr-
ir allar framfarirnar og velsæld-
ina er Rússland þó í stöðugri hættu
„vegna launráða þeirra, sem eftir
eru af sníkjudýrastéttunum“. Um
þá segir meðal annars í kennslu-
bókunum, sem ætlaðar eru barna-i
skólum: „Trotzki, argasti óvinur
þjóðarinnar, og hinir fyrirlitlegu
vinir hans, Zinoviev, Kamenev,
Rykov og Bukharin, skipulögðu í
Sovét Rússlandi flokk morðingja,
skemmdarverkamanna og njósn-
ara. Á glæpsamlegan hátt myrtu
þeir hinn eldheita kommúnista,
S. M. Kirov. Þessi svívirðilegu
skriðkvikindi myrtu því næst
Maxim Gorki, hið mikla rússneska
skáld, og ennfremur V. V. Kuibys-
hev og V. R. Mensinski. Þessir
glæpamenn skipulögðu járnbraut-
arslys í Rússlandi. Þeir stóðu að
íkveikjum í námum og verksmiðj-
um, eyðilögðu vélar, byrluðu
verkamönnum eitur og gerðu allt
það illt af sér sem þeir gátu. Þess-
ir þjóðfjendur höfðu uppi ráðagerð
um að koma Rússlandi aftur und-
ir ok auðkýfinga og lénsherra, að
láta Þjóðverja fá Úkraníu og Jap-
ana fá Siberíu og koma Rússlandi
á kaldan klaka í stríði. Þessir
spellvirkjar og glæpamenn voru
handtekxúr og fengu makleg mála-